AD Tertium sic proceditur. Videtur, quòd non
sit de ratione furti occultè accipere rem
alienā
alienam
. Illud enim
quod diminuit peccatum, non videtur ad rationem peccati pertinere. Sed in occulto peccare pertinet
ad
diminutionẽ
diminutionem
peccati: sicut
è
ex
contrariò ad exaggerandum peccatum
quorundam, dicitur Isaiæ. 3. Peccatum suum quasi Sodoma prædicauerunt, nec absconderunt. Ergo
non est de ratione furti occulta acceptio rei alienæ.
¶ 2 Præterea.
Ambr. dicit, & habetur in
Decret. dist. 47. Minus est
criminis
habẽti
habenti
tollere, quàm cùm
possis & abundans sis,
indigẽtibus
indigentibus
denegare. Ergo sicut furtum consistit in acceptione rei alienæ, ita
etiā
etiam
in detentione ipsius.
¶ 3 Præterea. Homo potest furtim ab alio accipere
etiā
etiam
quod
suũ
suum
est, puta rem quam apud alium deposuit: vel quæ est ab eo iniustè ablata. Non est ergo de ratione furti,
ꝙ
quod
sit occulta acceptio rei alienæ.
SED contra est quod
Isidorus
dicit in lib. Etymologiarum. Fur à
furuo dictus est, id est, à fusco: nam
noctis vtitur tempore.
RESPONDEO dicendum,
quòd ad rationem furti tria concurrunt. Quorum primum conuenit
sibi,
secundũ
secundum
quod contrariatur iustitiæ, quæ vnicuique tribuit quod
suum est: & ex hoc competit ei,
ꝙ
quod
vsurpat alienum. Secundum verò
pertinet ad
rationẽ
rationem
furti, prout distinguitur à peccatis, quæ sunt contra personam, sicut ab homicidio
& adulterio & secundum hoc competit furto, quod sit circa rem possessam. Si quis enim accipiat id
quod est alterius
nō
non
quasi possessio,
sed quasi pars: sicut si amputet
mẽ
brum
membrum
: vel sicut persona coniuncta,
vt si auferat filiam vel vxorem, non
habet propriè rationem furti. Tertia differentia est, quæ complet
rationẽ
rationem
furti: vt scilicet occultè vsurpetur alienum. Et secundum hoc
propria ratio furti est, vt sit occulta
acceptio rei alienæ.
AD primum ergo dicendum,
ꝙ
quod
occultatio quandoque quidem est
causa peccati, puta cùm quis vtitur
occultatione ad peccandum, sicut
accidit in fraude & dolo. Et hoc
modo non diminuit, sed constituit
speciem peccati, & ita est in furto.
Alio modo occultatio est simplex
circunstantia peccati. Et sic diminuit peccatum. Tum quia
signũ
signum
verecundiæ est:
tũ
tum
quia tollit
scādalũ
scandalum
.
AD secundum
dicẽdum
dicendum
, quòd
detinere id quod alteri debetur,
eā
dem
eandem
rationem
nocumẽti
nocumenti
habet
cũ
cum
acceptione iniusta. Et ideo sub iniusta acceptione intelligitur etiam in
iusta detentio.
AD tertium dicendum, quòd
nihil prohibet id quod est simpliciter vnius, secundum quid esse alterius: sicut res deposita est simpliciter quidem
deponẽtis
deponentis
: sed est eius,
apud quem deponitur, quantum
ad custodiam. Et id quod est per rapinam
ablatũ
ablatum
, est rapientis, non simpliciter, sed
quantũ
quantum
ad
detentionẽ
detentionem
.