AD Nonum sic proceditur. Videtur, quòd furtum sit grauius peccatum, quàm rapina. Furtum enim super acceptionem rei alienæ habet adiunctā adiunctam fraudem & dolum, quod non est in rapina. Sed fraus & dolus de se habent rationem peccati, vt supra habitum est. Ergo furtum videtur esse grauius peccatũ peccatum , quàm rapina.

¶ 2 Præterea. Verecundia est timor de turpi actu, vt dicitur in 4. Ethico. Sed magis verecundantur homines de furto, quàm de rapina. Ergo furtũ furtum est turpius, quā quam rapina.

¶ 3 Præterea. Quanto aliquod peccatũ peccatum pluribus nocet, tanto grauius esse videtur. Sed per furtum potest nocumentum inferri & magnis & paruis. Per rapinam autem solùm impotentibus, quibus potest violentia inferri. Ergo grauius videtur esse peccatum furti quàm rapinæ.

SED contra est, quòd secũdum secundum leges grauiùs punitur rapina, quàm furtum.

RESPONDEO dicendum, quòd rapina & furtum habent rationem peccati, sicut suprà dictum est, propter inuoluntarium, quod est ex parte eius cui aliquid aufertur: ita tamen quòd in furto est inuoluntarium per ignorātiam ignorantiam , in rapina autem est inuoluntarium | per violentiam. Magis est autem aliquid inuoluntarium per violentiā violentiam , quàm per ignorantiam: quia violentia directiùs opponitur voluntati, quàm ignorantia. Et ideo rapina est grauius peccatum, quàm furtum. Est & alia ratio, quia per rapinam non solùm infertur alicui damnum in rebus, sed etiam vergit in quandam personæ ignominiam siue iniuriam. Et hoc præponderat fraudi vel dolo, quæ pertinent ad furtum. Vnde patet responsio ad Primum.

AD secundum dicendum, quòd homines sensibilibus inhærentes, magis gloriantur de virtute exteriori, quæ manifestatur in rapina, quā quam de virtute interiori, quę tollitur per peccatum. Et ideo minus verecundantur de rapina quàm de furto.

AD tertium dicendum, quòd licet pluribus possit noceri per furtum, quàm per rapinam. tamen grauiora nocumẽta nocumenta possunt inferri per rapinam, quàm per furtum: vnde etiā etiam ex hoc rapina est detestabilior.