ARTICVLVS III.Vtrùm sit de ratione furti, occultè accipere rem alienam.

Source
AD Tertium sic proceditur. Videtur, quòd non sit de ratione furti occultè accipere rem alienā alienam . Illud enim quod diminuit peccatum, non videtur ad rationem peccati pertinere. Sed in occulto peccare pertinet ad diminutionẽ diminutionem peccati: sicut è ex contrariò ad exaggerandum peccatum quorundam, dicitur Isaiæ. 3. Peccatum suum quasi Sodoma prædicauerunt, nec absconderunt. Ergo non est de ratione furti occulta acceptio rei alienæ.
¶ 2 Præterea.
Ambr. dicit, & habetur in Decret. dist. 47. Minus est criminis habẽti habenti tollere, quàm cùm possis & abundans sis, indigẽtibus indigentibus denegare. Ergo sicut furtum consistit in acceptione rei alienæ, ita etiā etiam in detentione ipsius.
¶ 3 Præterea. Homo potest furtim ab alio accipere etiā etiam quod suũ suum est, puta rem quam apud alium deposuit: vel quæ est ab eo iniustè ablata. Non est ergo de ratione furti, quod sit occulta acceptio rei alienæ.
SED contra est quod
Isidorus dicit in lib. Etymologiarum. Fur à furuo dictus est, id est, à fusco: nam noctis vtitur tempore.
RESPONDEO dicendum, quòd ad rationem furti tria concurrunt. Quorum primum conuenit sibi, secundũ secundum quod contrariatur iustitiæ, quæ vnicuique tribuit quod suum est: & ex hoc competit ei, quod vsurpat alienum. Secundum verò pertinet ad rationẽ rationem furti, prout distinguitur à peccatis, quæ sunt contra personam, sicut ab homicidio & adulterio & secundum hoc competit furto, quod sit circa rem possessam. Si quis enim accipiat id quod est alterius non quasi possessio, sed quasi pars: sicut si amputet mẽ brum membrum : vel sicut persona coniuncta, vt si auferat filiam vel vxorem, non habet propriè rationem furti. Tertia differentia est, quæ complet rationẽ rationem furti: vt scilicet occultè vsurpetur alienum. Et secundum hoc propria ratio furti est, vt sit occulta acceptio rei alienæ.
AD primum ergo dicendum, quod occultatio quandoque quidem est causa peccati, puta cùm quis vtitur occultatione ad peccandum, sicut accidit in fraude & dolo. Et hoc modo non diminuit, sed constituit speciem peccati, & ita est in furto. Alio modo occultatio est simplex circunstantia peccati. Et sic diminuit peccatum. Tum quia signũ signum verecundiæ est: tum quia tollit scādalũ scandalum .
AD secundum dicẽdum dicendum , quòd detinere id quod alteri debetur, eā dem eandem rationem nocumẽti nocumenti habet cum acceptione iniusta. Et ideo sub iniusta acceptione intelligitur etiam in iusta detentio.
AD tertium dicendum, quòd nihil prohibet id quod est simpliciter vnius, secundum quid esse alterius: sicut res deposita est simpliciter quidem deponẽtis deponentis : sed est eius, apud quem deponitur, quantum ad custodiam. Et id quod est per rapinam ablatũ ablatum , est rapientis, non simpliciter, sed quantũ quantum ad detentionẽ detentionem .
Commentary

SVMMA ARTICVLI.

PRima conclusio est affirmatiua. ¶ Secunda conclusio. Habetur in solutione ad secundum sub nomine iniustæ acceptionis, intelligenda est etiam iniqua detentio, quæ pertinet ad speciem furti quando est occulta.
Loading...