¶ Declaracion primera. Que por ignorancia della, y ver que el derecho antiguo d { c. Vel nō est. de tẽpori . ordi. }, solamente los mandaua suspender, lo contrario dixeron quasi todos e { s. glos. recepta in Clemẽ . Generalem. de ætat. & qualit. Cardin. & omnes in dict. ca. Vel non est cō pos . Anton. 3. part. titul. 14. cap. 16. Maior in 4. d. 24. q. 1. }. II. Que no comprehende (alomenos enel fuero de la consciencia) al que con buena fe, y simpleza, pensando que le era licito se ordeno, como lo diximos alibi f { In repet. ca. Accepta. de restit. spol. oppositio. 8. àn. 32. }. Porque el texto dize. Præsumpserint g { Et ita succedit cōclusio illa Card. ĩ Cle. 1. q. 38. de priuile. id qđ supra eo. c. num. 74. 102. &. 107. citauimus. }. III. Que † lo mesmo osamos dezir alli, del que se ordeno temerariamente: pero despues con buena fe, y candida simpleza (hecha penitencia del pecado) vso de la orden, pensando que le era licito: aunque esto hasta entonces nunca nos atreuimos a dezirlo. ¶ iiij h { c. 1. de cler. pugnā . ĩ duel. }. Suspende al clerigo, que desafia, o recibe desafio, y sale al campo, segun Syluestro i { Verb. Suspẽ sio . versi. 11. & Tabiens. ibidem. }. Pero no es verdad, porque el texto k { c. 1. de cler. pugnant. in duel. }, solamente dize que ha de ser depuesto.