Restitutio. -  Huius nominis diuersæ acceptiones. pagina 174. col. 1. C. -  Restitutionis definitio. ibid. col. 2. B. -  Restitutio dupliciter fit. pag. 63. col. 1. B. -  Restituere est de necessitate salutis, necessitate præcepti. pag. 177. col. 1. B. Affirmatiuũ est hoc præceptum includens negationem. pag. 178. col. 1. A. Qualiter illam includat explicatur. pag. 272. col. 2. D. -  Qui infert nocumentum consentienti nihil illi tenetur restituere, aliquando tamẽ alijs tenebitur. pag. 71. col. 2. D. -  Obligatio restitutionis, vel ex iniqua acceptione, vel ex re accepta oritur. ibid. C. & pag. 251. col. 1. D. -  Non omnis redditio rei alienæ est restitutio. ibidem. D. -  Læsio in bonis spiritualibus per se non obligat ad restitutionem. pag. 179. col. A. De auocante aliter aliquem à religione ad quid teneatur explicatur. pag. 180. col. 2. C. -  Læsio in membris corporis obligat ad restitutionem. pag. 182. col. 1. B. Abundè satisfacit huiusmodi damnis qui per sententiam iudicis punitur. pag. 183. col. 2. C. An huiusmodi læsiones sint necessariò reparandę in alio genere bonorũ . pag. 184. col. 1. A Qualiter autem se debeat habere confessarius erga huiusmodi læsores. ibid. D. Damna ex tali læsione consecuta debent restitui. pag. 185. col. 1. D. Nisi ad certamen prouocatus læserit. ibid. col. 2. D. Veletiā nisi læsus libens ad certamen accesserit. ibid. C. Hæredibus autem necessarijs percussi tantũ debet fieri restitutio. pag. 186. col. 2. C. Hæredes etiam percussoris tenentur ad restitutionem. pag. 187. col. 2. B. -  Qui ex certa malitia damni creditoris occidit debitorem, tenetur ad restitutionem. pag. 188. col. 2. B. -  Stuprator virginis vltrò consentientis in stuprum, nihil tenetur restituere. pag. 189. colum. 2. B. Per vim autem aut fraudem, aut extraordinarijs diligentijs inducens ad stuprum tenebitur. pag. 190. col. 1. C. Non tamen in integrum dotare. pag. 191. col. 1. C. Si etiam mulierem aliâs corruptam vi oppresserit, tenebitur ad reparationem damni illati. ibid. col. 2. B. Sicut & inficiens illam infirmitate, ipsa inuoluntaria existente circa hoc. ibid. C. -  Infamans tenetur ad restitutionẽ famæ. pag. 192. colum. 2. C. Duobus casibus exceptis. pag. 195. col. 1. A. & C. Qualiter autem facienda sit talis restitutio explicatur. pag. 193. col. 1. B. Debet etiam infamator reparare famam cum dispendio propriæ famæ. pag. 195. col. 2. B. Verosimiliùs est infamatorem non teneri ad restitutionem famæ in alio genere bonorum, nisi sic conueniat inter partes vel mulctetur à iudice pœ na pecuniaria. pagina. 197. columna. 2. D. Nullus cōdonans iniuriam infamatori peccat nisi ex circunstantijs. pag. 199. col. 2. C. Imò valde meritoria est talis condonatio. pag. 200. col. 2. C. Nisi sit prælatus, qui contra iustitiam peccabit condonans satisfactionem. pag. 199. col. 1. D. Nec valet condonatio semper, & quando valet tenetur renuntiare prælatiæ, nec infamator deobligatur à satisfactione. ibid. col. 2. D. & pagina 201. col. 1. A. Nec respectu personæ priuatæ si non potuit condonare deobligatur. pag. 200. col. 2. A. -  Circa obligationem eius qui iniustè aliquem à beneficij cōsecutione impediuit explicatur mens D. Tho. pag. 203. col. 2. B. Qui iniquè per medium contra iustitiam commutatiuam tantum impediuit aliquem à consecutione boni ex liberalitate sibi cōferendi , tenetur ad restitutionem. p. 204. col. 2. B. Si autem impediuit à consecutione boni cō ferendi ex iustitia distributiua ad quid teneatur, explicatur. pag. 205. col. 1. B. Qualiter autem perpendendum sit damnũ in ista materia explicatur. pag. 208. col. 1. C. -  Omnis offensa in proximum reparanda est restitutione. pag. 212. col. 1. A. Obligatio autem hæc semper prouenit ex læsione iustitiæ commutatiuæ. pag. 47. col. 1. A. & 207. col. 2. C. & 314. col. 1. C. -  Tributa quæ non soluit venditor, vel etiam transferens merces de regno in regnũ quando & quādiu restituere teneatur. pag. 217. col. 2. C. & D. -  Lignorum cæssio, vel fructuum perceptio in syluis communitatis non obligat ad restitutionẽ . pag. 219. col. 1. A. &. p. 220. col. 1. C. In syluis autem priuatæ personæ, sed ab ea non consitis sola deuastatio, si autem sint ab ea consitæ quodlibet damnum obligat. pag. 219. col. 1. B. & 2. C. Quanta autem debeat esse materia vt horum restitutio obliget sub mortali. pag. 119. col. 2. D. -  Pastus pecorum in syluis circundatis statim obligat ad restitutionem, secus in non circundatis. pag. 220. col. 2. D. -  Qui venantur aut piscantur aut aucupantur in syluis & fluminibus patentibus etiam si priuatæ personæ sint, sola deuastatio obligat ad restitutionem. pag. 222. col. 2. D. In circundatis autem quodlibet damnũ . pag. 223. col. 1. C. Quanuis de animalibus liberis vt auibus, oppositum sit probabile. ibid. D. & col. 2. D. -  Aucupantes columbas intra columbariũ tenẽ tur ad restitutionem. pag. 224. colum. 2. D. Extra verò citra leucam quanuis peccent: nisi fecerit stragem illarum non tenentur. pag. 225. col. 1. A. -  Qui inuoluntariè alium damnificauit non tenetur ad restitutionem. pag. 227. col. 2. B. Qui voluntariè interpretatiuè tātũ ; siue formaliter sed secũdariò ; siue ex directa intentione, inferunt damnum, tenentur ad restitutionẽ . Primus minimi pretij rei. ibid. C. Secundus, iustissimi pretij. pagin. 228. col. 1. A. Sed tertius rigurosissimi. ibid. C. -  Restitutio semper fit ei à quo res ablata est, sed cũ triplici moderamine. p. 231. col. 2. A. -  Si ex retentione debiti sequitur damnum corporale ei soli cui reddit, non potest reddere etiam si instet petens, si autem fuerit spirituale debet reddere. pag. 233. col. 1. A. Et si ex redditione sequitur damnum contra iustitiam tenebitur ad restitutionem. pagina 235. col. 1. C. -  Ex receptione pecuniæ vt alij damnũ inferat, non obligatur recipiens ad restitutionem secundùm ius naturæ. pag. 237. col. 2. B. Iure etiam positiuo hoc ipsum probabilius est. ibid. D. Qui autem recipit illam vt desistat ab iniuria contra dantem obligatur. pag. 239. col. 2. B. Et etiam si iniuria sit contra personam coniunctam danti. pag. 240. col. 1. D. Iudex autem recipiens pecuniam vt proferat sententiam iniquam tenetur ad restitutionem. pag. 241. col. 1. C. -  Fœmina non tenetur restituere id quod recepit pro actu turpitudinis. pa. 241. col. 2. D. & pag. 242. col. 2. A. Vir autẽ id quod prodigè promisit, etiam si iuramento confirmet non tenetur dare, ibid. C. licèt illa recipiens possit retinere. ibid. D. -  Quando est dubium de dominio rei restituendæ, inter illos pro quantitate dubij diuidenda est. pagin. 242. col. 2. C. Si tamen nullus comparet secundùm ius naturæ diuidenda esset suis conciuibus. pag. 244. col. 1. C. Legibus tamen ecclesiasticis pauperibus sunt applicata. ibid. col. 2. A. -  Mortuo creditore ei qui succedit in ius defuncti necessario est facienda restitutio. pagin. 242. col. 2. C. -  Si autem sit absens debitum transmittendum est illi. pag. 243. col. 2. A. Expensis debitoris si debet ratione rei acceptæ. pagin. 247. col. 1. C. Si autem perit in via cui pereat explicatur. ibid. col. 2. A. -  Debitore vel parentibus eius, vel etiam maximo amico eius existentibus in extrema necessitate rei restituendæ non tenetur illam restituere creditori in eadem. pag. 248. colum. 2. A. -  Qui rem furtiuam paruo pretio emit, domino restituendam potest reseruare pretium datum. pag. 252. col. 1. D. Si autem per ignorantiam emat illam probabile est non posse rescindere contractum, sed debere tradere domino. ibid. col. 2. C. Si talem rem bona fide emens, bona fide vendat, tenetur seruare indemnem emptorem. pagin. 255. colum. 1. A. Dum tamen bona fide possidet tantum tenetur restituere fructus qui apud ipsum manent, vel ex quibus factus est ditior. pag. 256. col. 2. A. Mala fide vel dubia emens à latrone, tenetur restituere domino rem & lucrum cessans, & damnum emergens & fructus etiam consumptos. pag. 257. col. 2. C. Sed bona fide emens à principio, postea dubitat an sit vendentis, quid debeat facere explicatur. pagin. 258. col. 2. C. -  Commodatarius etiam si ex minima negligentia res apud ipsum pereat tenetur ad restitutionem in integrum. pag. 260. col. 1. B. & col. 2. D. Secus si fortuito pereat duobus casibus exceptis. ibid. A. & pagin. 262. col. 2. D. Mutuatarius autem in omni euentu tenetur. pag. 261. col. 1. A. -  Depositarius si depositũ apud ipsum pereat, ex sola negligentia graui tenebitur ad restitutionem. pag. 261. col. 2. C. Duobus casibus exceptis. pag. 263. col. 1. A. & B. -  Conductor ex leui tenebitur. pag. 262. columna. 2. C. -  Res inferioris ordinis nemo tenetur restituere cum detrimento rerum superioris ordinis. pag. 264. col. 1. B. & pag. 265. col. 1. B. Tribus casibus exceptis. ibid. col. 2. B. -  Adulteri tenentur ad reparationem damni proueniẽtis filijs legitimis. p. 266. col. 1. B. -  Qui hospicio fauet iniquitati etiam tenetur ad idem. pag. 269. col. 1. B. -  Qui ex officio & pacto sunt custodes boni cuiuscunque ex leui negligentia tenentur ad restitutionem. pag. 269. col. 1. D. -  Socij damnificantes singuli tenentur ad integram restitutionem. pag. 268. col. 1. D. Si autem aliquis iam restituit, quando teneantur cæteri illi refundere. pag. 270. col. 2. A. -  Quoties aliquis proponit non restituere peccat de nouo. pag. 273. col. 2. B. Et etiam quoties petenti creditori rem vel illa indigenti non restituit. ibid. C. D. -  Res debet restitui cum proprio detrimento creditori qui simile detrimentum patitur. pag. 274. col. 2. C. -  Quando ex iniustè acquisitis melioratur vel conseruatur status acquirentis quid resti tuere debeat. pag. 272. col. 1. C. & pag. 276. col. 1. B. -  Ordo seruandus in restitutione talis debet seruari. Primò debita certa præferenda sunt incertis. pag. 277. col. 1. C. Secundò, quæ in propria specie extant prius sunt restituenda. ibid. D. Tertiò, creditores omnes hypothecarij præferendi sunt chirographarijs, & inter illos priuilegiati non priuilegiatis. pag. 278. col. 1. A. C. Quartò, inter chirographarios, debitum ex impensa funeris omnibus est præferendum. ibid. D. Quintò, debitoribus non priuilegiatis pro rata restituendum est. ibid. B. Sextò, qui autem contra prædictum ordinem præueniũt socios tenentur illis restituere. ibid. C. -  Præterea vide verbo Adulteri, & verbo Aduocatus & verbo Consiliarius iniquitatis. & verbo Iustitia legalis. §. 2. & verbo Procurator.