INDEX RERVM
OMNIVM, QVAE IN
hoc opere continentur, summa diligentia ordine Alphabetico ita distinctus, vt nec superfluus nec diminutus videatur.
Acceptio personarum.
PERSONARVM acceptio
secũdùmsescundùm
fidem est
peccatũ
peccatum
.
pag. 281. col. 1. D. mortale
ex genere. ibid. col. 2. 1. Iustinæ distributiuæ oppositum. pag. 282. col. 1. B. & solum contingit
in bonis communibus. pag. 282. col. 1. D.
Huius peccati definitio traditur. pagina. 281.
col. 2. D.
Huius vitij quatuor proprietates
recẽsenturrecensentur
.
pag. 282. col. 1. B.
Quare in Deo non possit esse acceptio personarum. pag. 283. col. 1. D. & sequent.
Materia huius vitij sunt & honores & onera.
pag. 286. col. 1. D.
Vt non committatur hoc vitium tria sunt spectanda circa eos quibus bona spiritualia distribuuntur, vitæ probitas, scientia aut doctrina, industria in peragendis negotijs ad
quæ eligitur. pag. 286. col. 2. D. & sequent.
Circa primum explicatur an possit eligi
quem eligens scit esse in peccato mortali.
pag. 287. col. 1. D. Quæ ex his conditionibus præferenda sit explicatur. pagina. 288.
col. 1. D.
Electores & omnes distributores
peccātpeccant
hoc
peccato
aliquādoaliquando
venialiter
nō
noneligẽdoeligendoeũ
eum
qui
parũ
parum
excedit alium in meritis. pag. 292.
col. 2. B. Nisi iuramentum præstiterint de
eligendo dignissimo. ibid. D. Imo etiam si
alius sit alio multo dignior, poterit minus
dignus eligi sine peccato. pag. 293. col. 2. B.
Et quanuis eligere minus dignum sit peccatum mortale ex genere. ibid. col. 1. A. Non
tamen est intrinsecè malum. ibid. col. 2. D.
nisi fiat propter
indebitā
indebitam
causam. pag. 295.
colum. 1. C. Debita tamen causa recensentur. pag. 293. col. 2. C. & sequent.
Qualiter circa honoris
exhibitionẽ
exhibitionem
possit esse
acceptio personarum. vide verbo honor.
§. honoris distributio. &. §. honor si est. &
§. Resalutare.
In ijs quæ à iure relinquuntur arbitrio iudicis
in
fauorẽ
fauorem
alicuius quidquid faciat
nō
non
peccat hoc peccato, pag. 311. col. 1. D. in ijs tamen quæ relinquuntur arbitrio illius in fauorem causæ
litigātiumlitigantium
potest. ibid. col. 7.
A. Imo si non sequatur opinionem probabilissimam in ferenda sententia peccat hoc
peccato. ibid. C.
Acceptio rei.
Qui propriam rem non potest recuperare secundùm ordinem iuris potest illam accipere. pag. 400. col. 1. A.
Qui accipit rem propriam à depositario, & à
latrone secretò ad quid teneatur. pag. 399.
col. 2. C.
Accusatus, vide verbo Reus.
Accusatio.
Quomodo & quando accusatio sit licita, vel
etiam in præcepto. pag. 431. col. 1. C.
Quā
doQuando
etiam accusationem debeat præcedere
correctio. pag. 429. col. 2. B.
Actus idem potest pertinere ad diuersas species propter diuersos fines. p. 592. col. 1. B.
Adulteri.
Adultera non tenetur cum discrimine vitę vel
famæ manifestare
crimẽ
crimen
. pag. 264. col. 1. B.
& pag. 265. col. 2. C. Tenebitur tamen
quā
tumquantum
poterit filij adulteri hæreditatem minuere. ibidem.
Adulter etiam tenebitur ad restitutionem totius damni. pag. 266. col. 1. A.
Lex permittens marito occisionem adulterorum in fragranti non excusat illum à peccato. pag. 327. col. 1. C.
Post latam sententiam maritus licitè occidit
adulteros. ibid. D.
Aduocatus.
Quibus casibus teneatur aduocatus ferre patrocinium pauperi citra extremam necessitatem. pag. 488. col. 1. B.
Aduocatus qui ex ignorantia perdit causam
clientis tenetur restituere. p. 489. col. 2. C.
Aduocatus suscipiens causam
iniustā
iniustam
quid &
quibus teneatur restituere. p. 490. col. 1. A.
Aduocatus in
ꝓgressuprogressu
litis cognoscens
iniustitiā
iniustitiam
causæ quid debeat facere. ibid. columna. 2. A.
An in causa euidenter iusta vtens fallacijs teneatur restituere. ibid. D.
An in casu dubio possit patrocinari vtramlibet partem. pag. 491. col. 2. B.
Quantum pretij possint accipere pro petitionibus ordinarijs. pagina. 492. columna. 2. D.
Quando pretia
nō
non
sunt taxata à lege possunt
pacisci cum cliente, sex moderationibus obseruatis. pag. 493. col. 1. B.
Aduocatus an pro lite iniquo possit accipere
pretium? pag. 495. col. 1. B.
An liceat illis accipere dona? pag. 496. colum. 1. C.
Agibile & factibile.
Inter agere & facere, agibile & factibile quid
differat. pag. 37. col. 1. D.
Aggressor & inuasor, vide verbo
Homicidiũ
Homicidium
.
§. Ille qui & sequenti.
Amicitia.
An amicitia possit esse inter patrem &
filiũ
filium
,
inter dominum & seruum, inter virum &
vxorem, & qualis. pagina. 26. columna. 2. C.
Appellare vide verbo Religiosus. §. Religiosis & verbo Reus. §. Quando liceat.
Assecurationis contractus.
Quid sit & quotuplex. pagina. 634. columna. 1. D.
Si contractus sit verus & realis ex vtraque
parte validus est. pag. 634. columna. 2. B.
Si autem assecurator fingat ad assecurationem bona quæ non habet, inualidus est.
ibid. D. Si autem sit fictus ex altera parte,
quid faciendum sit explicatur. pag. 635. columna. 1. D.
B
Belli insidiæ.
NON erit licitum quòd princeps per
legatũ
legatum
paret insidias alteri in bello.
pag. 328. col. 1. B.
Quando liceat per insidias occidere aduersarium ducem. ibid. D.
Insidiosa occisio principis de Orange approbatur & iustificatur. ibidem columna secunda. C.
Bulla Cruciatæ. vide verbo irregularitas. §. irregularitas tantum.
An per
bullā
bullam
Cruciatæ habeat confessarius electus tantam potestatem quantam episcopus. pag. 379. col. 2. C.
C
Cambium.
QVID sit & quotuplex. 640. columna
secunda. C. & pagina. 643. columna
secunda. C.
QuāuisQuamuis
sit de genere malè sonantium, potest
honestari. pag. 641. col. 1. C.
Quando liceat pecuniam pro pecunia vel pro
rebus venalibus pluris cambiare quàm lege taxetur. pagina. 342. colum. 1. A. & sequent.
Cambiatio pecuniæ pro pecunia quando sit
venditio. pag. 643. col. 1. C.
Cambium ratione temporis, vel cambium fictitium vsuraria sunt, cambium autem manuale, & ratione loci & officij sunt licita.
pagina 644. columna prima. C. & sequentibus.
Cambium ratione monetæ examinatur an sit
licitum. pagina. 645. columna. 1. A. Ratione copiæ vel inopiæ. pagina. 649. columna. 1. C.
Vtrum licitum sit mensario exigere pretium
à mercatore quando ex eius missione numerat pecuniam alicui. pag. 647. columna. 2. D.
Censura, vide verbo Irregularitas. §. irregularitas tantum.
Census.
Quid sit. pagina. 628. columna secunda. C.
& quotuplex. pagina. 629. columna secunda. C.
Super nudam personam secundùm ius naturæ potest constitui census, pag. 629.
colũ
nacolumna
. 1. A.
Licitum est vendere censum cum pacto retrouendendi. pagina. 630. columna. 2. B. vsura
tamen erit emere cum pacto retroemendi.
ibid. D.
Vnde sit sumendum iustum pretium in venditione censuum. pagina. 631. columna. 1. D.
Licitum est emere censum temporalem minori pretio quàm sit tota summa annualium pensionum. pag. 632. columna prima. B.
Nouem conditiones necessariæ vt census sint
validi. pag. 632. col. 2. B.
Emptor census
nō
non
tenetur ex iustitia admittere redemptionem census per partes, nisi ita
antea conuenerit inter illos per
scripturā
scripturam
.
pag. 633. col. 2. B.
Christus.
Christus
DñsDominus
non fuit rex temporalis, specialiter regni Israelitici. pagina. 138. columna. 1. A.
Quòd Christus inquantùm homo sit rex &
dominus vniuersi vel quòd non sit: sine periculo erroris potest saluari, quanuis pars negatiua sit probabilior. ibid. C.
Christus secundùm quòd homo habuit instrumentalem potestatem dominij vniuersalis.
ibid. col. 2. B.
Christi monarchia qualiter possit dici temporalis. pag. 140. col. 1. B.
Christus qualiter fuerit voluntarius &
inuolũ
tariusinuoluntarius
in sua passione. pag. 413. col. 2 C.
Clericus.
Clericis quo iure sit interdicta causa sanguinis pag. 330. col. 1. C. Sub ista lege comprehenduntur acolythi. pag. 331. col. 1 C. Imò
& prima tonsura initiati. ibid. Quanuis hi
non peccent mortaliter. ibid. D.
Aliquæ venationes sunt permissæ clericis, &
aliæ interdictæ vt agitationes taurorum.
pag. 317. col. 1. D.
Clerici in ciuilibus iure tantum positiuo sunt
exempti à potestate seculari pag. 412. col.
1. B. & sequent.
In quibus casibus poterit potestas secularis
comprehẽderecomprehendere
clericos. pag. 413. col. 1. A.
Quid autem ex peculiari priuilegio possit
rex Hispaniæ erga causas clericoru. ibid. D.
Vide verbo venatio.
Compositio.
Quilibet princeps secundùm ius naturæ potest facere
cōpositionemcompositionem
. pag. 245. col 1. B.
De facto tamen in republica Christiana solus Pontifex potest illam facere. ibid. D.
Causæ
iustificātesiustificantes
eam quæ rectè fit assignantur. ibid. D.
Compositio quæ fit cum ecclesiasticis, de bonis beneficiorum malè perceptis si Pontifex sit omninò voluntarius valida est. pag.
246. col. 2. D.
Confirmator.
Debet confirmare quamlibet electionem factam de digno. p. 298. col. 1. A.
Consiliarius iniquitatis.
Consiliarius vel laudator maleficij si influant
in animum iniquè agentis tenentur ad restitutionem. pag. 270. col. 1. A. Si iniquitas
fuerit occisio clerici etiam si ante effectum
subsecutum vituperet factum incurret obligationem ad restituendum &
irregularitatẽ
irregularitatem
, quanuis non
excōmunicationẽ
excommunicationem
. ibid. D.
Contractus quid sit & quotuplex. pag. 534.
col. 1. C.
Cont. actus assecurationis & societatis & alij
huiusmodi ad reliquos
cōtractꝰ
contractusreducũturreducuntur
.
Contumelia & conuitium.
Quid differat inter
vtrũquevtrumque
. p. 499. col. 2. A.
Vtrumque excedit detractionem & exceditur ab illa. pag. 500. col. 1. C.
An de ratione eorum sit
ꝙ
quod
fiat in præsentia.
pag. 501. col. 1. D.
Peccata sunt mortalia ex genere. pag. 503.
col. 2. C.
An liceat, contumeliam pro
cōtumeliacontumelia
obijcere. pag. 50. col. 1. D.
Obijcere falsum crimen ad infirmandam
fidẽ
fidem
contumeliantis, an sit peccatum mortale.
ibid. col. 2. D.
D
Dare seu datio.
DATIO alia licita alia illicita: illicita
autẽ
autem
multipli. iter talis. p. 236. col. 1. B.
Qualitas multoties definitur conuenientissimè per genus mediatum. pag. 31. col. 2. D.
Denuncians.
Vide verbo irregul. §. denuncians.
Clericus
denũciāsdenuncians
in causa sanguinis sine protestatione quam postulat ius, peccat mortaliter & manet irregularis p. 364. col. 2. C.
Detractio.
Qualiter sit perpendendum an detractio &
murmuratio sint peccata mortalia. pag. 95.
col. 1. C.
Detrahere alicui per
reuelationẽ
reuelationem
occulti criminis
otiā
otiam
viro graui,
peccatũ
peccatum
est mort. ex
genere. p. 510. col. 1. D.
aliquādoaliquandotamẽ
tamen
licebit reuelare tale crimen. ibid. col. 2. A.
Referre crimina secreta ex auditu quando sit
peccatum detractionis. pag. 511. col. 1. B.
Detractio grauius peccatum est quàm
furtũ
furtum
,
leuius autem quàm homicidium & adulterium. pag. 516. col. 1. D.
Qui est con causa vt alius detrahat peccat contra iustitiam. pag. 518. col. 1. A.
Diuisio rerum.
Rerum diuisio non fuisset si status
innocẽtiæ
innocentiæ
perseuerasset. pag. 129. col. 1. D.
Iurisdictiones omnes de facto appropriatæ
sunt earum dominis. ibid. col. 2. B.
Licita est
rerũ
rerum
appropriatio pro personis cuiusque status, seruata tamen proprij status
conditione. ibid. D.
Quo iure fuerit introducta
rerũ
rerum
diuisio. pag.
130. col. 2 A.
Dominium.
Hoc nomen dominium multipliciter accipitur. pag. 115. col. 2. A.
Quid differat inter dispensatorem & distributorem. pag. 300. col. 1. C.
Distributor distribuens indignis tenetur ad
reparationem omnium damnorum. p. 313.
colum. 1. B. Imò aliquando non distribuens
dignioribus. ibid. col. 2. B.
Vide verbo acceptio personarum, & verbo
episcopus. §. episcopi. verbo Patronus laicus, & verbo Religiosus. §. inter religiosos.
Dubium.
Dubia esse in meliorem partem
interpretādainterpretanda
quotupliciter possit intelligi. pag. 94. columna. 1. B.
Per se loquendo in casu dubio nemo tenetur
dubium in meliorem partem positiuè interpretari. ibid. D.
Dubiũ
Dubium
de bonitate proximi quando sit peccatum mortale. pag. 94. col. 2. B. & pag. 95.
col. 1. A.
Suspendens actum in dubio quandoque peccat mortaliter. pag. 94. col. 2. C. & pag. 95.
col. 2. C.
Dubiũ
Dubium
aliud iuris aliud facti. p. 356. col. 1. A.
Duellum.
Duellum siue solenne sit siue singulare nullo
modo acceptare licet. pag. 349. col. 1. B.
E
Ecclesia.
COMMVNIS status Ecclesiæ iure diuino exemptus est à potestate seculari. pag. 411. col. 2. C.
Electio elector & electus.
Vide verbo acceptio personarum. §. electores
& verbo lex. §. Rationes propter quas. &
verbo Religiosus. §. inter religiosos.
Emptio & venditio.
Emptio & venditio quid sint. p. 535. col. 2. B.
Regulæ ad dignoscendum iustum pretium in
rebus quæ venduntur. ibid. C. & pag. 538.
col. 2. D.
Quando modus vendendi rem augeat vel minuat pretium eius. pag. 537. col. 1. A.
Ex quibus causis possit res cariùs vendi quàm
valeat. pag. 538. col. 1. C.
Quid sit deceptio vltra medietatem iusti pretij in vendente & emente. p. 541. col. 2. A.
Et an talis deceptio vel quælibet alia sit licita illis. pag. 542. col. 1. C.
Quando deceptio in emptione & venditione
facta ex bona fide vel mala inualidet contractum. pag. 543. col. 2. B.
Vitium rei quando irritet
cōtractumcontractum
emptionis. pag. 549. col. 1. C.
Venditore dissimulante occultum vitium rei
venditæ, vel emptore non aduertente, an
irritetur contractus. pag. 551. col. 1. C.
Æqualis debet esse conditio ementis & vendentis. pag. 553. col. 2. A.
Si res venalis habeat aliquam secretam
virtutẽ
virtutem
, emptor
nō
non
tenetur
illā
illam
reuelare. ibid. C.
Emptor & venditor non peccant contra charitatem si non manifestent
copiā
copiam
vel
inopiā
inopiam
|
mercium futura. pag. 554. col. 2. B. Peccabunt tamen aliquando contra charitatem.
pag. 555. col. 2. B.
Emptionis & venditionis negotiatio relata
ad lucrum qualiter sit bona vel mala. pag.
557. col. 2. D.
Quando
vẽditiovenditio
rei qua malè vsurus est
emẽsemens
sit illicita. pag. 559. col. 1. A.
Non licet cariùs vendere propter
expectationẽ
expectationem
solutionis. pag. 562. col. 2. C. Quando autem est periculum acerbæ solutionis, quid
possit exigere venditor declaratur. p. 567.
col. 1. A. Quando etiam fuisset merces seruaturus in posterum quando darius
venderẽturvenderentur
explicatur quid possit. ibid. col. 2. C.
Quid etiam si non fuisset seruaturus. pag.
568. col. 1. C. Quando autem propter modum vendendi in magna vel parua quantitate expectata solutione possit cariùs vendere. pag. 569. col. 2. B. Vtrùm etiam anticipata solutione possit aliquid viliùs emi. pag.
572. col. 1. C.
Pagas acerbas aut non acerbas an liceat minori pretio emere. pag. 564. col. 1. A.
Epicheia.
Epicheiæ & iustitiæ legalis strictè dictæ ad
Synesim & Gnomin comparatio. pag. 53.
col. 1. D.
Epicheia est pars subiectiua iustitiæ legalis generaliter dictæ. pag. 52. col. 2. D.
Epicheia dicitur æquitas per antonomasiam.
pag. 54. col. 1. B.
Ad Epicheiam quid spectet. pag. 53. col. 1. A.
& col. 2. B.
Episcopus.
Præcipuum munus episcopi est docere & prę
dicare. pag. 289. col. 1. D.
Ad episcopale munus, Theologiæ peritos prę
ferendos esse Iurisperitis. ibid. licet aliquando præferendi sint Iurisperiti. pagina. 290.
col. 1. B.
Promotiones episcoporum ab vno in alium
episcopatum vt in plurimum damnandæ
sunt. pag. 298. col. 1. D.
Episcopos in distributione etiam beneficiorum simplicium teneri eligere digniores,
probabilius est. pag. 301. col. 1. C.
Quid possint episcopi in
dispẽsandodispensando
super
irregularitatẽ
irregularitatem
. pag. 377. col. 1. C. & pag. 378.
col. 1. D.
Esus carnium.
Esus carnium licitus fuit ante diluuium. pag.
318. col. 1. B. Et de facto fuit. ibid. D. In statu autem innocentiæ satis probabile est
vtrumque. ibid. columna. 2. C. & pag. 319.
col. 1. B.
F
Filius adulterinus.
FILIVS adulterinus non tenebitur vt in
plurimum credere matri dicenti sibi se
esse
talẽ
talem
. pag. 265. col. 2. D. Qui credit
tenebitur relinquere hæreditatem. ibid. &
pagina. 275. col. 2. D.
Filij spurij.
Filios spurios tenentur parentes ex iure naturali diuino alere. pag. 156. col. 1. C.
Filij spurij an omnino sint inhabiles ad
suscipiẽdumsuscipiendum
aliquid à parentibus titulo aliquo.
ibid. col. 2. C. & sequent.
Filijs spurijs si aliquid relinquant parentes
peccant mortaliter, & ipse filius ante iudicis sententiam tenetur restituere. pag. 157.
col. 2. B. & D.
Filij spurij possunt legitimari à principe. pag.
158. col. 1. B.
Hi qui constituuntur hæredes à
parẽtibusparentibus
filiorum spuriorum ad quid teneantur respectu illorum. pag. 158. col. 2. A.
Furtum & rapina.
Quid sit furtum. pag. 391. col. 1. B. Definitio
examinatur. pag. 392. col. 1. B.
Leges præcipientes fures interfici iustæ sunt.
pag. 402. col. 2. A.
Documenta ad diiudicandum materiam grauem in furto. pag. 403. col. 1. B. Qualis
etiā
etiam
materia requiratur in furto vt concedatur
excommunicatio pro illo. 404. col. 2. B.
In extrema necessitate licitum est accipere
rẽ
rem
alienam. pag. 406. col. 2. A.
G
Gratitudo.
GRATITVDO non potest accedere ad rationem iustitiæ commutatiuæ. pag. 114. col. 2. C.
H
Hæres.
H
ÆRES institutus à parentibus filiorum spuriorum præstita fide de donanda illis hæreditate peccat mortaliter. pag. 158. col. 2. A. Est tamen verus hæ
res & dominus illorum
bonorũ
bonorum
. pag. 159.
col. 2. B.
Hæres sic institutus non præstita fide, non tenetur talia bona donare filio spurio. p. 159.
col. 1. B. Tenetur tamen ex iustitia alere illos, & ex gratitudine alia multa obsequia
illis præstare. ibid. D.
Hæres institutus per testamentum minus solemne iuste possidet, nec tenetur indicare
vitium
testamẽtitestamenti
. pag. 163. col. 2. A.
Qui ab intestato succederet defuncto potest
iustè agere contra eum qui testamento mi|
Qui seipsum interficit contra quod
præceptũ
præceptum
peccet. pag. 74. col. 2. C.
Homicidium & occisio hominis in quo differant. pag. 322. col. 1. D.
Quando hominibus præcipitur, non occides
quomodo sit
intelligẽdumintelligendumpræceptũ
præceptum
. ibid.
Error est non licere potestati superiori occidere nisi tantùm illos quos Deus speciali reuelatione vel lege iusserit interfici. p. 321.
col. 2. C.
Per se loquendo erit iniusta lex permittens
priuatis personis vt
occidātoccidantmalefactorẽ
malefactorem
ante
latā
latamsententiā
sententiam
à iudice circa
factũ
factum
. p. 326.
col. 1. B. & pag. 422. col. 1. D. Si
tamẽ
tamen
malefactor iustè sit damnatus, aliquando poterit cuilibet priuatæ personæ permittere illum occidendum. ibid. col. 2. B.
Clericis non est prohibita occisio malefactorum ex iure naturæ. pag. 330. col. 1. C. Nec
iure diuino positiuo. ibid. D. Sed iure ecclesiastico. pag. 331. col. 1. B.
Prælatis ecclesiæ habentibus dominium temporale non est prohibitum concedere autoritatem in causa sanguinis iudici delegato.
pag. 331. col. 2. D. Opposita sententia scrupulosissima probatur. pagina. 332. columna. 1. C.
Nulli licet occidere se directè, nec indirectè.
pag. 336. col. 1. C. Quando autem sit ei licitum permittere se occidi, quando etiam teneatur vel etiam quando sit consilium. explicatur. ibid. col. 2. C.
Ab homicidio excusantur Samson Eleazarus
& Razias, & alij. pag. 337. col. 1. D.
Qui se occidit, contra se peccat peccato opposito propriæ charitati. pag. 338. col. 2. C. In
ordine ad rempub. contra iustitiam
cōmutatiuamcommutatiuam
, pag. 339. col. 1. A. Similiter per comparationem ad Deum. ibid. col. 2. B.
Innocentem aliquando per accidens occidere
licet. pag. 342. col. 1. D. non
tamẽ
tamen
ex imperio tyranni. ibid. col. 2. A. nec illum
tyrānotyranno
occidendum tradere. pag. 343. col. 1. A. Nisi
vltro exire iussus obedire nolit. ibid.
Qui sine occisione inuasoris propriam vitam,
honorem, siue bona temporalia tueri non
potest, non tenetur illum occidere. p. 345.
col. 2. D. & pag. 347. col. 2. A. Imò
cōsiliumconsilium
erit non occidere. pag. 345. col. 2. D.
aliquā
doaliquando
etiam præceptum. pagina. 346. columna. 1. B.
Quando possit aliquis præuenire inuasorem,
vel etiam falsum accusatorem eum occidendo. pag. 349. col. 2. C. & seq.
Non licet intendere occisionem inuasoris in
propria defensione. p. 357. col. 1. B.
Honor & fama.
Quid intersit inter honorem & famam. pag.
201. col. 2. C.
Honor quid sit & quotuplex. p. 308. col. 2. B.
Honoris distributio per se pertinet ad rempublicam, sed
cōmissacommissa
ciuibus. ibid. D.
Honor si est merè gratuitus in illius exhibitione
nō
non
potest esse
personarũ
personarum
acceptio. pag.
309. col. 2. A.
Resalutare salutantem & iuxta
morẽ
morem
patriæ
vnũquemq;vnumquemque
honorare ex iustitia debemus.
ibid.
Principibus & dominis deberi honorem certum est secundum fidem. ibid. B.
An honorandi sint diuites propter diuitias?
ibid. D.
Honor annexus beneficio ecclesiastico etiam
respicit bonum personæ. pag. 295. col. 1. A.
Honoris & famæ restitutio qualiter sit facienda. vide verbo restitutio. §. Qui infamat, &
§. Honoris.
Infamare in vno loco infamem in alio, quando obliget restituere & quod sit peccatum.
pag. 513. col. 1. A.
I
Imperator.
IMPERATOR non habet
dominiũ
dominiumtẽporaletemporale
supra
totũ
totum
orbem. pag. 148. col. 1. C.
Imperator quantum ad aliquid est superior
omnibus principibus Christianis. ibid. columna. 2. D.
Incarcerare & detinere.
Quando liceat alicui alium detinere ad
horā
horam
ne perpetret malum. pag. 385. col. 2. B.
Quando liceat alicui detinere eum qui se afficit iniuria quoad
comprehẽdaturcomprehendatur
à iudice.
pag. 386. col. 1. A.
Incarceratus potest fugere sine impugnatione custodum. pag. 454. col. 2. B. Religiosis
exceptis. pag. 456. col. 1. C. Quod etiam
iuuamen possit illi præstari ad fugam.
ibid. D.
Iustè condemnatus ad pœnam carceris, non
potest fugere ab illo. pagina. 456. columna. 1. A.
Inclinatio naturalis.
In homine est triplex inclinatio naturalis.
pag. 17. col. 1. B.
INIVSTITIA specificatur ab iniusto.
pag. 501. col. 1. B. Distincti habitus sunt
iniustitia legalis & iniustitia particularis. pag. 66. col. 2. D.
Sola iniustitia quæ est ex intentione & electione facit hominem iniustum. pag. 68.
col. 2. D.
Per se nullus patitur iniustum volens, neque
facit nolens, bene autem per accidens. pag.
71. col. 2. B.
Volitio tamen seu nolitio ex ignorantia aut
violẽtiaviolentianō
non
tollit rationem iniusti. ibid. C.
Consensus damni circa bona quorum custodia non dependet ex hominis voluntate
non tollit rationem iniusti. p. 72. col. 2. B.
& sequentibus.
Liber consensus patientis non tollit
rationẽ
rationem
iniusti si non sit respectu eius qui illud infert. pag. 74. col. 2. A.
Iniustitiæ culpa quatenus contra legem est,
reparatur per pœnam à iudice
infligẽdaminfligendam
.
pag. 212. col. 1. B. C.
Iniustitia quam committit se occidens est
cō
tracontra
iustitiam commutatiuam in ordine ad
rempublicam. pag. 339. col. 1. C. Et etiam
in ordine ad Deum. ibid. B.
De iniustitia accusati vide verbo Reus.
Inquisitores.
Inquisitores relaxantes hæreticos non incurrunt irregularitatem. pag. 365. col. 2. B.
Inuentio rei.
Res inuentas quæ non fuerunt alicuius, esse
inuentoris quomodo sit intelligendum.
pag. 394. col. 2. B.
Inueniens thesaurum impropriè dictum tenetur restituere. ibid. D. Si tamen thesaurus
sit propriè dictus cuius sit secundùm ius naturæ, explicatur. pag. 395. col. 1. D. Qualiter tamen sit distribuendus secundum iura
ciuilia declaratur. ibid. col. 2. A. & seq.
Princeps per legem potest applicare sibi thesauros inuentos. pag. 396. col. 2. C.
Qui inuenit res quas verosimile est habere
dominos, tenetur illos quærere. pag. 398.
col. 1. C. Si illi non compareant secundùm
ius naturæ potest illas retinere. ibid. col. 2.
D. Secundùm ius positiuum quid
faciendũ
faciendum
sit, explicatur. pag. 399. col. 1. A
Irregularitas.
Quid sit. pag. 355. col. 1. C.
Omnis irregularitas est ex iure positiuo.
ibid. D. Nec potest incurri propter actum
purè internum. pag. 356. col. 1. C.
Bigamiæ irregularitas contrahitur ante ba
ptismum, nec per illum tollitur. pag. 357.
col. 1. A.
Ex homicidio ante baptismum non contrahitur. ibid. D. & pag. 358. col. 1. A.
Quod homicidium dicatur voluntarium aut
casuale in ordine ad
irregularitatẽ
irregularitatem
. p. 358.
col. 1. D. & seq. &. p. 367. col. 1. D.
Quanuis incurratur irregularitas ex homicidio in defensionem honoris & bonorum
tẽ
poraliumtemporalium
. pag. 361. col. 2. D. Et etiam in defensionem vitæ proximi, aut pro
conseruā
daconseruanda
republica. pag. 363. col. 1. A. Non tamen
propter homicidium in propriæ vitæ defensionem. pag. 360. col. 2. B.
Denuncians in causa sanguinis quando contra
hac irregularitatem. pag. 363. col. 1. D.
Qui docent, consulunt aut præcipiunt vt malefactores occidantur quando maneant irregulares. pag. 365. col. 1. C.
Monachi & clerici
exhortātesexhortantes
bellatores
nō
non
manent irregulares. pag. 366. col. 2. D.
Qui impedit ne innocens defendatur, manet
irregularis, pag. 368. col. 2. D. Imo etiam
multoties qui non impedit ne occidatur.
pag. 367. col. 2. D. & pag. 369. col. 1. B.
Quando irregularitas sequitur
culpā
culpam
an sufficiat venialis? pag. 370. col. 1. A.
An ille qui dat operam rei illicitæ, ex qua sequitur occisio hominis, semper incurrat irregularitatem? pag. 3. 73. col. 1. A.
Quarum partium corporis humani mutilatio
causet irregularitatem. pag. 3. 74. col. 1. C.
Irregularitas tamen quæ est pœna alicuius
culpæ, intelligitur nomine censuræ in bullis cruciatæ. pag. 376. col. 1. A.
Sohis Pontifex potest dispensare in irregularitate ex homicidio voluntario. pag. 377.
col. 2. C. Etiam occulto. pag. 378. col. 1. B.
Quid autem possit episcopus circa homicidas occultos ante & post Concilium
Tridẽ
tinumTridentinum
explicatur. ibid. D. & seq.
Irrisio.
Irrisio grauius peccatum est quàm contumelia, leuius tamen quàm detractio & susurratio. pag. 526. col. 1. D.
Irrisio virtutis
pestilentissimũ
pestilentissimumvitiũ
vitium
. ibid. B.
Iudex, vide verbo iudicium.
Iudicem esse iustitiam animatam qualiter sit
intelligendum. pag. 84. col. 2. C.
Non licet illis accipere munera. pag. 496.
col. 1. C.
tale ipso facto amittere iurisdictionem.
pag. 85. col. 1. D.
Iudex in peccato mortali proferens sententiam quando peccet, vel
nō
non
. p. 85. col. 1. D.
Iudex tenetur sequi opinionem probabilissimam in ferenda sententia. p. 311. col. 2. C.
Imo non potest eligere æquè probabilem
in gratiam amici. ibid. D.
Iudex extrahens reum ab Ecclesia vsurpat iudicium. pag. 415. col. 2. B. similiter si
excō
municatusexcommunicatus
iudicet, quanuis si sit toleratus
sententia sit valida. pag. 416. col. 1. B.
Iudex tenetur iudicare iuxta allegata & probata. pag. 419. col. 2. A. Quid autem facere
debet quando innocens iuridicè probatur
nocens explicatur. p. 421. col. 1. C. & seq.
Quam pœnam iuris possint relaxare iudices.
pag. 425. col. 2. D. quando
etiā
etiamteneāturteneantur
ad
restitutionẽ
restitutionem
ex relaxatione indeuita. pag.
426. col. 1. B.
An iudex per iniuriam
cognoscẽscognoscenscrimẽ
crimen
possit procedere vsque ad condemnationem.
pag. 467. col. 2. C.
Iudicium.
Huius nominis
iudiciũ
iudicium
variæ significationes.
pag. 77. col. 2. C.
Iudicium formaliter est actus elicitus à prudentia per synesim. pag. 79. col. 2. B.
Iudiciũ
Iudicium
speciali ratione pertinet ad
iustitiā
iustitiam
.
pag. 39. col. 1. D. & pag. 78. col. 1. C. & pag.
80. col. 1. D. & pag. 81. col. 1. D.
An
iudiciũ
iudiciumprolatũ
prolatum
à iudice & à priuata persona sit eiusdem speciei. pag. 81. col. 2. A.
Tres conditiones requisitæ ad rectitudinem
iudicij. pag. 83. col. 2. D.
Quòd
iudiciũ
iudicium
debet
ꝓcedereprocedere
ex inclinatione
iustitiæ qualiter sit
intelligẽdũ
intelligendum
. p. 84. c. 1. D
Iudiciũ
Iudiciumnō
nonprocedẽsprocedens
ex inclinatione iustitiæ
quando sit
peccatũ
peccatum
mortale. p. 85. col. 1. C.
Iudiciũ
Iudiciumsecũdũ
secundum
legis
præscriptũ
præscriptum
est
proferendũ
proferendumetiā
etiam
à supremo principe. p. 97. col. 1. B.
In causis criminalibus satisfacta parte potest
iudex
dispẽsaredispensare
in rigore legis: in ciuilibus
autem rarissime. ibid. C.
Iudiciũ
Iudiciumlatũ
latum
à tyranno
secundũ
secundum
formam iuris
obligat in
cōscientiaconscientia
. p. 103. colum. 2. A. &
pag. 411. col. 1. A.
Iudicium temerarium.
Grauitas seu leuitas iudicij temerarij, & materiæ illius. p. 90. col. 1. C. & col. 2. B.
Iudiciũ
Iudiciumtemerariũ
temerarium
,
dubiũ
dubium
& suspicio in quibus
conueniant & differant. pag. 89. col. 1. A.
Deliberatum iudicium temerarium
etiā
etiam
suspiciosum ex genere suo est
peccatũ
peccatum
mortale.
pag. 90. col. 2. D. & pag. 91. col. 1. D.
Qui temerariè iudicat, suspicatur aut dubitat
vsurpat
autoritatẽ
autoritatem
Dei. pag. 102. col. 2. B.
Ius seu iustum.
Huius nominis ius multiplex acceptio. p. 5.
col. 1. C.
Ius esse obiectum iustitiæ. pag. 8. col. 1. B. &
pag. 15. col. 1. A.
Differentia inter ius & iustum. ibidem.
Iuris
oẽsomnes
diuisiones traduntur. p. 14. col. 1. B.
Tres
cōditionesconditiones
requisitæ ad ius seu
iustũ
iustum
simpliciter. p. 25. col. 1. D. & pag. 51. col. 2. C.
Ius alia ratione est
obiectũ
obiectum
iudicij & iustitiæ.
pag. 81. col. 1. D.
Potest haberi ius ad aliquid
petẽdũ
petendum
, vel materiale ius iustitię, vel formale. p. 234. col. 1. D
Ius dominatiuum.
Ius dominatiuum distinctum est ab omnibus
alijs. pag. 115. col. 2. B.
Ius gentium.
Ius gentium esse partem iuris positiui multis
probatur. pag. 20. col. 1. B.
Ius gentium quasi medium est inter ius naturale & positiuum ciuile. pag. 21. col. 1. A.
Ius gentium possibile est abrogari ex humano beneplacito, pag. 21. col. 1. C.
Imò aliquando piè abrogatum est quantum
ad aliquid. ibid. col. 2. C.
Ius gentium quod alicui principi commune
est
cũ
cum
altero,
nō
non
potest ab aliquo
illorũ
illorum
abrogari sine
cōsensuconsensu
alterius. p. 22. col. 1. C.
Qualiter ius gentium dicatur naturale. pag.
19. col. 2. A.
Ius naturale & positiuum.
Ius conuenienter diuiditur in naturale & positiuum. pag. 11. col. 2. C.
Errat in philosophia qui negat ius naturale.
pag. 11. col. 1. A. (ibid. col. 2. D.
)
Iuris naturalis & positiui causæ efficientes.
Eorundẽ
Eorundem
causæ
exẽplaresexemplares
. pag. 12. col. 1. D.
Ius naturale immutabile esse, non verò ius positiuum. pag. 12. col. 2. D.
In iure naturali nullam vnquàm factam fuisse
dispensationem. pag. 13. col. 1. B.
Ius naturale duplex. pag. 14. col. 1. C.
Dupliciter potest aliquid pertinere ad ius naturæ. pag. 15. col. 1. B.
Circa id quod est de iure naturæ negatiuè potest ius
positiuũ
positiuumaliꝗdaliquod
determinare. ibid. C.
Ius naturale
nō
non
propriè sed per
quādā
quandamsimilitudinẽ
similitudinem
ponitur in brutis. p. 17. col. 1. A. & B.
Nihilominùs ius naturale
cũ
cum
aliqua proprietate conuenit brutis. ibid. col. 2. C.
Ius positiuum diuiditur in ius gentium & ciuile. pag. 19. col. 2. D.
Iustitia.
Hæc nomina iustitia, iustificatio & iustus dupliciter accipiuntur. pag. 5. col. 1. D. & pag.
|
Actus in quo reperitur ratio formalis iustitiæ
necessario est bonus ex omnibus
circunstā
tijscircunstantijs
. pag. 6. col. 2. B.
Qualiter iustitia differat ab alijs virtutibus.
pag. 5. col. 2. C. & sequent.
Rectitudo iustitiæ secundùm rationem genericam sumitur per ordinem ad agens, secundùm verò rationem specificam per
ordinẽ
ordinem
ad alterum. pag. 7. col. 1. C.
Quæ æqualitas sit sufficiens ad veram rationem iustitiæ. pag. 26. col. 1. B.
Iustitia
cōuenienterconuenienter
definitur
ꝙ
quod
sit perpetua
& constans voluntas, &c. pag. 31. col. 1. C.
Quare sola iustitia inter omnes virtutes in ordine ad
volũtatẽ
voluntatem
definiatur. p. 32. col. 1. D.
Iustitia sola ex omnibus virtutibus est
bonũ
bonum
alienum. p. 34. col. 2. C. & pag. 35. col. 1. C.
Iustitia qualiter requirat diuersitatem suppositorum. pag. 34. col. 2. D.
Iustitia actualis potest esse ad alterum qui
nō
non
existat. pag. 35. col. 2. A.
Iustitia est in voluntate. pag. 39. col. 1. C. &
pag. 60. col. 2. D. & pag. 61. col. 1. A.
Iudicium est actus elicitus à iustitia. pag. 39.
col. 1. D. & pag. 78. col. 1. C.
Iustitię omnes diuisiones
tradũturtraduntur
. p. 51. col. 1.
Tres conditiones necessariæ ad
iustitiā
iustitiam
. pag.
51. col. 2. C.
An omnis iustitia versetur tantùm erga operationes. pag. 60. col. 1. C.
Medium iustitiæ est medium rei, aliarum autem
virtutũ
virtutummediũ
medium
rationis. p. 61. col. 2. D.
Qualiter iustitia excedat
misericordiā
misericordiam
& excedatur ab illa. p. 65. col. 1. B. D. & col. 2. A.
Iustitia commutatiua & distributiua.
Iustitiam commutatiuam & distributiuam
specie differre. pag. 112. col. 2. B.
Iustitia commutatiua est species specialissima iustitiæ. pag. 114. col. 2. D.
Inter
Deũ
Deum
& hominem & inter
patrẽ
patrem
&
filiũ
filium
non reperitur propriè iustitia
cōmutatiuacommutatiua
sed aliquid altius. pag. 340. col. 1. A. Potest
tamẽ
tamen
homo
peccatũ
peccatum
iniustitiæ
cōmutatiuæ
commutatiuæ
cōmitterecommittere
. p. 339. col. 1. B. &. p. 340. col. 1. A
Iustitia legalis & particularis.
Probabile est
iustitiā
iustitiamlegalẽ
legalem
excedere
particularẽ
particularemsecũdũ
secundumrationẽ
rationem
virtutis, excedi
autẽ
autem
ab
illa
secũdũ
secundumrationẽ
rationem
iustitiæ:
ꝓbabiliusprobabiliustamẽ
tamen
est excedere
eā
eamsecũdũ
secundumomnẽ
omnemrationẽ
rationem
. p. 45.
col. 2. D. & p. 46. col. 1. A. & p. 47. col. 2. B.
Quando iustitia legalis obliget ad restitutionem. pag. 47. col. 1. A.
Iustitia legalis est distincta ab omni virtute.
pag. 49. col. 1. C.
Qualiter
intelligendũ
intelligendum
sit
iustitiā
iustitiam
legalem esse
eandẽ
eandem
cum omni virtute. pag. 50. col. 1. A.
Iustitia legalis dirigit alias virtutes in bonum
commune. pag. 50. col. 1. D.
Iustitia legalis generaliter dicta diuiditur in
epicheiam & iustitiam legalem strictè dictam. pag. 52. col. 2. D. Differentia inter iustitiam legalem & epicheiam. ibidem.
Earundem ad Synesim & Gnomin comparatio. pag. 53. col. 1. C.
Iustitia legalis
eadẽ
eadem
est
secundũ
secundumspeciẽ
speciematomā
atomam
in Principe & subditis. pag. 54. col. 1. C.
Qua ratione iustitia legalis quæ est in principe dicatur architectonica. pag. 55. col. 1. B.
An iustitia legalis vendicet sibi materiam determinatam. pag. 58. col. 2. C.
Vtraque hæc iustitia versatur circa operationes. pag. 60. col. 2. D.
Iustitia vindicatiua.
Vindicatio quatenùs est in iudice secundùm
omnem considerationem est actus iustitiæ
commutatiuæ. pag. 114. col. 1. B.
Petitio vindictæ in eo qui habet famam suam
alijs obligatam est actus iustitiæ commutatiuæ. pag. 114. col. 1. D.
L
Lex.
EIVSDEM autoritatis esse condere legem & illam interpretari qualiter sit
intelligendum. pag. 102. col. 1. B.
Leges
cōcedẽtesconcedentespræscriptionẽ
præscriptionem
possessori malæ fidei
cōtracontralegẽ
legem
naturę sunt. p. 167. col. 1.
Iniustitiæ culpa quatenus est contra legem
non punitur restitutione sed per
sententiā
sententiam
iudicis. pag. 212. col. 1. C.
Leges vt in plurimum tantùm puniunt peccata consummata, ibid. D.
Lex pœnalis si pœnam infligendam pronuntiet, ante iudicis condemnationem
nō
non
obligat ad pœnam
soluendā
soluendam
. pag. 213. col. 1. D.
Imò etiam si contineat
pœnā
pœnam
latam nisi sola
cẽsuræ
censuræ
ecclesiasticæ pœna. ibid. col. 2. A. B.
Leges
præcipiẽtespræcipientes
ne
eligātureligantur
nisi qui sunt de
gremio ecclesiæ sint iustæ. p. 296. col. 2. C.
Leges circa
deceptionẽ
deceptionem
in contractu emptionis & venditionis sunt tantum permissiuæ.
pag. 542. col. 2. B. Istarum ad leges præscriptionem differentia. ibid. D.
Liberalitas.
Liberalitas versatur circa passiones & operationes. pag. 61. col. 1. D.
Libertas.
Efficacia gratię
nō
non
tollit
libertatẽ
libertatem
. p. 37. col. 1.
M
Maledictio.
MALEDICTIO peccatum mortale
est ex genere. pag. 530. col. 2. A.
Qualiter martyres sint
volũtarijvoluntarij
&
inuolũtarijinuoluntarij
in
cōsensuconsensu
ꝓprię
proprię
mortis. p. 338. col. 2. D
Meritum.
Plus quam periculosum est negare meritum
in actu Christi Domini quo voluit mori.
pag. 36. col. 2. D.
Mineralia.
Mineralia auri & argenti ad quos pertineant
secundùm ius naturale & positiuum. pag.
397. col. 2. D.
Misericordia.
Misericordia humana versatur simul circa
passiones & operationes. pag. 61. col. 1. B.
Monopolium.
Monopolium quotupliciter possit fieri. pag.
537. col. 1. D.
Facientes monopolium, quando teneantur ad
restitutionem. ibid. col. 2. D.
Mons pietatis quid sit. pag. 652. col. 1. B.
Tres conditiones illius examinantur an sint
iustæ. ibid. col. 2. B.
Mons pietatis pijssimus est. p. 653. col. 1. A.
Apud quem resideat eius
dominiũ
dominium
. pag. 654.
col. 2. B.
Moyses.
An excusandus sit Moyses à crimine homicidij in occisione Ægyptij. pag. 104. col. 1. C.
Murmuratio.
Quando murmuratio sit peccatum mortale,
vel veniale. pag. 95. col. 1. C.
Murmuratio reducitur ad aliquod aliud ex
peccatis linguæ. pag. 526. col. 2. B.
Mutilatio.
Licitum est mutilare hominem de voluntate
ipsius propter
salutẽ
salutem
totius. pag. 382. col.
1. B. Non tamen contra
voluntatẽ
voluntatem
eius nisi
apud alterum sit cura illius. ibid. C. Nemo
tamen tenetur pati abscisionem alicuius
membri etiam propter vitam seruandam.
ibid. D. Quando autem possit seipsum mutilare homo, explicatur ibid. col. 2. B.
Vide verbo irregularitas. §.
Quarũ
Quarum
partium.
N
Negligentia.
QVANDO & quæ negligentia in custodia rei obliget ad restitutionem.
Vide verb. restitutio. §.
cōmodatariuscommodatarius
& tribus
sequẽ
sequen
. &. §. qui ex officio. &c.
Negotiatio.
Quando liceat negotiatoribus emere
magnā
magnam
copiam
merciũ
mercium
, vt minutatim
vendātvendant
. pag.
561. col. 1. A. An liceat negotiatoribus ex
officio aliquantùm cariùs vendere res
quā
quam
alij. ibid. col. 2. A.
O
Obiectum.
OBIECTVM analogum potest dare
vnitatem specificam habitui. pagina
32. col. 2. D.
Occisio & occidere.
Error est
Manichæorũ
Manichæorumnō
non
licere occidere bruta, & euellere plantas. pag. 316. col. 2. D.
Officia publica secularia.
Rex habet
dominiũ
dominiumhorũ
horumofficiorũ
officiorum
. pag. 302.
col. 1. B. Ex natura sua venalia sunt. pa. 303.
col. 1. D. Et de facto
vẽdivendi
possunt debitis
cō
ditionibusconditionibus
seruatis. ibid. Illi
etiā
etiam
quibus donata sunt à Rege possunt vendere iustè si
seruẽturseruenturcōditionesconditiones
. col. 2. C. Inter ista, quę
habent annexam administrationem iustitiæ vendi non possunt stando in iure communi & in legibus Hispaniæ. ibid. col. 2. D.
Possessor
istorũ
istorumofficiorũ
officiorum
habens facultatem
solũ
solum
transferendi si vendat peccat mortaliter & venditio est irrita. pag. 304. col. 1. C.
Huiusmodi officia ex natura sua
distribuẽdadistribuenda
sunt dignioribus. pag. 305. col. 1. C.
P
PATRONVS Iaicus
nō
non
est distributor
sed dispensator. pag. 300. col. 1. C.
Sub mortali debet præsentare in episcopatum digniorem. pag. 298. col. 2. C. Imò
probabiliùs est quòd etiam in quodlibet beneficium ecclesiasticum. pag. 299. col. 1. A.
Pœnitentia.
Quare
præceptũ
præceptum
pœnitentiæ
nō
non
obligat statim post
peccatũ
peccatumcōmissumcommissum
. p. 273. col. 1. C
PœnitẽtiaPœnitentia
est specialis virtus iustitiæ quę ad
cōmutatiuā
commutatiuam
reducitur. pag. 340. col. 1. D.
Posseßio rei.
Quid sit. pag. 117. col. 1. A.
Pragmatica.
Circa
pragmaticā
pragmaticam
taxantem
pretiũ
pretium
tritici tria
documenta necessaria. pag. 540. col. 1. D.
Præceptum.
Actione materialiter tantum
pertinẽtepertinente
ad aliquam virtutem potest quis adimplere præ
ceptum. pag. 6. col. 2. C.
Præcepta decalogi an omnino sint indispensabilia. pag. 13. col. 1. C. D.
Prælatus.
Prælatus peccat peccato acceptionis personarum si bona, quæ gratiæ
dicũturdicuntur
,
cōferatconferat
solis sibi auxiliaribus. pag. 282. col. 2. B.
Prælatus præsens qui permittit sibi
subditũ
subditum
infamare aut infamari, peccat contra iustitiam. pag. 518. col. 1. C.
Præscriptio & vsucapio.
Significationes harum vocum explicantur.
pag. 165. col. 2. C.
Qualiter apud Iuristas differat inter præscriptionem &
vsucapionẽ
vsucapionem
. pag. 166. col. 1. A.
Possessor malæ fidei nunquam potest præscribere. pag. 167. col. 1. C. Possidens autem sine titulo, aliquando potest. p. 169. col. 2. B.
Præscriptio cum debitis conditionibus confert verum dominium rei possessæ. ibidem
col. 2. B. Quæ autem sint istæ debitæ conditiones explicatur. pag. 168. col. 2. D.
Hæres latronis qui bona fide succedit in bona
defuncti si possit præscribere. pagina. 169.
col. 2. D.
Ex quo temporis spatio incipiat tempus præ
scriptionis quando aliquis dubitat an res sit
sua. pag. 171. col. 2. A. Si tale
dubiũ
dubium
occurrat in tempore præscriptionis non
interrũpitinterrumpit
illud. pag. 171. col. 2. D. Litis
tamẽ
tamencō
testatiocontestatiointerrũpitinterrumpit
illud. pag. 172. col. 1. D.
Vtrùm bona fides necessaria ad
præscribendũ
prœscribendum
admittat secum
aliquā
aliquam
hæsitationem. pag.
170. col. 1. C.
Fructus rei vtilis præscribit spatio triennalis
qui bona fide emit eam à latrone. pag. 257.
col. 1. A.
Primogenitus, primogenitura.
Primogeniti bonorum primogenituræ
habẽthabent
verum dominium. pag 116. col. 2. C.
Procurator.
Procurator ex
quātaquanta
negligentia teneatur ad
restitutionem damni pag. 489. col. 2. C.
Promißio.
Promissio purè interna non transfert dominium. pag. 151. col. 2. C. Nec verbis declarata in absentia eius cui fit obligat ex iustitia.
pag. 153. col. 1. C. Nisi subditos legibus Castellæ. ibid. D.
Promissio etiam per vim extorta si iuramento sit confirmata obligat in conscientia.
pag. 152. col. 1. D.
Obligatio ex promissione alia pertinet ad veracitatem, alia ad iustitiam. ibid. col. 2. D.
& pag. 153. col. 1. C.
Promissio alia est interna, alia signis externis
declarata. pag. 153. col. 1. A.
Prudentia.
Prudentia monastica distincta virtus est à politica. pag. 49. col. 2. C.
Ferè nunquam aliquis peccat contra solam
prudentiam. pag. 74. col. 2. C.
Quomodo comparetur prudentia ad virtutes
morales. pag. 81. col. 1. B.
Prudentia est immediata regula iusti iudicij.
ibidem. D.
An actus iudicij in iudice eliciatur à
prudẽtiaprudentia
gubernatiua vel particulari. p. 82. col. 1. B.
Pignus, vide verbo vsura. §. Fructus pignoris.
R
RAPINA, vide verbo furtum.
Repercußio.
Nullo modo est licitum repercutere
eũ
eum
qui iam separat se ab aggressione. pag. 348.
col. 1. D.
Regetitio in iudicio
quādoquandocōcedaturconcedatur
vel
nō
noncōcedaturconcedatur
. p. 237. col. 1. C. & 239. col. 1. D.
Religiosus.
Nullus religiosus sine licentia prælati potest
alienare aliquid sibi ad vsum concessum.
pag. 119. col. 2. B.
Inter religiosos etiam seruandæ sunt leges iustitiæ distributiuæ. pag. 297. col. 2. C.
Religiosis iure
cōmunicommuni
interdicta est appellatio. pag. 451. col. 2. D.
Religiosis non licet fugere de carcere, aliquibus casibus exceptis. pag. 456. col. 1. C.
Reus.
Reus qui deliquit contra legem quæ continet
pœnam latam de priuatione bonorum, an
expolietur illis ante iudicis
sententiā
sententiam
. pag.
213. col. 2. C. An etiam teneatur ad restitutionem si per iniquitatem
sententiā
sententiam
euaserit. pag. 215. col. 1. B. & pag. 445. col. 1. D.
Quæ requirantur vt iudex possit interrogare
reum de aliquo delicto. pag. 441. col. 1. B.
An conuictus de aliquo crimine teneatur manifestare reliqua &
cōplicescomplices
. ibid. col. 2. C.
Quando iudex dubius sit, possit interrogare
reũ
reum
vel
nō
non
, possit interrogare. p. 442. c. 2. B.
Reus iuridicè interrogatus tenetur respondere veritatem etiam si sit occidendus. pagin.
443. col. 2. B. Si tamen mentiatur, potest solum venialiter peccare. ibid.
QuādoQuandocōtracontraordinẽ
ordinem
iuris interrogatur qualiter possit respondere. pag. 447. col. 1. B.
An reus falsò negans crimen teneatur restituere famam accusatori. pag. 449. col. 1. B.
Quando liceat reo damnato appellare. pag.
451. col. 1. D.
Innocens probatus reus quando possit se defendere. pag. 453. col. 2. C.
Non licet damnare reum vt ipse sumat venenum. pag. 456. col. 2. A. Nec tamen tenetur
comedere damnatus ad mortem famis. pag.
457. col. 1. B.
Rei & testis examinatio per tormenta quando sit licita. pag. 475. col. 2. C.
Restitutio.
Huius nominis diuersæ acceptiones. pagina
174. col. 1. C.
Restitutionis definitio. ibid. col. 2. B.
Restitutio dupliciter fit. pag. 63. col. 1. B.
Restituere est de necessitate salutis, necessitate præcepti. pag. 177. col. 1. B.
Affirmatiuũ
Affirmatiuum
|
est hoc præceptum includens negationem.
pag. 178. col. 1. A. Qualiter illam includat
explicatur. pag. 272. col. 2. D.
Qui infert nocumentum consentienti nihil
illi tenetur restituere, aliquando
tamẽ
tamen
alijs
tenebitur. pag. 71. col. 2. D.
Obligatio restitutionis, vel ex iniqua acceptione, vel ex re accepta oritur. ibid. C. &
pag. 251. col. 1. D.
Non omnis redditio rei alienæ est restitutio.
ibidem. D.
Læsio in bonis spiritualibus per se non obligat ad restitutionem. pag. 179. col. A. De
auocante aliter aliquem à religione ad quid
teneatur explicatur. pag. 180. col. 2. C.
Læsio in membris corporis obligat ad restitutionem. pag. 182. col. 1. B. Abundè satisfacit huiusmodi damnis qui per sententiam
iudicis punitur. pag. 183. col. 2. C. An huiusmodi læsiones sint necessariò reparandę in alio genere
bonorũ
bonorum
. pag. 184. col. 1. A
Qualiter autem se debeat habere confessarius erga huiusmodi læsores. ibid. D. Damna ex tali læsione consecuta debent restitui. pag. 185. col. 1. D. Nisi ad certamen prouocatus læserit. ibid. col. 2. D.
Veletiā
Veletiam
nisi
læsus libens ad certamen accesserit. ibid. C.
Hæredibus autem necessarijs percussi
tantũ
tantum
debet fieri restitutio. pag. 186. col. 2. C.
Hæredes etiam percussoris tenentur ad restitutionem. pag. 187. col. 2. B.
Qui ex certa malitia damni creditoris occidit
debitorem, tenetur ad restitutionem. pag.
188. col. 2. B.
Stuprator virginis vltrò consentientis in stuprum, nihil tenetur restituere. pag. 189. colum. 2. B. Per vim autem aut fraudem, aut
extraordinarijs diligentijs inducens ad stuprum tenebitur. pag. 190. col. 1. C. Non tamen in integrum dotare. pag. 191. col. 1. C.
Si etiam mulierem aliâs corruptam vi oppresserit, tenebitur ad reparationem damni
illati. ibid. col. 2. B. Sicut & inficiens illam
infirmitate, ipsa inuoluntaria existente circa hoc. ibid. C.
Infamans tenetur ad
restitutionẽ
restitutionem
famæ. pag.
192. colum. 2. C. Duobus casibus exceptis.
pag. 195. col. 1. A. & C. Qualiter autem facienda sit talis restitutio explicatur. pag.
193. col. 1. B. Debet etiam infamator reparare famam cum dispendio propriæ famæ.
pag. 195. col. 2. B. Verosimiliùs est infamatorem non teneri ad restitutionem famæ
in alio genere bonorum, nisi sic conueniat inter partes vel mulctetur à iudice pœ
na pecuniaria. pagina. 197. columna. 2. D.
Nullus
cōdonanscondonans
iniuriam infamatori peccat nisi ex circunstantijs. pag. 199. col. 2. C.
Imò valde meritoria est talis condonatio.
pag. 200. col. 2. C. Nisi sit prælatus, qui contra iustitiam peccabit condonans satisfactionem. pag. 199. col. 1. D. Nec valet condonatio semper, & quando valet tenetur renuntiare prælatiæ, nec infamator deobligatur à satisfactione. ibid. col. 2. D. & pagina
201. col. 1. A. Nec respectu personæ priuatæ si non potuit condonare deobligatur.
pag. 200. col. 2. A.
Circa obligationem eius qui iniustè aliquem
à beneficij
cōsecutioneconsecutione
impediuit explicatur mens D. Tho. pag. 203. col. 2. B. Qui iniquè per medium contra iustitiam commutatiuam tantum impediuit aliquem à consecutione boni ex liberalitate sibi
cōferendiconferendi
,
tenetur ad restitutionem. p. 204. col. 2. B.
Si autem impediuit à consecutione boni
cō
ferendiconferendi
ex iustitia distributiua ad quid teneatur, explicatur. pag. 205. col. 1. B. Qualiter autem perpendendum sit
damnũ
damnum
in ista
materia explicatur. pag. 208. col. 1. C.
Omnis offensa in proximum reparanda est restitutione. pag. 212. col. 1. A. Obligatio autem hæc semper prouenit ex læsione iustitiæ commutatiuæ. pag. 47. col. 1. A. & 207.
col. 2. C. & 314. col. 1. C.
Tributa quæ non soluit venditor, vel etiam
transferens merces de regno in
regnũ
regnum
quando &
quādiuquamdiu
restituere teneatur. pag. 217.
col. 2. C. & D.
Lignorum cæssio, vel fructuum perceptio in
syluis communitatis non obligat ad
restitutionẽ
restitutionem
. pag. 219. col. 1. A. &. p. 220. col. 1. C.
In syluis autem priuatæ personæ, sed ab ea
non consitis sola deuastatio, si autem sint
ab ea consitæ quodlibet damnum obligat.
pag. 219. col. 1. B. & 2. C. Quanta autem debeat esse materia vt horum restitutio obliget sub mortali. pag. 119. col. 2. D.
Pastus pecorum in syluis circundatis statim
obligat ad restitutionem, secus in non circundatis. pag. 220. col. 2. D.
Qui venantur aut piscantur aut aucupantur
in syluis & fluminibus patentibus etiam si
priuatæ personæ sint, sola deuastatio obligat ad restitutionem. pag. 222. col. 2. D. In
circundatis autem quodlibet
damnũ
damnum
. pag.
223. col. 1. C. Quanuis de animalibus liberis vt auibus, oppositum sit probabile. ibid.
D. & col. 2. D.
Aucupantes columbas intra
columbariũ
columbariumtenẽ
turtenentur
ad restitutionem. pag. 224. colum. 2. D.
Extra verò citra leucam quanuis peccent:
|
nisi fecerit stragem illarum non tenentur.
pag. 225. col. 1. A.
Qui inuoluntariè alium damnificauit non tenetur ad restitutionem. pag. 227. col. 2. B.
Qui voluntariè interpretatiuè
tātũ
tantum
; siue formaliter sed
secũdariò
secundariò
; siue ex directa intentione, inferunt damnum, tenentur ad
restitutionẽ
restitutionem
. Primus minimi pretij rei. ibid. C.
Secundus, iustissimi pretij. pagin. 228. col.
1. A. Sed tertius rigurosissimi. ibid. C.
Restitutio semper fit ei à quo res ablata est,
sed
cũ
cum
triplici moderamine. p. 231. col. 2. A.
Si ex retentione debiti sequitur damnum corporale ei soli cui reddit, non potest reddere
etiam si instet petens, si autem fuerit spirituale debet reddere. pag. 233. col. 1. A. Et si
ex redditione sequitur damnum contra iustitiam tenebitur ad restitutionem. pagina
235. col. 1. C.
Ex receptione pecuniæ vt alij
damnũ
damnum
inferat,
non obligatur recipiens ad restitutionem
secundùm ius naturæ. pag. 237. col. 2. B. Iure etiam positiuo hoc ipsum probabilius
est. ibid. D. Qui autem recipit illam vt desistat ab iniuria contra dantem obligatur.
pag. 239. col. 2. B. Et etiam si iniuria sit contra personam coniunctam danti. pag. 240.
col. 1. D. Iudex autem recipiens pecuniam
vt proferat sententiam iniquam tenetur ad
restitutionem. pag. 241. col. 1. C.
Fœmina non tenetur restituere id quod recepit pro actu turpitudinis. pa. 241. col. 2. D.
& pag. 242. col. 2. A. Vir
autẽ
autem
id quod prodigè promisit, etiam si iuramento confirmet non tenetur dare, ibid. C. licèt illa recipiens possit retinere. ibid. D.
Quando est dubium de dominio rei restituendæ, inter illos pro quantitate dubij diuidenda est. pagin. 242. col. 2. C. Si tamen nullus
comparet secundùm ius naturæ diuidenda
esset suis conciuibus. pag. 244. col. 1. C. Legibus tamen ecclesiasticis pauperibus sunt
applicata. ibid. col. 2. A.
Mortuo creditore ei qui succedit in ius defuncti necessario est facienda restitutio. pagin.
242. col. 2. C.
Si autem sit absens debitum transmittendum
est illi. pag. 243. col. 2. A. Expensis debitoris si debet ratione rei acceptæ. pagin. 247.
col. 1. C. Si autem perit in via cui pereat
explicatur. ibid. col. 2. A.
Debitore vel parentibus eius, vel etiam maximo amico eius existentibus in extrema necessitate rei restituendæ non tenetur illam
restituere creditori in eadem. pag. 248. colum. 2. A.
Qui rem furtiuam paruo pretio emit, domino
restituendam potest reseruare pretium datum. pag. 252. col. 1. D. Si autem per ignorantiam emat illam probabile est non posse rescindere contractum, sed debere tradere domino. ibid. col. 2. C. Si talem rem bona fide emens, bona fide vendat, tenetur
seruare indemnem emptorem. pagin. 255.
colum. 1. A. Dum tamen bona fide possidet tantum tenetur restituere fructus qui
apud ipsum manent, vel ex quibus factus
est ditior. pag. 256. col. 2. A. Mala fide vel
dubia emens à latrone, tenetur restituere
domino rem & lucrum cessans, & damnum
emergens & fructus etiam consumptos.
pag. 257. col. 2. C. Sed bona fide emens à
principio, postea dubitat an sit vendentis,
quid debeat facere explicatur. pagin. 258.
col. 2. C.
Commodatarius etiam si ex minima negligentia res apud ipsum pereat tenetur ad restitutionem in integrum. pag. 260. col. 1. B.
& col. 2. D. Secus si fortuito pereat duobus casibus exceptis. ibid. A. & pagin. 262.
col. 2. D. Mutuatarius autem in omni euentu tenetur. pag. 261. col. 1. A.
Depositarius si
depositũ
depositum
apud ipsum pereat,
ex sola negligentia graui tenebitur ad restitutionem. pag. 261. col. 2. C. Duobus casibus exceptis. pag. 263. col. 1. A. & B.
Conductor ex leui tenebitur. pag. 262. columna. 2. C.
Res inferioris ordinis nemo tenetur restituere cum detrimento rerum superioris ordinis. pag. 264. col. 1. B. & pag. 265. col. 1. B.
Tribus casibus exceptis. ibid. col. 2. B.
Adulteri tenentur ad reparationem damni
proueniẽtisprouenientis
filijs legitimis. p. 266. col. 1. B.
Qui hospicio fauet iniquitati etiam tenetur
ad idem. pag. 269. col. 1. B.
Qui ex officio & pacto sunt custodes boni
cuiuscunque ex leui negligentia tenentur
ad restitutionem. pag. 269. col. 1. D.
Socij damnificantes singuli tenentur ad integram restitutionem. pag. 268. col. 1. D. Si
autem aliquis iam restituit, quando teneantur cæteri illi refundere. pag. 270. col. 2. A.
Quoties aliquis proponit non restituere peccat de nouo. pag. 273. col. 2. B. Et etiam
quoties petenti creditori rem vel illa indigenti non restituit. ibid. C. D.
Res debet restitui cum proprio detrimento
creditori qui simile detrimentum patitur.
pag. 274. col. 2. C.
Quando ex iniustè acquisitis melioratur vel
conseruatur status acquirentis quid resti|
tuere debeat. pag. 272. col. 1. C. & pag. 276.
col. 1. B.
Ordo seruandus in restitutione talis debet seruari. Primò debita certa præferenda sunt
incertis. pag. 277. col. 1. C. Secundò, quæ
in propria specie extant prius sunt restituenda. ibid. D. Tertiò, creditores omnes
hypothecarij præferendi sunt chirographarijs, & inter illos priuilegiati non priuilegiatis. pag. 278. col. 1. A. C. Quartò, inter
chirographarios, debitum ex impensa funeris omnibus est præferendum. ibid. D.
Quintò, debitoribus non priuilegiatis pro
rata restituendum est. ibid. B. Sextò, qui
autem contra prædictum ordinem
præueniũtpræueniunt
socios tenentur illis restituere. ibid. C.
Præterea vide verbo Adulteri, & verbo Aduocatus & verbo Consiliarius iniquitatis.
& verbo Iustitia legalis. §. 2. & verbo Procurator.
S
Satisfactio.
SATISFACTIO Christi Domini qualiter fuerit ad alterum. pag. 27. col. 1.
A. & 34. col. 2. D.
Secretum.
Secretum quando non possit vel
etiā
etiam
quando
debeat manifestari. pag. 465. col. 2. A.
Reuelare secretum non est mortale ex genere. pag. 471. col. 1. B.
Sententia.
Sententia tripliciter potest esse iniqua. pag.
97 col. 2. B.
Iniusta autem dupliciter. ibid. D.
Iniusta sententia quando obliget in foro conscientiæ vel non. ibid. C & sequen.
Qualiter
sentẽtiasententia
iusta in foro exteriori, obliget etiam in conscientia. pag. 154. col. 1. D.
Per sententiam iudicis potest quandoque homo obligari ad id quod antea non obligabatur, etiam si nullus fuerit error iuris vel facti. pag. 254. col. 1. B.
Seruus & seruitus.
Saraceni in bello Granatensi vltimo capti iustè potuissent in seruitutem redigi. pag. 22.
col. 1. A.
Seruitus vnius hominis ad
alterũ
alterum
siue naturalis siue legalis potest esse iusta. pagin. 125.
col. 2. D.
Seruitus naturalis vnius hominis ad alterum
in rigore non est appellanda seruitus. pag.
126. col. 1. C.
Seruitus legalis duplici titulo legitimè fuit
introducta. ibid. D.
Inter Christianos seruitus legalis non potest
superuenire baptismo. ibid. col. 2. D.
Simpliciter siue secundùm quid tale.
Aliquid dicitur simpliciter siue secundùm
quid tale dupliciter. pag. 25. col. 1. D.
Synesis & Gnomi.
Synesis & Gnomi inter se differentia, & eorundem ad iustitiam legalem & epicheiam
comparatio. pag. 53. col. 1. C.
Societas.
Societatis contractus quid sit & quotuplex.
pag. 635. col. 2. D.
An in huiusmodi contractu possit aliquis obligare socium vt seruato capitali integro, rependat lucrum. pag. 636. col. 1. C.
Qualiter sit diuidendum lucrum inter socios.
pag. 268. col. 2. D. De diuisione verò iacturæ. pag 639. col. 2. C.
Stuprum.
Qualiter distinguatur ab alijs speciebus luxuriæ. pag. 340. col. 1. D.
Habet ministerialem potestatem
vniuersalẽ
vniuersalem
circa
tẽporaliatemporalia
in ordine ad
finẽ
finemspiritualẽ
spiritualemanimarũ
animarum
. p. 138. col. 2. D. &. p. 145. col. 2. D
Directè & per se non habet
potestatẽ
potestatemtemporalẽ
temporalem
supra totum orbem. pag. 144. col. 1. C.
Habet dominium
rerũ
rerum
quas Imperatores donauerunt Ecclesiæ. pag. 145. col. 1. C.
Non est dominus officiorum ecclesiæ. pagina
302. col. 1. D.
Se subijcere potestati seculari in rebus temporalibus. pag. 414. col. 2. A. Non tamen in
omnibus. ibid. D.
Suspicio.
Suspicio, dubium &
iudiciũ
iudiciumtemerariũ
temerarium
in quo
conueniant & differant. pag. 89. col. 1. A.
Quæ sit materia grauis respectu suspicionis,
declaratur pag. 90. col. 1. C.
Suspicio de malo proximi ex genere suo est
peccatum mortale. pag. 90. col. 2. D.
Suspicionis plures gradus condistinguuntur.
pag. 88. col. 2. D.
Susurratio.
An omnes susurrationes sint eiusdem speciei
atomæ. pag. 520. col. 2. D.
Grauius peccatum est quam contumelia & detractio. pag. 522. col. 2. C.
T
Tabellio.
TABELLIO & falsus testis infamantes
aliquẽ
aliquem
in iudicio quando & qualiter restituere debeant. p. 265. col. 2. B
Tabellio faciens scripturam vsurarum quando teneatur ad
restitutionẽ
restitutionem
. p. 620. col. 2. B.
Testamentum, vide verbo hæres §. hæres institutus, & sequenti.
Testis.
In quibus casibus possit interrogari testis &
ipse teneatur testificari. pag. 459. col. 2. C.
An possint examinari testes contra eum de
quo nulla præcessit infamia. pag. 461. colum. 2. D.
Testis qui se abscondit vt non cogatur testificari, an peccet & teneatur restituere damna. pag. 462. col. 2. C.
Iuridicè interrogatus tacens vel mentiens ad
quid teneatur. pag. 464. col. 1. A.
Testis etiam iuridicè interrogatus potest
nō
non
respondere, si per
correctionẽ
correctionem
speret emendam. ibid. col. 2. D.
An teneatur testis deponere si solus sit conscius delicti. pag. 465. col. 1. C.
Ex consanguineis & affinibus qui
admittāturadmittantur
vel
nō
non
ad testificandum. pag. 465. col. 2. D.
Quibus casibus possit testificari testis si dubitat, an legitimè interrogetur. pagina. 466.
col. 1. D.
Qualiter respondere possit testis
cōtracontra
ordinem iuris interrogatus. pag. 467. col. 1. D.
Casus in quibus testis ex charitate tenetur vltrò testificari in causis ciuilibus. pag. 469.
col. 2. B. In causis vero criminalibus. pag.
470. col. 1. A.
Secundùm legem naturæ, secundùm legem diuinam & humanam quis numerus testium
requiratur. pag. 473. col. 2. D.
Quando requirantur testes
cōtestantescontestantes
circa
factum singulare. pag. 476. col. 2. C.
Quando liceat reo testimonium alicuius repellere per manifestationem criminis. pag.
478. col. 2. D. Et si crimen falsum illi obijciat quòd peccatum committat. pag. 479.
col. 2. D.
An accipiens pretium pro testimonio
ferẽdoferendo
teneatur ad
restitutionẽ
restitutionem
. pag. 482. col. 1. C.
Theologus.
In examine beneficiorum Theologus præferendus est Canonistæ etiam si aliquantum
excedatur propriæ facultatis peritia. pag.
290. col. 1. D. Vide verbo Episcopus. §. ad
episcopale, &c.
Titulus ad rem poßidendam.
Quid sit. pag. 117. col. 1. A.
Tributum.
Tributa quo iure debeantur principibus. pag.
215. col. 2. D.
Genera
tributorũ
tributorumexplicāturexplicantur
. p. 216. col. 2. C.
Quatuor obseruanda in iustificatione tributorum. ibid. col. 1. D.
Naturali ratione, & secundùm fidem certum
est tributa esse soluenda ante iudicis condemnationem. pag. 217. col. 2. A.
Qui vendit merces suas sine dolo in occultanda venditione, non tenetur requirere Publicanum ad solutionem tributi. ibidem.
Quando autem liceat cum cautela occultare
venditionẽ
venditionem
explicatur. pag. 218. col. 1. A.
Quando etiam & quandiu aliquis teneatur
ad restitutionem ex omissione solutionis
tributi. pag. 217. col. 2. D. & 218. col. 1. C.
Vide verbo restitutio. §. tributa.
Tyrannus.
Tyrannum qui per vim occupat
rempublicā
rempublicam
,
quilibet ciuis potest occidere. pagin. 324.
col. 2. D. Imò & quilibet alius extraneus
iure defensionis
innocẽtiũ
innocentium
. p. 325. col. 1. A.
Eum autem qui est tyrannus quia tyrannicè
gubernat, nemini licet occidere. pag. 324.
col. 2. D. Quid autem faciendum sit reipublicæ sic laboranti. pag. 325. col. 1. C.
V
Venatio.
VENATIO ferarum & agitatio taurorum licita est & honesta. pagin. 317.
col. 1. D.
Verberare.
Licitum est parentibus, magistris, & dominis
verberare filios & discipulos etiam clericos, & seruos. pag. 384. col. 1. B.
Verum vel falsum.
Tam verum quam falsum aliud est speculatiuum, aliud practicum. pag. 193. col. 2. B.
Virtus.
Idem actus potest pertinere ad diuersas virtutes. pag. 33. col. 1. A.
Qualiter sit verum faciliùs multiplicari virtutes in voluntate quàm in intellectu. pag.
54. col. 2. C.
Virtus residens in appetitu sensitiuo potest
elicere actum in voluntate. pag. 39. col. 1.
D. & pag. 61. col. 2. B.
Nulla virtus imperat alteri nisi vtraque sit in
appetitu. pag. 81. col. 1. B.
Vsura.
Definitiones quid nominis & quid rei vsuræ.
pag. 578. col. 1. C.
Vsura alia realis alia mentalis. pagina. 579.
col. 1. D.
Vsuram esse prohibitam est de fide. pag. 580.
colum. 2. B. Prohibita autem est iure naturæ. ibidem. D. In veteri etiam testamento.
pag. 581. col. 2. C. Nec fuit concessa Iudæis
erga alienigenas. pag. 585. colum. 1. A. Iure
etiam Canonico & Hispaniensi est prohibita. pag. 583. col. 1. A.
Intendere lucrum sub obligatione iustitiæ
qualibet intentione est vsura. pag. 586. col.
2. A. Secus si ex gratitudine intendatur.
ibid. D. & pag. 588. col. 2. D. Intendere
etiā
etiam
signa
beneuollẽtiæ
beneuollentiæ
ex pacto vsura est, pag.
592. col. 1. C. & pag. 602. col. 1. B.
Obligare mutuatarium ad colendum agrum
vel aliquid simile aliquando est vsura, & aliquando non. ibid. col. 2. C. Sed obligare illum vt conducat fundum mutuantis est vsura. pag. 593. col. 2. B. Si autem obligetur vt
partem mutui accipiat in mercibus, quid
sentiendũ
sentiendum
sit explicatur. pag. 594. col. 1. B.
& sequentibus.
Recompensationem damni emergentis posse deduci in pactum,
nō
non
autem lucri cessantis qualiter sit
intelligẽdũ
intelligendum
. p. 595. col. 1. D.
Quale autem debeat esse lucrum cessans ratione cuius possit exigere recompensationem explicatur. pag. 596. col. 1. A.
Mutuator rogatus vt pecuniam remouendo à
negotiatione mutuet potest exigere
lucrũ
lucrum
cessans. pag. 598. col. 2. C. Qualiter autem
confessarius debeat inquirere an verè sit lucrum cessans. pag. 599. col. 2. B. Quantitas
autem restitutionis ratione lucri cessantis
ponderatur. pag. 600. col. 1. C.
An possit exigi à mutuatario vt remutuet.
pag. 602. col. 2 B.
Fructus pignoris computandi sunt in sortem
principalem pag. 603. col. 2. B. Exceptis
fructibus pignoris dati pro dote. pag. 605.
col. 2. B.
Mutuatarius soluens vsuras non transfert dominium illarum. pag. 609. col. 2. D.
Si vsurarius alienet res vsu
cōsumptibilesconsumptibilesnō
non
habens aliàs vnde restituat, vel res vsu non
consumptibiles, alienatio est inualida. pag.
612. col. 2. B.
Si creuit pretium rei per
vsurā
vsuram
extortæ, quæ
libet illa sit, tenetur vsurarius totum restituere. pag. 613. col. 2. B.
Quælibet vsurarij bona sunt obligata restitutioni. pag. 615. col. 2. D. Quædam obligatione reali quædam autem personali. pag.
616. col. 1. D. & sequen.
Hæres vsurarij tenetur ad omnia debita illius
persoluenda secundùm vires hæreditatis.
pag. 618. col. 2. A. Si tamen sint plures
etiā
etiam
reliquis nolentibus restituere, nullus tenetur ad restitutionem nisi pro rata suæ portionis. pag. 619. col. 2. A.
Cooperatores fœneratorum tenentur ad restitutionem etiam si nihil lucri illis accrescat. pag. 620. col. 1. B.
Vsura mentalis ex parte vtriusque, vel ex parte mutuatarij tantum admissa obligat ad restitutionem. pag. 622. col. 1. D.
Inducere aliquem ad mutuandum
cũ
cum
lucro,
duobus casibus licet. pag. 625. col. 1. B.
Ab vsurario parato an liceat petere vsuras sub
quibuslibet verbis. pag. 626. col. 1. C.
Non est peccatum mortale petere vsuras ab
vsurario parato etiam sine propria necessitate. pag. 627. col. 1. C.
An peccet peccato iniustitię deponens pecunias apud vsurarium qui eis exercebit vsuras. pag. 627. col. 2. B.
Vsus rei, vel vsusfructus.
Quid sit vsus rei. pag. 117. col. 1. B.
An vsus distinguatur à dominio. pag. 118. &
sequentibus.