Secunda conclusio. Secundũ leges regni Hispaniæ census tẽporales redimibiles non possunt emi minoris quàm quatuordecim pro vno. Patet ex lib. 5. titul. 15. lib. 6. vbi irritantur contractus aliter facti, & tabellio qui interfuerit grauiter punitur. Sed aduertendum est circa istā legẽm , ꝙ quia facta est in fauorem vendentiũ non ponitur terminus pretij versus magnitudinem sed versus paruitatem. Itaque census redimibilis iustè venditur pluris quàm quatuordecim. Secundò aduertendũ est, ꝙ in. l. 4. ibidẽ Carolus V. reducit cẽsus fructuarios redimibiles ad pecuniarios respectu quatuordecim pro vno; sed quia nō fecerat legẽ vniuersalem de censibus pecuniarijs: ideò eius filius in. l. 6. fecit talem cōstitutionem , reducẽdo omnes antiquos census redimibiles qui minori pretio fuerant cōstituti ad quatuordecim pro vno. Deniq; aduertẽdũ est, ꝙ illa lex intelligẽda est quādo illa res super qua cōstituitur census fuerit satis tuta, alioquin si res nō est satis tuta: poterit census minori pretio emi in foro cōscientiæ , nam fortassis in foro exteriori non admittetur illa excusatio.