¶ El. iiij. † que como la absolucion del confessor, que no tiene poder algũo para absoluer al penitẽte , no vale nada, assi la del q̃ tiene para absoluerlo de algũos pecados, y otros no, por ser los vnos reseruados, y los otros no, o por otra razō, vale quāto alos vnos, por no auer falta substancial quanto a ellos, y no quanto a los otros, por auer la tal, quāto a ellos. Y por esto el cōfessado , quando le cō stare esto, no es obligado a reconfessar todos los pecados, mas solamẽte aquellos de q̃ el cōfessor no lo pudo absoluer, segũ todos c { In 4. di. 17. }. ¶ El. v, que no vale nada, y se han de iterar la confession y absolucion del que se cōfesso al descomulgado, suspenso, o interdicto por tal publicado, y denunciado. Porque quien ansi esta descomulgado, no tiene poder bastante, para dar sentencia valida d { c. Ad probā dā . de re iud. c. Veritatis. đ dolo & contuma. }. Y lo mesmo se ha de dezir del, que tan publicamẽte ouiesse puesto manos ayradas, o violentas en clerigo, que por ninguna dissimulacion se puede encobrir, aunque no sea denũciado , por el cabo de vna extrauagante de Martino. v. e { Cuius verũ tenorem infra transcribemus, in c. 27. n. 35. & t rāscripsimꝰ . in c. 1. §. Laboret de pœ. d. 5. decerptũ ex actis conci. Basi. sess. 20. quẽ Anto. Felin. & aliquot alij nō fuerũt assecuti, q̃q; ĩnouata fuit ꝑ cōciliũ Latera. sub Leo. x. ĩfra dicetur. } aunq̃ mas dubda ay del q̃ notoriamẽ te es suspenso, interdicto, o descomulgado por otra causa, que por herida de clerigo notoria. Pero que lo mesmo se deua dezir destos y del descomulgado notoriamente por tal herida, affirmamos alibi f { In d. §. Laboret. à n. 14. ad. 22. } por buenos fundamentos, y buenas soluciones de los contrarios.