INDEX RERVM OMNIVM, QVAE IN hoc opere continentur, summa diligentia ordine Alphabetico ita distinctus, vt nec superfluus nec diminutus videatur. 
 
 -  -  Acceptio personarum. -  PERSONARVM acceptio secũdùm fidem est peccatũ . pag. 281. col. 1. D. mortale ex genere. ibid. col. 2. 1. Iustinæ distributiuæ oppositum. pag. 282. col. 1. B. & solum contingit in bonis communibus. pag. 282. col. 1. D. -  Huius peccati definitio traditur. pagina. 281. col. 2. D. -  Huius vitij quatuor proprietates recẽsentur . pag. 282. col. 1. B. -  Quare in Deo non possit esse acceptio personarum. pag. 283. col. 1. D. & sequent. -  Materia huius vitij sunt & honores & onera. pag. 286. col. 1. D. -  Vt non committatur hoc vitium tria sunt spectanda circa eos quibus bona spiritualia distribuuntur, vitæ probitas, scientia aut doctrina, industria in peragendis negotijs ad quæ eligitur. pag. 286. col. 2. D. & sequent. Circa primum explicatur an possit eligi quem eligens scit esse in peccato mortali. pag. 287. col. 1. D. Quæ ex his conditionibus præferenda sit explicatur. pagina. 288. col. 1. D. -  Electores & omnes distributores peccāt hoc peccato aliquādo venialiter nō eligẽdo eũ qui parũ excedit alium in meritis. pag. 292. col. 2. B. Nisi iuramentum præstiterint de eligendo dignissimo. ibid. D. Imo etiam si alius sit alio multo dignior, poterit minus dignus eligi sine peccato. pag. 293. col. 2. B. Et quanuis eligere minus dignum sit peccatum mortale ex genere. ibid. col. 1. A. Non tamen est intrinsecè malum. ibid. col. 2. D. nisi fiat propter indebitā causam. pag. 295. colum. 1. C. Debita tamen causa recensentur. pag. 293. col. 2. C. & sequent. -  Qualiter circa honoris exhibitionẽ possit esse acceptio personarum. vide verbo honor. §. honoris distributio. &. §. honor si est. & §. Resalutare. -  In ijs quæ à iure relinquuntur arbitrio iudicis in fauorẽ alicuius quidquid faciat nō peccat hoc peccato, pag. 311. col. 1. D. in ijs tamen quæ relinquuntur arbitrio illius in fauorem causæ litigātium potest. ibid. col. 7. A. Imo si non sequatur opinionem probabilissimam in ferenda sententia peccat hoc peccato. ibid. C. -  Acceptio rei. -  Qui propriam rem non potest recuperare secundùm ordinem iuris potest illam accipere. pag. 400. col. 1. A. -  Qui accipit rem propriam à depositario, & à latrone secretò ad quid teneatur. pag. 399. col. 2. C. -  Accusatus, vide verbo Reus. Accusatio. -  Quomodo & quando accusatio sit licita, vel etiam in præcepto. pag. 431. col. 1. C. Quā do etiam accusationem debeat præcedere correctio. pag. 429. col. 2. B. -  Actus idem potest pertinere ad diuersas species propter diuersos fines. p. 592. col. 1. B. -  Adulteri. -  Adultera non tenetur cum discrimine vitę vel famæ manifestare crimẽ . pag. 264. col. 1. B. & pag. 265. col. 2. C. Tenebitur tamen quā tum poterit filij adulteri hæreditatem minuere. ibidem. -  Adulter etiam tenebitur ad restitutionem totius damni. pag. 266. col. 1. A. -  Lex permittens marito occisionem adulterorum in fragranti non excusat illum à peccato. pag. 327. col. 1. C. -  Post latam sententiam maritus licitè occidit adulteros. ibid. D. -  Aduocatus. -  Quibus casibus teneatur aduocatus ferre patrocinium pauperi citra extremam necessitatem. pag. 488. col. 1. B. -  Aduocatus qui ex ignorantia perdit causam clientis tenetur restituere. p. 489. col. 2. C. -  Aduocatus suscipiens causam iniustā quid & quibus teneatur restituere. p. 490. col. 1. A. -  Aduocatus in ꝓgressu litis cognoscens iniustitiā causæ quid debeat facere. ibid. columna. 2. A. -  An in causa euidenter iusta vtens fallacijs teneatur restituere. ibid. D. -  An in casu dubio possit patrocinari vtramlibet partem. pag. 491. col. 2. B. -  Quantum pretij possint accipere pro petitionibus ordinarijs. pagina. 492. columna. 2. D. -  Quando pretia nō sunt taxata à lege possunt pacisci cum cliente, sex moderationibus obseruatis. pag. 493. col. 1. B. -  Aduocatus an pro lite iniquo possit accipere pretium? pag. 495. col. 1. B. -  An liceat illis accipere dona? pag. 496. colum. 1. C. -  Agibile & factibile. -  Inter agere & facere, agibile & factibile quid differat. pag. 37. col. 1. D. -  Aggressor & inuasor, vide verbo Homicidiũ . §. Ille qui & sequenti. -  Amicitia. -  An amicitia possit esse inter patrem & filiũ , inter dominum & seruum, inter virum & vxorem, & qualis. pagina. 26. columna. 2. C. -  Appellare vide verbo Religiosus. §. Religiosis & verbo Reus. §. Quando liceat. -  Assecurationis contractus. -  Quid sit & quotuplex. pagina. 634. columna. 1. D. -  Si contractus sit verus & realis ex vtraque parte validus est. pag. 634. columna. 2. B. Si autem assecurator fingat ad assecurationem bona quæ non habet, inualidus est. ibid. D. Si autem sit fictus ex altera parte, quid faciendum sit explicatur. pag. 635. columna. 1. D. -  B -  Belli insidiæ. -  NON erit licitum quòd princeps per legatũ paret insidias alteri in bello. pag. 328. col. 1. B. -  Quando liceat per insidias occidere aduersarium ducem. ibid. D. -  Insidiosa occisio principis de Orange approbatur & iustificatur. ibidem columna secunda. C. -  Bulla Cruciatæ. vide verbo irregularitas. §. irregularitas tantum. -  An per bullā Cruciatæ habeat confessarius electus tantam potestatem quantam episcopus. pag. 379. col. 2. C. -  C -  Cambium. -  QVID sit & quotuplex. 640. columna secunda. C. & pagina. 643. columna secunda. C. -  Quāuis sit de genere malè sonantium, potest honestari. pag. 641. col. 1. C. -  Quando liceat pecuniam pro pecunia vel pro rebus venalibus pluris cambiare quàm lege taxetur. pagina. 342. colum. 1. A. & sequent. -  Cambiatio pecuniæ pro pecunia quando sit venditio. pag. 643. col. 1. C. -  Cambium ratione temporis, vel cambium fictitium vsuraria sunt, cambium autem manuale, & ratione loci & officij sunt licita. pagina 644. columna prima. C. & sequentibus. -  Cambium ratione monetæ examinatur an sit licitum. pagina. 645. columna. 1. A. Ratione copiæ vel inopiæ. pagina. 649. columna. 1. C. -  Vtrum licitum sit mensario exigere pretium à mercatore quando ex eius missione numerat pecuniam alicui. pag. 647. columna. 2. D. -  Censura, vide verbo Irregularitas. §. irregularitas tantum. -  Census. -  Quid sit. pagina. 628. columna secunda. C. & quotuplex. pagina. 629. columna secunda. C. -  Super nudam personam secundùm ius naturæ potest constitui census, pag. 629. colũ na . 1. A. -  Licitum est vendere censum cum pacto retrouendendi. pagina. 630. columna. 2. B. vsura tamen erit emere cum pacto retroemendi. ibid. D. -  Vnde sit sumendum iustum pretium in venditione censuum. pagina. 631. columna. 1. D. -  Licitum est emere censum temporalem minori pretio quàm sit tota summa annualium pensionum. pag. 632. columna prima. B. -  Nouem conditiones necessariæ vt census sint validi. pag. 632. col. 2. B. -  Emptor census nō tenetur ex iustitia admittere redemptionem census per partes, nisi ita antea conuenerit inter illos per scripturā . pag. 633. col. 2. B. -  Christus. -  Christus Dñs non fuit rex temporalis, specialiter regni Israelitici. pagina. 138. columna. 1. A. -  Quòd Christus inquantùm homo sit rex & dominus vniuersi vel quòd non sit: sine periculo erroris potest saluari, quanuis pars negatiua sit probabilior. ibid. C. -  Christus secundùm quòd homo habuit instrumentalem potestatem dominij vniuersalis. ibid. col. 2. B. -  Christi monarchia qualiter possit dici temporalis. pag. 140. col. 1. B. -  Christus qualiter fuerit voluntarius & inuolũ tarius in sua passione. pag. 413. col. 2 C. -  Clericus. -  Clericis quo iure sit interdicta causa sanguinis pag. 330. col. 1. C. Sub ista lege comprehenduntur acolythi. pag. 331. col. 1 C. Imò & prima tonsura initiati. ibid. Quanuis hi non peccent mortaliter. ibid. D. -  Aliquæ venationes sunt permissæ clericis, & aliæ interdictæ vt agitationes taurorum. pag. 317. col. 1. D. -  Clerici in ciuilibus iure tantum positiuo sunt exempti à potestate seculari pag. 412. col. 1. B. & sequent. -  In quibus casibus poterit potestas secularis comprehẽdere clericos. pag. 413. col. 1. A. Quid autem ex peculiari priuilegio possit rex Hispaniæ erga causas clericoru. ibid. D. -  Vide verbo venatio. -  Compositio. -  Quilibet princeps secundùm ius naturæ potest facere cōpositionem . pag. 245. col 1. B. De facto tamen in republica Christiana solus Pontifex potest illam facere. ibid. D. Causæ iustificātes eam quæ rectè fit assignantur. ibid. D. -  Compositio quæ fit cum ecclesiasticis, de bonis beneficiorum malè perceptis si Pontifex sit omninò voluntarius valida est. pag. 246. col. 2. D. -  Confirmator. -  Debet confirmare quamlibet electionem factam de digno. p. 298. col. 1. A. -  Consiliarius iniquitatis. -  Consiliarius vel laudator maleficij si influant in animum iniquè agentis tenentur ad restitutionem. pag. 270. col. 1. A. Si iniquitas fuerit occisio clerici etiam si ante effectum subsecutum vituperet factum incurret obligationem ad restituendum & irregularitatẽ , quanuis non excōmunicationẽ . ibid. D. -  Contractus quid sit & quotuplex. pag. 534. col. 1. C. -  Cont. actus assecurationis & societatis & alij huiusmodi ad reliquos cōtractꝰ reducũtur . -  Contumelia & conuitium. -  Quid differat inter vtrũque . p. 499. col. 2. A. -  Vtrumque excedit detractionem & exceditur ab illa. pag. 500. col. 1. C. -  An de ratione eorum sit ꝙ fiat in præsentia. pag. 501. col. 1. D. -  Peccata sunt mortalia ex genere. pag. 503. col. 2. C. -  An liceat, contumeliam pro cōtumelia obijcere. pag. 50. col. 1. D. -  Obijcere falsum crimen ad infirmandam fidẽ contumeliantis, an sit peccatum mortale. ibid. col. 2. D. -  D -  Dare seu datio. -  DATIO alia licita alia illicita: illicita autẽ multipli. iter talis. p. 236. col. 1. B. -  Debitum. -  Debitum duplex & morale & legale. pag. 46. col. 2. C. -  Definitio. -  Qualitas multoties definitur conuenientissimè per genus mediatum. pag. 31. col. 2. D. -  Denuncians. Vide verbo irregul. §. denuncians. -  Clericus denũciās in causa sanguinis sine protestatione quam postulat ius, peccat mortaliter & manet irregularis p. 364. col. 2. C. -  Detractio. -  Qualiter sit perpendendum an detractio & murmuratio sint peccata mortalia. pag. 95. col. 1. C. -  Detrahere alicui per reuelationẽ occulti criminis otiā viro graui, peccatũ est mort. ex genere. p. 510. col. 1. D. aliquādo tamẽ licebit reuelare tale crimen. ibid. col. 2. A. -  Referre crimina secreta ex auditu quando sit peccatum detractionis. pag. 511. col. 1. B. -  Detractio grauius peccatum est quàm furtũ , leuius autem quàm homicidium & adulterium. pag. 516. col. 1. D. -  Qui est con causa vt alius detrahat peccat contra iustitiam. pag. 518. col. 1. A. -  Diuisio rerum. -  Rerum diuisio non fuisset si status innocẽtiæ perseuerasset. pag. 129. col. 1. D. -  Iurisdictiones omnes de facto appropriatæ sunt earum dominis. ibid. col. 2. B. -  Licita est rerũ appropriatio pro personis cuiusque status, seruata tamen proprij status conditione. ibid. D. -  Quo iure fuerit introducta rerũ diuisio. pag. 130. col. 2 A. -  Dominium. -  Hoc nomen dominium multipliciter accipitur. pag. 115. col. 2. A. -  Definitiones dominij. p. 115. col. 2. D. & seq. -  An dominium rei distinguatur ab vsu illius. pag. 118. per totam & seq. -  Dominium aliud est actuale, aliud habituale. ibid. col. 2. A. -  Fratres minoritæ in communi non habent dominium etiam earum rerum quæ vsu consumuntur. pag. 118. col. 2. D. -  Dominium importat tria. pag. 120. col. 1. B. -  In Deo est perfectissimum dominium. In Angelis etiam & hominibus reperitur. p. 120. col. 1. C. -  Quod sit subiectum inhæsionis dominij & quod denominationis. pag. 121. col. 1. B. -  Dominium est perfectio absoluta, non relatiua. pag. 122. col. 1. D. -  Error est ponere charitatem vel fidẽ conferre dominium ciuile rerum externarum. pag. 123. col. 1. A. -  Dominij omnes diuisiones traduntur. p. 123. col. 2. B. & sequent. -  Tam res naturales quàm supernaturales sunt materia dominij nostri. pag. 125. col. 2. B. -  Solus Deus est Dominus vitæ hominis respublica autem & ipse homo sunt custodes illius. pag. 127. col. 1. B. -  Homo est dominus propriæ famæ & honoris. ibid. col. 2. D. Nec peccat contra iustitiam se infamando. pag. 512. col. 2. D. -  Homo est dominus bonorum spiritualium. pag. 128. col. 1. C. -  Nullus princeps est dominus bonorum quæ applicata sunt ciuibus. pag. 131. col. 2. B. -  Titulus conferens ius ad acquirendum dominiũ rei possessæ triplex est. p. 169. col. 1. B. -  Deus non potest abdicare à se dominium alicuius rei. pag. 283. col. 2. D. -  Dominij translatio. -  Dominij translatio quid sit. p. 150. col. 2. B. -  Per contractus iure irritos quando transferatur dominium. pag. 164. col. 1. A. -  Promissio quando transferat dominium, vide verbo promissio. -  Dos vide vèrbo vsura. §. Fructus pignoris. -  Dispensatio vide verbo irregularitas. §. solus Pontifex. -  Distinctio specifica. -  Perfectum & imperfectum quādo distinctionem specificam causent. pag. 51. col. 1. C. -  Distributor. -  Quid differat inter dispensatorem & distributorem. pag. 300. col. 1. C. -  Distributor distribuens indignis tenetur ad reparationem omnium damnorum. p. 313. colum. 1. B. Imò aliquando non distribuens dignioribus. ibid. col. 2. B. -  Vide verbo acceptio personarum, & verbo episcopus. §. episcopi. verbo Patronus laicus, & verbo Religiosus. §. inter religiosos. -  Dubium. -  Dubia esse in meliorem partem interpretāda quotupliciter possit intelligi. pag. 94. columna. 1. B. -  Per se loquendo in casu dubio nemo tenetur dubium in meliorem partem positiuè interpretari. ibid. D. -  Dubiũ de bonitate proximi quando sit peccatum mortale. pag. 94. col. 2. B. & pag. 95. col. 1. A. -  Suspendens actum in dubio quandoque peccat mortaliter. pag. 94. col. 2. C. & pag. 95. col. 2. C. -  Dubiũ aliud iuris aliud facti. p. 356. col. 1. A. -  Duellum. -  Duellum siue solenne sit siue singulare nullo modo acceptare licet. pag. 349. col. 1. B. -  E -  Ecclesia. -  COMMVNIS status Ecclesiæ iure diuino exemptus est à potestate seculari. pag. 411. col. 2. C. -  Electio elector & electus. -  Vide verbo acceptio personarum. §. electores & verbo lex. §. Rationes propter quas. & verbo Religiosus. §. inter religiosos. -  Emptio & venditio. -  Emptio & venditio quid sint. p. 535. col. 2. B. -  Regulæ ad dignoscendum iustum pretium in rebus quæ venduntur. ibid. C. & pag. 538. col. 2. D. -  Quando modus vendendi rem augeat vel minuat pretium eius. pag. 537. col. 1. A. -  Ex quibus causis possit res cariùs vendi quàm valeat. pag. 538. col. 1. C. -  Quid sit deceptio vltra medietatem iusti pretij in vendente & emente. p. 541. col. 2. A. Et an talis deceptio vel quælibet alia sit licita illis. pag. 542. col. 1. C. -  Quando deceptio in emptione & venditione facta ex bona fide vel mala inualidet contractum. pag. 543. col. 2. B. -  Vitium rei quando irritet cōtractum emptionis. pag. 549. col. 1. C. -  Venditore dissimulante occultum vitium rei venditæ, vel emptore non aduertente, an irritetur contractus. pag. 551. col. 1. C. -  Æqualis debet esse conditio ementis & vendentis. pag. 553. col. 2. A. -  Si res venalis habeat aliquam secretam virtutẽ , emptor nō tenetur illā reuelare. ibid. C. -  Emptor & venditor non peccant contra charitatem si non manifestent copiā vel inopiā mercium futura. pag. 554. col. 2. B. Peccabunt tamen aliquando contra charitatem. pag. 555. col. 2. B. -  Emptionis & venditionis negotiatio relata ad lucrum qualiter sit bona vel mala. pag. 557. col. 2. D. -  Quando vẽditio rei qua malè vsurus est emẽs sit illicita. pag. 559. col. 1. A. -  Non licet cariùs vendere propter expectationẽ solutionis. pag. 562. col. 2. C. Quando autem est periculum acerbæ solutionis, quid possit exigere venditor declaratur. p. 567. col. 1. A. Quando etiam fuisset merces seruaturus in posterum quando darius venderẽtur explicatur quid possit. ibid. col. 2. C. Quid etiam si non fuisset seruaturus. pag. 568. col. 1. C. Quando autem propter modum vendendi in magna vel parua quantitate expectata solutione possit cariùs vendere. pag. 569. col. 2. B. Vtrùm etiam anticipata solutione possit aliquid viliùs emi. pag. 572. col. 1. C. -  Pagas acerbas aut non acerbas an liceat minori pretio emere. pag. 564. col. 1. A. -  Epicheia. -  Epicheiæ & iustitiæ legalis strictè dictæ ad Synesim & Gnomin comparatio. pag. 53. col. 1. D. -  Epicheia est pars subiectiua iustitiæ legalis generaliter dictæ. pag. 52. col. 2. D. -  Epicheia dicitur æquitas per antonomasiam. pag. 54. col. 1. B. -  Ad Epicheiam quid spectet. pag. 53. col. 1. A. & col. 2. B. -  Episcopus. -  Præcipuum munus episcopi est docere & prę dicare. pag. 289. col. 1. D. -  Ad episcopale munus, Theologiæ peritos prę ferendos esse Iurisperitis. ibid. licet aliquando præferendi sint Iurisperiti. pagina. 290. col. 1. B. -  Promotiones episcoporum ab vno in alium episcopatum vt in plurimum damnandæ sunt. pag. 298. col. 1. D. -  Episcopos in distributione etiam beneficiorum simplicium teneri eligere digniores, probabilius est. pag. 301. col. 1. C. -  Quid possint episcopi in dispẽsando super irregularitatẽ . pag. 377. col. 1. C. & pag. 378. col. 1. D. -  Esus carnium. -  Esus carnium licitus fuit ante diluuium. pag. 318. col. 1. B. Et de facto fuit. ibid. D. In statu autem innocentiæ satis probabile est vtrumque. ibid. columna. 2. C. & pag. 319. col. 1. B. -  F -  Filius adulterinus. -  FILIVS adulterinus non tenebitur vt in plurimum credere matri dicenti sibi se esse talẽ . pag. 265. col. 2. D. Qui credit tenebitur relinquere hæreditatem. ibid. & pagina. 275. col. 2. D. -  Filij spurij. -  Filios spurios tenentur parentes ex iure naturali diuino alere. pag. 156. col. 1. C. -  Filij spurij an omnino sint inhabiles ad suscipiẽdum aliquid à parentibus titulo aliquo. ibid. col. 2. C. & sequent. -  Filijs spurijs si aliquid relinquant parentes peccant mortaliter, & ipse filius ante iudicis sententiam tenetur restituere. pag. 157. col. 2. B. & D. -  Filij spurij possunt legitimari à principe. pag. 158. col. 1. B. -  Hi qui constituuntur hæredes à parẽtibus filiorum spuriorum ad quid teneantur respectu illorum. pag. 158. col. 2. A. -  Furtum & rapina. -  Quid sit furtum. pag. 391. col. 1. B. Definitio examinatur. pag. 392. col. 1. B. -  Leges præcipientes fures interfici iustæ sunt. pag. 402. col. 2. A. -  Documenta ad diiudicandum materiam grauem in furto. pag. 403. col. 1. B. Qualis etiā materia requiratur in furto vt concedatur excommunicatio pro illo. 404. col. 2. B. -  In extrema necessitate licitum est accipere rẽ alienam. pag. 406. col. 2. A. -  G -  Gratitudo. -  GRATITVDO non potest accedere ad rationem iustitiæ commutatiuæ. pag. 114. col. 2. C. -  H -  Hæres. -  H ÆRES institutus à parentibus filiorum spuriorum præstita fide de donanda illis hæreditate peccat mortaliter. pag. 158. col. 2. A. Est tamen verus hæ res & dominus illorum bonorũ . pag. 159. col. 2. B. -  Hæres sic institutus non præstita fide, non tenetur talia bona donare filio spurio. p. 159. col. 1. B. Tenetur tamen ex iustitia alere illos, & ex gratitudine alia multa obsequia illis præstare. ibid. D. -  Hæres institutus per testamentum minus solemne iuste possidet, nec tenetur indicare vitium testamẽti . pag. 163. col. 2. A. -  Qui ab intestato succederet defuncto potest iustè agere contra eum qui testamento mi nus solenni institutus est hæres. pag. 162. col. 2. D. -  Hæres latronis bona fide succedens in bona defuncti, an præscribat rẽ . vel fructus eius. pag. 169. col. 2. C. -  Hæres vsurarij. vide verbo vsura. eodem. §. -  Homicidium, & occisio hominis, tyrannus insidiæ belli, adulteri. -  Qui seipsum interficit contra quod præceptũ peccet. pag. 74. col. 2. C. -  Homicidium & occisio hominis in quo differant. pag. 322. col. 1. D. -  Quando hominibus præcipitur, non occides quomodo sit intelligẽdum præceptũ . ibid. -  Error est non licere potestati superiori occidere nisi tantùm illos quos Deus speciali reuelatione vel lege iusserit interfici. p. 321. col. 2. C. -  Per se loquendo erit iniusta lex permittens priuatis personis vt occidāt malefactorẽ ante latā sententiā à iudice circa factũ . p. 326. col. 1. B. & pag. 422. col. 1. D. Si tamẽ malefactor iustè sit damnatus, aliquando poterit cuilibet priuatæ personæ permittere illum occidendum. ibid. col. 2. B. -  Clericis non est prohibita occisio malefactorum ex iure naturæ. pag. 330. col. 1. C. Nec iure diuino positiuo. ibid. D. Sed iure ecclesiastico. pag. 331. col. 1. B. -  Prælatis ecclesiæ habentibus dominium temporale non est prohibitum concedere autoritatem in causa sanguinis iudici delegato. pag. 331. col. 2. D. Opposita sententia scrupulosissima probatur. pagina. 332. columna. 1. C. -  Nulli licet occidere se directè, nec indirectè. pag. 336. col. 1. C. Quando autem sit ei licitum permittere se occidi, quando etiam teneatur vel etiam quando sit consilium. explicatur. ibid. col. 2. C. -  Ab homicidio excusantur Samson Eleazarus & Razias, & alij. pag. 337. col. 1. D. -  Qui se occidit, contra se peccat peccato opposito propriæ charitati. pag. 338. col. 2. C. In ordine ad rempub. contra iustitiam cōmutatiuam , pag. 339. col. 1. A. Similiter per comparationem ad Deum. ibid. col. 2. B. -  Innocentem aliquando per accidens occidere licet. pag. 342. col. 1. D. non tamẽ ex imperio tyranni. ibid. col. 2. A. nec illum tyrāno occidendum tradere. pag. 343. col. 1. A. Nisi vltro exire iussus obedire nolit. ibid. -  Qui sine occisione inuasoris propriam vitam, honorem, siue bona temporalia tueri non potest, non tenetur illum occidere. p. 345. col. 2. D. & pag. 347. col. 2. A. Imò cōsilium erit non occidere. pag. 345. col. 2. D. aliquā do etiam præceptum. pagina. 346. columna. 1. B. -  Quando possit aliquis præuenire inuasorem, vel etiam falsum accusatorem eum occidendo. pag. 349. col. 2. C. & seq. -  Non licet intendere occisionem inuasoris in propria defensione. p. 357. col. 1. B. -  Honor & fama. -  Quid intersit inter honorem & famam. pag. 201. col. 2. C. -  Honor quid sit & quotuplex. p. 308. col. 2. B. -  Honoris distributio per se pertinet ad rempublicam, sed cōmissa ciuibus. ibid. D. -  Honor si est merè gratuitus in illius exhibitione nō potest esse personarũ acceptio. pag. 309. col. 2. A. -  Resalutare salutantem & iuxta morẽ patriæ vnũquemq; honorare ex iustitia debemus. ibid. -  Principibus & dominis deberi honorem certum est secundum fidem. ibid. B. -  An honorandi sint diuites propter diuitias? ibid. D. -  Honor annexus beneficio ecclesiastico etiam respicit bonum personæ. pag. 295. col. 1. A. -  Honoris & famæ restitutio qualiter sit facienda. vide verbo restitutio. §. Qui infamat, & §. Honoris. -  Infamare in vno loco infamem in alio, quando obliget restituere & quod sit peccatum. pag. 513. col. 1. A. -  I -  Imperator. -  IMPERATOR non habet dominiũ tẽporale supra totũ orbem. pag. 148. col. 1. C. -  Imperator quantum ad aliquid est superior omnibus principibus Christianis. ibid. columna. 2. D. -  Incarcerare & detinere. -  Quando liceat alicui alium detinere ad horā ne perpetret malum. pag. 385. col. 2. B. -  Quando liceat alicui detinere eum qui se afficit iniuria quoad comprehẽdatur à iudice. pag. 386. col. 1. A. -  Incarceratus potest fugere sine impugnatione custodum. pag. 454. col. 2. B. Religiosis exceptis. pag. 456. col. 1. C. Quod etiam iuuamen possit illi præstari ad fugam. ibid. D. -  Iustè condemnatus ad pœnam carceris, non potest fugere ab illo. pagina. 456. columna. 1. A. -  Inclinatio naturalis. -  In homine est triplex inclinatio naturalis. pag. 17. col. 1. B. -  I -  Iniustitia. -  INIVSTITIA specificatur ab iniusto. pag. 501. col. 1. B. Distincti habitus sunt iniustitia legalis & iniustitia particularis. pag. 66. col. 2. D. -  Sola iniustitia quæ est ex intentione & electione facit hominem iniustum. pag. 68. col. 2. D. -  Per se nullus patitur iniustum volens, neque facit nolens, bene autem per accidens. pag. 71. col. 2. B. -  Volitio tamen seu nolitio ex ignorantia aut violẽtia nō tollit rationem iniusti. ibid. C. -  Consensus damni circa bona quorum custodia non dependet ex hominis voluntate non tollit rationem iniusti. p. 72. col. 2. B. & sequentibus. -  Liber consensus patientis non tollit rationẽ iniusti si non sit respectu eius qui illud infert. pag. 74. col. 2. A. -  Iniustitiæ culpa quatenus contra legem est, reparatur per pœnam à iudice infligẽdam . pag. 212. col. 1. B. C. -  Iniustitia quam committit se occidens est cō tra iustitiam commutatiuam in ordine ad rempublicam. pag. 339. col. 1. C. Et etiam in ordine ad Deum. ibid. B. -  De iniustitia accusati vide verbo Reus. -  Inquisitores. -  Inquisitores relaxantes hæreticos non incurrunt irregularitatem. pag. 365. col. 2. B. -  Inuentio rei. -  Res inuentas quæ non fuerunt alicuius, esse inuentoris quomodo sit intelligendum. pag. 394. col. 2. B. -  Inueniens thesaurum impropriè dictum tenetur restituere. ibid. D. Si tamen thesaurus sit propriè dictus cuius sit secundùm ius naturæ, explicatur. pag. 395. col. 1. D. Qualiter tamen sit distribuendus secundum iura ciuilia declaratur. ibid. col. 2. A. & seq. -  Princeps per legem potest applicare sibi thesauros inuentos. pag. 396. col. 2. C. -  Qui inuenit res quas verosimile est habere dominos, tenetur illos quærere. pag. 398. col. 1. C. Si illi non compareant secundùm ius naturæ potest illas retinere. ibid. col. 2. D. Secundùm ius positiuum quid faciendũ sit, explicatur. pag. 399. col. 1. A -  Irregularitas. -  Quid sit. pag. 355. col. 1. C. -  Omnis irregularitas est ex iure positiuo. ibid. D. Nec potest incurri propter actum purè internum. pag. 356. col. 1. C. -  Bigamiæ irregularitas contrahitur ante ba ptismum, nec per illum tollitur. pag. 357. col. 1. A. -  Ex homicidio ante baptismum non contrahitur. ibid. D. & pag. 358. col. 1. A. -  Quod homicidium dicatur voluntarium aut casuale in ordine ad irregularitatẽ . p. 358. col. 1. D. & seq. &. p. 367. col. 1. D. -  Quanuis incurratur irregularitas ex homicidio in defensionem honoris & bonorum tẽ poralium . pag. 361. col. 2. D. Et etiam in defensionem vitæ proximi, aut pro conseruā da republica. pag. 363. col. 1. A. Non tamen propter homicidium in propriæ vitæ defensionem. pag. 360. col. 2. B. -  Denuncians in causa sanguinis quando contra hac irregularitatem. pag. 363. col. 1. D. -  Qui docent, consulunt aut præcipiunt vt malefactores occidantur quando maneant irregulares. pag. 365. col. 1. C. -  Monachi & clerici exhortātes bellatores nō manent irregulares. pag. 366. col. 2. D. -  Qui impedit ne innocens defendatur, manet irregularis, pag. 368. col. 2. D. Imo etiam multoties qui non impedit ne occidatur. pag. 367. col. 2. D. & pag. 369. col. 1. B. -  Quando irregularitas sequitur culpā an sufficiat venialis? pag. 370. col. 1. A. -  An ille qui dat operam rei illicitæ, ex qua sequitur occisio hominis, semper incurrat irregularitatem? pag. 3. 73. col. 1. A. -  Quarum partium corporis humani mutilatio causet irregularitatem. pag. 3. 74. col. 1. C. -  Irregularitas tamen quæ est pœna alicuius culpæ, intelligitur nomine censuræ in bullis cruciatæ. pag. 376. col. 1. A. -  Sohis Pontifex potest dispensare in irregularitate ex homicidio voluntario. pag. 377. col. 2. C. Etiam occulto. pag. 378. col. 1. B. Quid autem possit episcopus circa homicidas occultos ante & post Concilium Tridẽ tinum explicatur. ibid. D. & seq. -  Irrisio. -  Irrisio grauius peccatum est quàm contumelia, leuius tamen quàm detractio & susurratio. pag. 526. col. 1. D. -  Irrisio virtutis pestilentissimũ vitiũ . ibid. B. -  Iudex, vide verbo iudicium. -  Iudicem esse iustitiam animatam qualiter sit intelligendum. pag. 84. col. 2. C. -  Non licet illis accipere munera. pag. 496. col. 1. C. -  Quare animum iudicis comparauerit Aristot. aræ Deorum. pag. 85. col. 1. A. -  Deus in sacris literis appellatur iudex, & iudices Dij. ibid. B. -  Error est asserere iudicem ob peccatum mor tale ipso facto amittere iurisdictionem. pag. 85. col. 1. D. -  Iudex in peccato mortali proferens sententiam quando peccet, vel nō . p. 85. col. 1. D. -  Iudex tenetur sequi opinionem probabilissimam in ferenda sententia. p. 311. col. 2. C. Imo non potest eligere æquè probabilem in gratiam amici. ibid. D. -  Iudex extrahens reum ab Ecclesia vsurpat iudicium. pag. 415. col. 2. B. similiter si excō municatus iudicet, quanuis si sit toleratus sententia sit valida. pag. 416. col. 1. B. -  Iudex tenetur iudicare iuxta allegata & probata. pag. 419. col. 2. A. Quid autem facere debet quando innocens iuridicè probatur nocens explicatur. p. 421. col. 1. C. & seq. -  Quam pœnam iuris possint relaxare iudices. pag. 425. col. 2. D. quando etiā teneātur ad restitutionẽ ex relaxatione indeuita. pag. 426. col. 1. B. -  An iudex per iniuriam cognoscẽs crimẽ possit procedere vsque ad condemnationem. pag. 467. col. 2. C. -  Iudicium. -  Huius nominis iudiciũ variæ significationes. pag. 77. col. 2. C. -  Iudicium formaliter est actus elicitus à prudentia per synesim. pag. 79. col. 2. B. -  Iudiciũ speciali ratione pertinet ad iustitiā . pag. 39. col. 1. D. & pag. 78. col. 1. C. & pag. 80. col. 1. D. & pag. 81. col. 1. D. -  An iudiciũ prolatũ à iudice & à priuata persona sit eiusdem speciei. pag. 81. col. 2. A. -  Tres conditiones requisitæ ad rectitudinem iudicij. pag. 83. col. 2. D. -  Quòd iudiciũ debet ꝓcedere ex inclinatione iustitiæ qualiter sit intelligẽdũ . p. 84. c. 1. D -  Iudiciũ nō procedẽs ex inclinatione iustitiæ quando sit peccatũ mortale. p. 85. col. 1. C. -  Iudiciũ secũdũ legis præscriptũ est proferendũ etiā à supremo principe. p. 97. col. 1. B. -  In causis criminalibus satisfacta parte potest iudex dispẽsare in rigore legis: in ciuilibus autem rarissime. ibid. C. -  Iudiciũ latũ à tyranno secundũ formam iuris obligat in cōscientia . p. 103. colum. 2. A. & pag. 411. col. 1. A. -  Iudicium temerarium. -  Grauitas seu leuitas iudicij temerarij, & materiæ illius. p. 90. col. 1. C. & col. 2. B. -  Iudiciũ temerariũ , dubiũ & suspicio in quibus conueniant & differant. pag. 89. col. 1. A. -  Deliberatum iudicium temerarium etiā suspiciosum ex genere suo est peccatũ mortale. pag. 90. col. 2. D. & pag. 91. col. 1. D. -  Qui temerariè iudicat, suspicatur aut dubitat vsurpat autoritatẽ Dei. pag. 102. col. 2. B. -  Ius seu iustum. -  Huius nominis ius multiplex acceptio. p. 5. col. 1. C. -  Ius esse obiectum iustitiæ. pag. 8. col. 1. B. & pag. 15. col. 1. A. -  Differentia inter ius & iustum. ibidem. -  Iuris oẽs diuisiones traduntur. p. 14. col. 1. B. -  Tres cōditiones requisitæ ad ius seu iustũ simpliciter. p. 25. col. 1. D. & pag. 51. col. 2. C. -  Ius alia ratione est obiectũ iudicij & iustitiæ. pag. 81. col. 1. D. -  Potest haberi ius ad aliquid petẽdũ , vel materiale ius iustitię, vel formale. p. 234. col. 1. D -  Ius dominatiuum. -  Ius dominatiuum distinctum est ab omnibus alijs. pag. 115. col. 2. B. -  Ius gentium. -  Ius gentium esse partem iuris positiui multis probatur. pag. 20. col. 1. B. -  Ius gentium quasi medium est inter ius naturale & positiuum ciuile. pag. 21. col. 1. A. -  Ius gentium possibile est abrogari ex humano beneplacito, pag. 21. col. 1. C. -  Imò aliquando piè abrogatum est quantum ad aliquid. ibid. col. 2. C. -  Ius gentium quod alicui principi commune est cũ altero, nō potest ab aliquo illorũ abrogari sine cōsensu alterius. p. 22. col. 1. C. -  Qualiter ius gentium dicatur naturale. pag. 19. col. 2. A. -  Ius naturale & positiuum. -  Ius conuenienter diuiditur in naturale & positiuum. pag. 11. col. 2. C. -  Errat in philosophia qui negat ius naturale. pag. 11. col. 1. A. (ibid. col. 2. D. -  Iuris naturalis & positiui causæ efficientes. -  Eorundẽ causæ exẽplares . pag. 12. col. 1. D. -  Ius naturale immutabile esse, non verò ius positiuum. pag. 12. col. 2. D. -  In iure naturali nullam vnquàm factam fuisse dispensationem. pag. 13. col. 1. B. -  Ius naturale duplex. pag. 14. col. 1. C. -  Dupliciter potest aliquid pertinere ad ius naturæ. pag. 15. col. 1. B. -  Circa id quod est de iure naturæ negatiuè potest ius positiuũ aliꝗd determinare. ibid. C. -  Ius naturale nō propriè sed per quādā similitudinẽ ponitur in brutis. p. 17. col. 1. A. & B. -  Nihilominùs ius naturale cũ aliqua proprietate conuenit brutis. ibid. col. 2. C. -  Ius positiuum diuiditur in ius gentium & ciuile. pag. 19. col. 2. D. -  Iustitia. -  Hæc nomina iustitia, iustificatio & iustus dupliciter accipiuntur. pag. 5. col. 1. D. & pag. 31. col. 1. D. -  Actus in quo reperitur ratio formalis iustitiæ necessario est bonus ex omnibus circunstā tijs . pag. 6. col. 2. B. -  Qualiter iustitia differat ab alijs virtutibus. pag. 5. col. 2. C. & sequent. -  Rectitudo iustitiæ secundùm rationem genericam sumitur per ordinem ad agens, secundùm verò rationem specificam per ordinẽ ad alterum. pag. 7. col. 1. C. -  Quæ æqualitas sit sufficiens ad veram rationem iustitiæ. pag. 26. col. 1. B. -  Iustitia cōuenienter definitur ꝙ sit perpetua & constans voluntas, &c. pag. 31. col. 1. C. -  Quare sola iustitia inter omnes virtutes in ordine ad volũtatẽ definiatur. p. 32. col. 1. D. -  Iustitia sola ex omnibus virtutibus est bonũ alienum. p. 34. col. 2. C. & pag. 35. col. 1. C. -  Iustitia qualiter requirat diuersitatem suppositorum. pag. 34. col. 2. D. -  Iustitia actualis potest esse ad alterum qui nō existat. pag. 35. col. 2. A. -  Iustitia est in voluntate. pag. 39. col. 1. C. & pag. 60. col. 2. D. & pag. 61. col. 1. A. -  Iudicium est actus elicitus à iustitia. pag. 39. col. 1. D. & pag. 78. col. 1. C. -  Iustitię omnes diuisiones tradũtur . p. 51. col. 1. -  Tres conditiones necessariæ ad iustitiā . pag. 51. col. 2. C. -  An omnis iustitia versetur tantùm erga operationes. pag. 60. col. 1. C. -  Medium iustitiæ est medium rei, aliarum autem virtutũ mediũ rationis. p. 61. col. 2. D. -  Qualiter iustitia excedat misericordiā & excedatur ab illa. p. 65. col. 1. B. D. & col. 2. A. -  Iustitia commutatiua & distributiua. -  Iustitiam commutatiuam & distributiuam specie differre. pag. 112. col. 2. B. -  Iustitia commutatiua est species specialissima iustitiæ. pag. 114. col. 2. D. -  Inter Deũ & hominem & inter patrẽ & filiũ non reperitur propriè iustitia cōmutatiua sed aliquid altius. pag. 340. col. 1. A. Potest tamẽ homo peccatũ iniustitiæ cōmutatiuæ cōmittere . p. 339. col. 1. B. &. p. 340. col. 1. A -  Iustitia legalis & particularis. -  Probabile est iustitiā legalẽ excedere particularẽ secũdũ rationẽ virtutis, excedi autẽ ab illa secũdũ rationẽ iustitiæ: ꝓbabilius tamẽ est excedere eā secũdũ omnẽ rationẽ . p. 45. col. 2. D. & p. 46. col. 1. A. & p. 47. col. 2. B. -  Quando iustitia legalis obliget ad restitutionem. pag. 47. col. 1. A. -  Iustitia legalis est distincta ab omni virtute. pag. 49. col. 1. C. -  Qualiter intelligendũ sit iustitiā legalem esse eandẽ cum omni virtute. pag. 50. col. 1. A. -  Iustitia legalis dirigit alias virtutes in bonum commune. pag. 50. col. 1. D. -  Iustitia legalis generaliter dicta diuiditur in epicheiam & iustitiam legalem strictè dictam. pag. 52. col. 2. D. Differentia inter iustitiam legalem & epicheiam. ibidem. -  Earundem ad Synesim & Gnomin comparatio. pag. 53. col. 1. C. -  Iustitia legalis eadẽ est secundũ speciẽ atomā in Principe & subditis. pag. 54. col. 1. C. -  Qua ratione iustitia legalis quæ est in principe dicatur architectonica. pag. 55. col. 1. B. -  An iustitia legalis vendicet sibi materiam determinatam. pag. 58. col. 2. C. -  Vtraque hæc iustitia versatur circa operationes. pag. 60. col. 2. D. -  Iustitia vindicatiua. -  Vindicatio quatenùs est in iudice secundùm omnem considerationem est actus iustitiæ commutatiuæ. pag. 114. col. 1. B. -  Petitio vindictæ in eo qui habet famam suam alijs obligatam est actus iustitiæ commutatiuæ. pag. 114. col. 1. D. -  L -  Lex. -  EIVSDEM autoritatis esse condere legem & illam interpretari qualiter sit intelligendum. pag. 102. col. 1. B. -  Leges cōcedẽtes præscriptionẽ possessori malæ fidei cōtra legẽ naturę sunt. p. 167. col. 1. -  Iniustitiæ culpa quatenus est contra legem non punitur restitutione sed per sententiā iudicis. pag. 212. col. 1. C. -  Leges vt in plurimum tantùm puniunt peccata consummata, ibid. D. -  Lex pœnalis si pœnam infligendam pronuntiet, ante iudicis condemnationem nō obligat ad pœnam soluendā . pag. 213. col. 1. D. Imò etiam si contineat pœnā latam nisi sola cẽsuræ ecclesiasticæ pœna. ibid. col. 2. A. B. -  Leges præcipiẽtes ne eligātur nisi qui sunt de gremio ecclesiæ sint iustæ. p. 296. col. 2. C. -  Leges circa deceptionẽ in contractu emptionis & venditionis sunt tantum permissiuæ. pag. 542. col. 2. B. Istarum ad leges præscriptionem differentia. ibid. D. -  Liberalitas. -  Liberalitas versatur circa passiones & operationes. pag. 61. col. 1. D. -  Libertas. -  Efficacia gratię nō tollit libertatẽ . p. 37. col. 1. -  M -  Maledictio. -  MALEDICTIO peccatum mortale est ex genere. pag. 530. col. 2. A. -  Martyres. -  Qualiter martyres sint volũtarij & inuolũtarij in cōsensu ꝓprię mortis. p. 338. col. 2. D -  Meritum. -  Plus quam periculosum est negare meritum in actu Christi Domini quo voluit mori. pag. 36. col. 2. D. -  Mineralia. -  Mineralia auri & argenti ad quos pertineant secundùm ius naturale & positiuum. pag. 397. col. 2. D. -  Misericordia. -  Misericordia humana versatur simul circa passiones & operationes. pag. 61. col. 1. B. -  Monopolium. -  Monopolium quotupliciter possit fieri. pag. 537. col. 1. D. -  Facientes monopolium, quando teneantur ad restitutionem. ibid. col. 2. D. -  Mons pietatis quid sit. pag. 652. col. 1. B. -  Tres conditiones illius examinantur an sint iustæ. ibid. col. 2. B. -  Mons pietatis pijssimus est. p. 653. col. 1. A. -  Apud quem resideat eius dominiũ . pag. 654. col. 2. B. -  Moyses. -  An excusandus sit Moyses à crimine homicidij in occisione Ægyptij. pag. 104. col. 1. C. -  Murmuratio. -  Quando murmuratio sit peccatum mortale, vel veniale. pag. 95. col. 1. C. -  Murmuratio reducitur ad aliquod aliud ex peccatis linguæ. pag. 526. col. 2. B. -  Mutilatio. -  Licitum est mutilare hominem de voluntate ipsius propter salutẽ totius. pag. 382. col. 1. B. Non tamen contra voluntatẽ eius nisi apud alterum sit cura illius. ibid. C. Nemo tamen tenetur pati abscisionem alicuius membri etiam propter vitam seruandam. ibid. D. Quando autem possit seipsum mutilare homo, explicatur ibid. col. 2. B. -  Vide verbo irregularitas. §. Quarũ partium. -  N -  Negligentia. -  QVANDO & quæ negligentia in custodia rei obliget ad restitutionem. Vide verb. restitutio. §. cōmodatarius & tribus sequẽ . &. §. qui ex officio. &c. -  Negotiatio. -  Quando liceat negotiatoribus emere magnā copiam merciũ , vt minutatim vendāt . pag. 561. col. 1. A. An liceat negotiatoribus ex officio aliquantùm cariùs vendere res quā alij. ibid. col. 2. A. -  O -  Obiectum. -  OBIECTVM analogum potest dare vnitatem specificam habitui. pagina 32. col. 2. D. -  Occisio & occidere. -  Error est Manichæorũ nō licere occidere bruta, & euellere plantas. pag. 316. col. 2. D. -  Officia publica secularia. -  Rex habet dominiũ horũ officiorũ . pag. 302. col. 1. B. Ex natura sua venalia sunt. pa. 303. col. 1. D. Et de facto vẽdi possunt debitis cō ditionibus seruatis. ibid. Illi etiā quibus donata sunt à Rege possunt vendere iustè si seruẽtur cōditiones . col. 2. C. Inter ista, quę habent annexam administrationem iustitiæ vendi non possunt stando in iure communi & in legibus Hispaniæ. ibid. col. 2. D. -  Possessor istorũ officiorũ habens facultatem solũ transferendi si vendat peccat mortaliter & venditio est irrita. pag. 304. col. 1. C. -  Huiusmodi officia ex natura sua distribuẽda sunt dignioribus. pag. 305. col. 1. C. -  P -  PATRONVS Iaicus nō est distributor sed dispensator. pag. 300. col. 1. C. Sub mortali debet præsentare in episcopatum digniorem. pag. 298. col. 2. C. Imò probabiliùs est quòd etiam in quodlibet beneficium ecclesiasticum. pag. 299. col. 1. A. -  Pœnitentia. -  Quare præceptũ pœnitentiæ nō obligat statim post peccatũ cōmissum . p. 273. col. 1. C -  Pœnitẽtia est specialis virtus iustitiæ quę ad cōmutatiuā reducitur. pag. 340. col. 1. D. -  Posseßio rei. -  Quid sit. pag. 117. col. 1. A. -  Pragmatica. -  Circa pragmaticā taxantem pretiũ tritici tria documenta necessaria. pag. 540. col. 1. D. -  Præceptum. -  Actione materialiter tantum pertinẽte ad aliquam virtutem potest quis adimplere præ ceptum. pag. 6. col. 2. C. -  Præcepta decalogi an omnino sint indispensabilia. pag. 13. col. 1. C. D. -  Prælatus. -  Prælatus peccat peccato acceptionis personarum si bona, quæ gratiæ dicũtur , cōferat solis sibi auxiliaribus. pag. 282. col. 2. B. -  Prælatus præsens qui permittit sibi subditũ infamare aut infamari, peccat contra iustitiam. pag. 518. col. 1. C. -  Præscriptio & vsucapio. -  Significationes harum vocum explicantur. pag. 165. col. 2. C. -  Qualiter apud Iuristas differat inter præscriptionem & vsucapionẽ . pag. 166. col. 1. A. -  Possessor malæ fidei nunquam potest præscribere. pag. 167. col. 1. C. Possidens autem sine titulo, aliquando potest. p. 169. col. 2. B. -  Præscriptio cum debitis conditionibus confert verum dominium rei possessæ. ibidem col. 2. B. Quæ autem sint istæ debitæ conditiones explicatur. pag. 168. col. 2. D. -  Hæres latronis qui bona fide succedit in bona defuncti si possit præscribere. pagina. 169. col. 2. D. -  Ex quo temporis spatio incipiat tempus præ scriptionis quando aliquis dubitat an res sit sua. pag. 171. col. 2. A. Si tale dubiũ occurrat in tempore præscriptionis non interrũpit illud. pag. 171. col. 2. D. Litis tamẽ cō testatio interrũpit illud. pag. 172. col. 1. D. -  Vtrùm bona fides necessaria ad præscribendũ admittat secum aliquā hæsitationem. pag. 170. col. 1. C. -  Fructus rei vtilis præscribit spatio triennalis qui bona fide emit eam à latrone. pag. 257. col. 1. A. -  Primogenitus, primogenitura. -  Primogeniti bonorum primogenituræ habẽt verum dominium. pag 116. col. 2. C. -  Procurator. -  Procurator ex quāta negligentia teneatur ad restitutionem damni pag. 489. col. 2. C. -  Promißio. -  Promissio purè interna non transfert dominium. pag. 151. col. 2. C. Nec verbis declarata in absentia eius cui fit obligat ex iustitia. pag. 153. col. 1. C. Nisi subditos legibus Castellæ. ibid. D. -  Promissio etiam per vim extorta si iuramento sit confirmata obligat in conscientia. pag. 152. col. 1. D. -  Obligatio ex promissione alia pertinet ad veracitatem, alia ad iustitiam. ibid. col. 2. D. & pag. 153. col. 1. C. -  Promissio alia est interna, alia signis externis declarata. pag. 153. col. 1. A. -  Prudentia. -  Prudentia monastica distincta virtus est à politica. pag. 49. col. 2. C. -  Ferè nunquam aliquis peccat contra solam prudentiam. pag. 74. col. 2. C. -  Quomodo comparetur prudentia ad virtutes morales. pag. 81. col. 1. B. -  Prudentia est immediata regula iusti iudicij. ibidem. D. -  An actus iudicij in iudice eliciatur à prudẽtia gubernatiua vel particulari. p. 82. col. 1. B. -  Pignus, vide verbo vsura. §. Fructus pignoris. -  R -  RAPINA, vide verbo furtum. -  Repercußio. -  Nullo modo est licitum repercutere eũ qui iam separat se ab aggressione. pag. 348. col. 1. D. -  Regetitio in iudicio quādo cōcedatur vel nō cōcedatur . p. 237. col. 1. C. & 239. col. 1. D. -  Religiosus. -  Nullus religiosus sine licentia prælati potest alienare aliquid sibi ad vsum concessum. pag. 119. col. 2. B. -  Inter religiosos etiam seruandæ sunt leges iustitiæ distributiuæ. pag. 297. col. 2. C. -  Religiosis iure cōmuni interdicta est appellatio. pag. 451. col. 2. D. -  Religiosis non licet fugere de carcere, aliquibus casibus exceptis. pag. 456. col. 1. C. -  Reus. -  Reus qui deliquit contra legem quæ continet pœnam latam de priuatione bonorum, an expolietur illis ante iudicis sententiā . pag. 213. col. 2. C. An etiam teneatur ad restitutionem si per iniquitatem sententiā euaserit. pag. 215. col. 1. B. & pag. 445. col. 1. D. -  Quæ requirantur vt iudex possit interrogare reum de aliquo delicto. pag. 441. col. 1. B. -  An conuictus de aliquo crimine teneatur manifestare reliqua & cōplices . ibid. col. 2. C. -  Quando iudex dubius sit, possit interrogare reũ vel nō , possit interrogare. p. 442. c. 2. B. -  Reus iuridicè interrogatus tenetur respondere veritatem etiam si sit occidendus. pagin. 443. col. 2. B. Si tamen mentiatur, potest solum venialiter peccare. ibid. -  Quādo cōtra ordinẽ iuris interrogatur qualiter possit respondere. pag. 447. col. 1. B. -  An reus falsò negans crimen teneatur restituere famam accusatori. pag. 449. col. 1. B. -  Quando liceat reo damnato appellare. pag. 451. col. 1. D. -  Innocens probatus reus quando possit se defendere. pag. 453. col. 2. C. -  Non licet damnare reum vt ipse sumat venenum. pag. 456. col. 2. A. Nec tamen tenetur comedere damnatus ad mortem famis. pag. 457. col. 1. B. -  Rei & testis examinatio per tormenta quando sit licita. pag. 475. col. 2. C. -  Restitutio. -  Huius nominis diuersæ acceptiones. pagina 174. col. 1. C. -  Restitutionis definitio. ibid. col. 2. B. -  Restitutio dupliciter fit. pag. 63. col. 1. B. -  Restituere est de necessitate salutis, necessitate præcepti. pag. 177. col. 1. B. Affirmatiuũ est hoc præceptum includens negationem. pag. 178. col. 1. A. Qualiter illam includat explicatur. pag. 272. col. 2. D. -  Qui infert nocumentum consentienti nihil illi tenetur restituere, aliquando tamẽ alijs tenebitur. pag. 71. col. 2. D. -  Obligatio restitutionis, vel ex iniqua acceptione, vel ex re accepta oritur. ibid. C. & pag. 251. col. 1. D. -  Non omnis redditio rei alienæ est restitutio. ibidem. D. -  Læsio in bonis spiritualibus per se non obligat ad restitutionem. pag. 179. col. A. De auocante aliter aliquem à religione ad quid teneatur explicatur. pag. 180. col. 2. C. -  Læsio in membris corporis obligat ad restitutionem. pag. 182. col. 1. B. Abundè satisfacit huiusmodi damnis qui per sententiam iudicis punitur. pag. 183. col. 2. C. An huiusmodi læsiones sint necessariò reparandę in alio genere bonorũ . pag. 184. col. 1. A Qualiter autem se debeat habere confessarius erga huiusmodi læsores. ibid. D. Damna ex tali læsione consecuta debent restitui. pag. 185. col. 1. D. Nisi ad certamen prouocatus læserit. ibid. col. 2. D. Veletiā nisi læsus libens ad certamen accesserit. ibid. C. Hæredibus autem necessarijs percussi tantũ debet fieri restitutio. pag. 186. col. 2. C. Hæredes etiam percussoris tenentur ad restitutionem. pag. 187. col. 2. B. -  Qui ex certa malitia damni creditoris occidit debitorem, tenetur ad restitutionem. pag. 188. col. 2. B. -  Stuprator virginis vltrò consentientis in stuprum, nihil tenetur restituere. pag. 189. colum. 2. B. Per vim autem aut fraudem, aut extraordinarijs diligentijs inducens ad stuprum tenebitur. pag. 190. col. 1. C. Non tamen in integrum dotare. pag. 191. col. 1. C. Si etiam mulierem aliâs corruptam vi oppresserit, tenebitur ad reparationem damni illati. ibid. col. 2. B. Sicut & inficiens illam infirmitate, ipsa inuoluntaria existente circa hoc. ibid. C. -  Infamans tenetur ad restitutionẽ famæ. pag. 192. colum. 2. C. Duobus casibus exceptis. pag. 195. col. 1. A. & C. Qualiter autem facienda sit talis restitutio explicatur. pag. 193. col. 1. B. Debet etiam infamator reparare famam cum dispendio propriæ famæ. pag. 195. col. 2. B. Verosimiliùs est infamatorem non teneri ad restitutionem famæ in alio genere bonorum, nisi sic conueniat inter partes vel mulctetur à iudice pœ na pecuniaria. pagina. 197. columna. 2. D. Nullus cōdonans iniuriam infamatori peccat nisi ex circunstantijs. pag. 199. col. 2. C. Imò valde meritoria est talis condonatio. pag. 200. col. 2. C. Nisi sit prælatus, qui contra iustitiam peccabit condonans satisfactionem. pag. 199. col. 1. D. Nec valet condonatio semper, & quando valet tenetur renuntiare prælatiæ, nec infamator deobligatur à satisfactione. ibid. col. 2. D. & pagina 201. col. 1. A. Nec respectu personæ priuatæ si non potuit condonare deobligatur. pag. 200. col. 2. A. -  Circa obligationem eius qui iniustè aliquem à beneficij cōsecutione impediuit explicatur mens D. Tho. pag. 203. col. 2. B. Qui iniquè per medium contra iustitiam commutatiuam tantum impediuit aliquem à consecutione boni ex liberalitate sibi cōferendi , tenetur ad restitutionem. p. 204. col. 2. B. Si autem impediuit à consecutione boni cō ferendi ex iustitia distributiua ad quid teneatur, explicatur. pag. 205. col. 1. B. Qualiter autem perpendendum sit damnũ in ista materia explicatur. pag. 208. col. 1. C. -  Omnis offensa in proximum reparanda est restitutione. pag. 212. col. 1. A. Obligatio autem hæc semper prouenit ex læsione iustitiæ commutatiuæ. pag. 47. col. 1. A. & 207. col. 2. C. & 314. col. 1. C. -  Tributa quæ non soluit venditor, vel etiam transferens merces de regno in regnũ quando & quādiu restituere teneatur. pag. 217. col. 2. C. & D. -  Lignorum cæssio, vel fructuum perceptio in syluis communitatis non obligat ad restitutionẽ . pag. 219. col. 1. A. &. p. 220. col. 1. C. In syluis autem priuatæ personæ, sed ab ea non consitis sola deuastatio, si autem sint ab ea consitæ quodlibet damnum obligat. pag. 219. col. 1. B. & 2. C. Quanta autem debeat esse materia vt horum restitutio obliget sub mortali. pag. 119. col. 2. D. -  Pastus pecorum in syluis circundatis statim obligat ad restitutionem, secus in non circundatis. pag. 220. col. 2. D. -  Qui venantur aut piscantur aut aucupantur in syluis & fluminibus patentibus etiam si priuatæ personæ sint, sola deuastatio obligat ad restitutionem. pag. 222. col. 2. D. In circundatis autem quodlibet damnũ . pag. 223. col. 1. C. Quanuis de animalibus liberis vt auibus, oppositum sit probabile. ibid. D. & col. 2. D. -  Aucupantes columbas intra columbariũ tenẽ tur ad restitutionem. pag. 224. colum. 2. D. Extra verò citra leucam quanuis peccent: nisi fecerit stragem illarum non tenentur. pag. 225. col. 1. A. -  Qui inuoluntariè alium damnificauit non tenetur ad restitutionem. pag. 227. col. 2. B. Qui voluntariè interpretatiuè tātũ ; siue formaliter sed secũdariò ; siue ex directa intentione, inferunt damnum, tenentur ad restitutionẽ . Primus minimi pretij rei. ibid. C. Secundus, iustissimi pretij. pagin. 228. col. 1. A. Sed tertius rigurosissimi. ibid. C. -  Restitutio semper fit ei à quo res ablata est, sed cũ triplici moderamine. p. 231. col. 2. A. -  Si ex retentione debiti sequitur damnum corporale ei soli cui reddit, non potest reddere etiam si instet petens, si autem fuerit spirituale debet reddere. pag. 233. col. 1. A. Et si ex redditione sequitur damnum contra iustitiam tenebitur ad restitutionem. pagina 235. col. 1. C. -  Ex receptione pecuniæ vt alij damnũ inferat, non obligatur recipiens ad restitutionem secundùm ius naturæ. pag. 237. col. 2. B. Iure etiam positiuo hoc ipsum probabilius est. ibid. D. Qui autem recipit illam vt desistat ab iniuria contra dantem obligatur. pag. 239. col. 2. B. Et etiam si iniuria sit contra personam coniunctam danti. pag. 240. col. 1. D. Iudex autem recipiens pecuniam vt proferat sententiam iniquam tenetur ad restitutionem. pag. 241. col. 1. C. -  Fœmina non tenetur restituere id quod recepit pro actu turpitudinis. pa. 241. col. 2. D. & pag. 242. col. 2. A. Vir autẽ id quod prodigè promisit, etiam si iuramento confirmet non tenetur dare, ibid. C. licèt illa recipiens possit retinere. ibid. D. -  Quando est dubium de dominio rei restituendæ, inter illos pro quantitate dubij diuidenda est. pagin. 242. col. 2. C. Si tamen nullus comparet secundùm ius naturæ diuidenda esset suis conciuibus. pag. 244. col. 1. C. Legibus tamen ecclesiasticis pauperibus sunt applicata. ibid. col. 2. A. -  Mortuo creditore ei qui succedit in ius defuncti necessario est facienda restitutio. pagin. 242. col. 2. C. -  Si autem sit absens debitum transmittendum est illi. pag. 243. col. 2. A. Expensis debitoris si debet ratione rei acceptæ. pagin. 247. col. 1. C. Si autem perit in via cui pereat explicatur. ibid. col. 2. A. -  Debitore vel parentibus eius, vel etiam maximo amico eius existentibus in extrema necessitate rei restituendæ non tenetur illam restituere creditori in eadem. pag. 248. colum. 2. A. -  Qui rem furtiuam paruo pretio emit, domino restituendam potest reseruare pretium datum. pag. 252. col. 1. D. Si autem per ignorantiam emat illam probabile est non posse rescindere contractum, sed debere tradere domino. ibid. col. 2. C. Si talem rem bona fide emens, bona fide vendat, tenetur seruare indemnem emptorem. pagin. 255. colum. 1. A. Dum tamen bona fide possidet tantum tenetur restituere fructus qui apud ipsum manent, vel ex quibus factus est ditior. pag. 256. col. 2. A. Mala fide vel dubia emens à latrone, tenetur restituere domino rem & lucrum cessans, & damnum emergens & fructus etiam consumptos. pag. 257. col. 2. C. Sed bona fide emens à principio, postea dubitat an sit vendentis, quid debeat facere explicatur. pagin. 258. col. 2. C. -  Commodatarius etiam si ex minima negligentia res apud ipsum pereat tenetur ad restitutionem in integrum. pag. 260. col. 1. B. & col. 2. D. Secus si fortuito pereat duobus casibus exceptis. ibid. A. & pagin. 262. col. 2. D. Mutuatarius autem in omni euentu tenetur. pag. 261. col. 1. A. -  Depositarius si depositũ apud ipsum pereat, ex sola negligentia graui tenebitur ad restitutionem. pag. 261. col. 2. C. Duobus casibus exceptis. pag. 263. col. 1. A. & B. -  Conductor ex leui tenebitur. pag. 262. columna. 2. C. -  Res inferioris ordinis nemo tenetur restituere cum detrimento rerum superioris ordinis. pag. 264. col. 1. B. & pag. 265. col. 1. B. Tribus casibus exceptis. ibid. col. 2. B. -  Adulteri tenentur ad reparationem damni proueniẽtis filijs legitimis. p. 266. col. 1. B. -  Qui hospicio fauet iniquitati etiam tenetur ad idem. pag. 269. col. 1. B. -  Qui ex officio & pacto sunt custodes boni cuiuscunque ex leui negligentia tenentur ad restitutionem. pag. 269. col. 1. D. -  Socij damnificantes singuli tenentur ad integram restitutionem. pag. 268. col. 1. D. Si autem aliquis iam restituit, quando teneantur cæteri illi refundere. pag. 270. col. 2. A. -  Quoties aliquis proponit non restituere peccat de nouo. pag. 273. col. 2. B. Et etiam quoties petenti creditori rem vel illa indigenti non restituit. ibid. C. D. -  Res debet restitui cum proprio detrimento creditori qui simile detrimentum patitur. pag. 274. col. 2. C. -  Quando ex iniustè acquisitis melioratur vel conseruatur status acquirentis quid resti tuere debeat. pag. 272. col. 1. C. & pag. 276. col. 1. B. -  Ordo seruandus in restitutione talis debet seruari. Primò debita certa præferenda sunt incertis. pag. 277. col. 1. C. Secundò, quæ in propria specie extant prius sunt restituenda. ibid. D. Tertiò, creditores omnes hypothecarij præferendi sunt chirographarijs, & inter illos priuilegiati non priuilegiatis. pag. 278. col. 1. A. C. Quartò, inter chirographarios, debitum ex impensa funeris omnibus est præferendum. ibid. D. Quintò, debitoribus non priuilegiatis pro rata restituendum est. ibid. B. Sextò, qui autem contra prædictum ordinem præueniũt socios tenentur illis restituere. ibid. C. -  Præterea vide verbo Adulteri, & verbo Aduocatus & verbo Consiliarius iniquitatis. & verbo Iustitia legalis. §. 2. & verbo Procurator. -  S -  Satisfactio. -  SATISFACTIO Christi Domini qualiter fuerit ad alterum. pag. 27. col. 1. A. & 34. col. 2. D. -  Secretum. -  Secretum quando non possit vel etiā quando debeat manifestari. pag. 465. col. 2. A. -  Reuelare secretum non est mortale ex genere. pag. 471. col. 1. B. -  Sententia. -  Sententia tripliciter potest esse iniqua. pag. 97 col. 2. B. -  Iniusta autem dupliciter. ibid. D. -  Iniusta sententia quando obliget in foro conscientiæ vel non. ibid. C & sequen. -  Qualiter sentẽtia iusta in foro exteriori, obliget etiam in conscientia. pag. 154. col. 1. D. -  Per sententiam iudicis potest quandoque homo obligari ad id quod antea non obligabatur, etiam si nullus fuerit error iuris vel facti. pag. 254. col. 1. B. -  Seruus & seruitus. -  Saraceni in bello Granatensi vltimo capti iustè potuissent in seruitutem redigi. pag. 22. col. 1. A. -  Seruitus vnius hominis ad alterũ siue naturalis siue legalis potest esse iusta. pagin. 125. col. 2. D. -  Seruitus naturalis vnius hominis ad alterum in rigore non est appellanda seruitus. pag. 126. col. 1. C. -  Seruitus legalis duplici titulo legitimè fuit introducta. ibid. D. -  Inter Christianos seruitus legalis non potest superuenire baptismo. ibid. col. 2. D. -  Simpliciter siue secundùm quid tale. -  Aliquid dicitur simpliciter siue secundùm quid tale dupliciter. pag. 25. col. 1. D. -  Synesis & Gnomi. -  Synesis & Gnomi inter se differentia, & eorundem ad iustitiam legalem & epicheiam comparatio. pag. 53. col. 1. C. -  Societas. -  Societatis contractus quid sit & quotuplex. pag. 635. col. 2. D. -  An in huiusmodi contractu possit aliquis obligare socium vt seruato capitali integro, rependat lucrum. pag. 636. col. 1. C. -  Qualiter sit diuidendum lucrum inter socios. pag. 268. col. 2. D. De diuisione verò iacturæ. pag 639. col. 2. C. -  Stuprum. -  Qualiter distinguatur ab alijs speciebus luxuriæ. pag. 340. col. 1. D. -  Subiectum. -  Subiectum alicuius formæ duplici diuisione diuiditur. pag. 120. col. 1. A. -  Summus Pontifex. -  Habet ministerialem potestatem vniuersalẽ circa tẽporalia in ordine ad finẽ spiritualẽ animarũ . p. 138. col. 2. D. &. p. 145. col. 2. D -  Directè & per se non habet potestatẽ temporalẽ supra totum orbem. pag. 144. col. 1. C. -  Habet dominium rerũ quas Imperatores donauerunt Ecclesiæ. pag. 145. col. 1. C. -  Non est dominus officiorum ecclesiæ. pagina 302. col. 1. D. -  Se subijcere potestati seculari in rebus temporalibus. pag. 414. col. 2. A. Non tamen in omnibus. ibid. D. -  Suspicio. -  Suspicio, dubium & iudiciũ temerariũ in quo conueniant & differant. pag. 89. col. 1. A. -  Quæ sit materia grauis respectu suspicionis, declaratur pag. 90. col. 1. C. -  Suspicio de malo proximi ex genere suo est peccatum mortale. pag. 90. col. 2. D. -  Suspicionis plures gradus condistinguuntur. pag. 88. col. 2. D. -  Susurratio. -  An omnes susurrationes sint eiusdem speciei atomæ. pag. 520. col. 2. D. -  Grauius peccatum est quam contumelia & detractio. pag. 522. col. 2. C. -  T -  Tabellio. -  TABELLIO & falsus testis infamantes aliquẽ in iudicio quando & qualiter restituere debeant. p. 265. col. 2. B -  Tabellio faciens scripturam vsurarum quando teneatur ad restitutionẽ . p. 620. col. 2. B. -  Testamentum, vide verbo hæres §. hæres institutus, & sequenti. -  Testis. -  In quibus casibus possit interrogari testis & ipse teneatur testificari. pag. 459. col. 2. C. -  An possint examinari testes contra eum de quo nulla præcessit infamia. pag. 461. colum. 2. D. -  Testis qui se abscondit vt non cogatur testificari, an peccet & teneatur restituere damna. pag. 462. col. 2. C. -  Iuridicè interrogatus tacens vel mentiens ad quid teneatur. pag. 464. col. 1. A. -  Testis etiam iuridicè interrogatus potest nō respondere, si per correctionẽ speret emendam. ibid. col. 2. D. -  An teneatur testis deponere si solus sit conscius delicti. pag. 465. col. 1. C. -  Ex consanguineis & affinibus qui admittātur vel nō ad testificandum. pag. 465. col. 2. D. -  Quibus casibus possit testificari testis si dubitat, an legitimè interrogetur. pagina. 466. col. 1. D. -  Qualiter respondere possit testis cōtra ordinem iuris interrogatus. pag. 467. col. 1. D. -  Casus in quibus testis ex charitate tenetur vltrò testificari in causis ciuilibus. pag. 469. col. 2. B. In causis vero criminalibus. pag. 470. col. 1. A. -  Secundùm legem naturæ, secundùm legem diuinam & humanam quis numerus testium requiratur. pag. 473. col. 2. D. -  Quando requirantur testes cōtestantes circa factum singulare. pag. 476. col. 2. C. -  Quando liceat reo testimonium alicuius repellere per manifestationem criminis. pag. 478. col. 2. D. Et si crimen falsum illi obijciat quòd peccatum committat. pag. 479. col. 2. D. -  An accipiens pretium pro testimonio ferẽdo teneatur ad restitutionẽ . pag. 482. col. 1. C. -  Theologus. -  In examine beneficiorum Theologus præferendus est Canonistæ etiam si aliquantum excedatur propriæ facultatis peritia. pag. 290. col. 1. D. Vide verbo Episcopus. §. ad episcopale, &c. -  Titulus ad rem poßidendam. -  Quid sit. pag. 117. col. 1. A. -  Tributum. -  Tributa quo iure debeantur principibus. pag. 215. col. 2. D. -  Genera tributorũ explicātur . p. 216. col. 2. C. -  Quatuor obseruanda in iustificatione tributorum. ibid. col. 1. D. -  Naturali ratione, & secundùm fidem certum est tributa esse soluenda ante iudicis condemnationem. pag. 217. col. 2. A. -  Qui vendit merces suas sine dolo in occultanda venditione, non tenetur requirere Publicanum ad solutionem tributi. ibidem. Quando autem liceat cum cautela occultare venditionẽ explicatur. pag. 218. col. 1. A. Quando etiam & quandiu aliquis teneatur ad restitutionem ex omissione solutionis tributi. pag. 217. col. 2. D. & 218. col. 1. C. -  Vide verbo restitutio. §. tributa. -  Tyrannus. -  Tyrannum qui per vim occupat rempublicā , quilibet ciuis potest occidere. pagin. 324. col. 2. D. Imò & quilibet alius extraneus iure defensionis innocẽtiũ . p. 325. col. 1. A. -  Eum autem qui est tyrannus quia tyrannicè gubernat, nemini licet occidere. pag. 324. col. 2. D. Quid autem faciendum sit reipublicæ sic laboranti. pag. 325. col. 1. C. -  V -  Venatio. -  VENATIO ferarum & agitatio taurorum licita est & honesta. pagin. 317. col. 1. D. -  Verberare. -  Licitum est parentibus, magistris, & dominis verberare filios & discipulos etiam clericos, & seruos. pag. 384. col. 1. B. -  Verum vel falsum. -  Tam verum quam falsum aliud est speculatiuum, aliud practicum. pag. 193. col. 2. B. -  Virtus. -  Idem actus potest pertinere ad diuersas virtutes. pag. 33. col. 1. A. -  Qualiter sit verum faciliùs multiplicari virtutes in voluntate quàm in intellectu. pag. 54. col. 2. C. -  Virtus residens in appetitu sensitiuo potest elicere actum in voluntate. pag. 39. col. 1. D. & pag. 61. col. 2. B. -  Nulla virtus imperat alteri nisi vtraque sit in appetitu. pag. 81. col. 1. B. -  Vsura. -  Definitiones quid nominis & quid rei vsuræ. pag. 578. col. 1. C. -  Vsura alia realis alia mentalis. pagina. 579. col. 1. D. -  Vsuram esse prohibitam est de fide. pag. 580. colum. 2. B. Prohibita autem est iure naturæ. ibidem. D. In veteri etiam testamento. pag. 581. col. 2. C. Nec fuit concessa Iudæis erga alienigenas. pag. 585. colum. 1. A. Iure etiam Canonico & Hispaniensi est prohibita. pag. 583. col. 1. A. -  Intendere lucrum sub obligatione iustitiæ qualibet intentione est vsura. pag. 586. col. 2. A. Secus si ex gratitudine intendatur. ibid. D. & pag. 588. col. 2. D. Intendere etiā signa beneuollẽtiæ ex pacto vsura est, pag. 592. col. 1. C. & pag. 602. col. 1. B. -  Obligare mutuatarium ad colendum agrum vel aliquid simile aliquando est vsura, & aliquando non. ibid. col. 2. C. Sed obligare illum vt conducat fundum mutuantis est vsura. pag. 593. col. 2. B. Si autem obligetur vt partem mutui accipiat in mercibus, quid sentiendũ sit explicatur. pag. 594. col. 1. B. & sequentibus. -  Recompensationem damni emergentis posse deduci in pactum, nō autem lucri cessantis qualiter sit intelligẽdũ . p. 595. col. 1. D. Quale autem debeat esse lucrum cessans ratione cuius possit exigere recompensationem explicatur. pag. 596. col. 1. A. -  Mutuator rogatus vt pecuniam remouendo à negotiatione mutuet potest exigere lucrũ cessans. pag. 598. col. 2. C. Qualiter autem confessarius debeat inquirere an verè sit lucrum cessans. pag. 599. col. 2. B. Quantitas autem restitutionis ratione lucri cessantis ponderatur. pag. 600. col. 1. C. -  An possit exigi à mutuatario vt remutuet. pag. 602. col. 2 B. -  Fructus pignoris computandi sunt in sortem principalem pag. 603. col. 2. B. Exceptis fructibus pignoris dati pro dote. pag. 605. col. 2. B. -  Mutuatarius soluens vsuras non transfert dominium illarum. pag. 609. col. 2. D. -  Si vsurarius alienet res vsu cōsumptibiles nō habens aliàs vnde restituat, vel res vsu non consumptibiles, alienatio est inualida. pag. 612. col. 2. B. -  Si creuit pretium rei per vsurā extortæ, quæ libet illa sit, tenetur vsurarius totum restituere. pag. 613. col. 2. B. -  Quælibet vsurarij bona sunt obligata restitutioni. pag. 615. col. 2. D. Quædam obligatione reali quædam autem personali. pag. 616. col. 1. D. & sequen. -  Hæres vsurarij tenetur ad omnia debita illius persoluenda secundùm vires hæreditatis. pag. 618. col. 2. A. Si tamen sint plures etiā reliquis nolentibus restituere, nullus tenetur ad restitutionem nisi pro rata suæ portionis. pag. 619. col. 2. A. -  Cooperatores fœneratorum tenentur ad restitutionem etiam si nihil lucri illis accrescat. pag. 620. col. 1. B. -  Vsura mentalis ex parte vtriusque, vel ex parte mutuatarij tantum admissa obligat ad restitutionem. pag. 622. col. 1. D. -  Inducere aliquem ad mutuandum cũ lucro, duobus casibus licet. pag. 625. col. 1. B. -  Ab vsurario parato an liceat petere vsuras sub quibuslibet verbis. pag. 626. col. 1. C. -  Non est peccatum mortale petere vsuras ab vsurario parato etiam sine propria necessitate. pag. 627. col. 1. C. -  An peccet peccato iniustitię deponens pecunias apud vsurarium qui eis exercebit vsuras. pag. 627. col. 2. B. -  Vsus rei, vel vsusfructus. -  Quid sit vsus rei. pag. 117. col. 1. B. -  An vsus distinguatur à dominio. pag. 118. & sequentibus. 
 
FINIS.