ARGVMENT. CAP. XVIII.

Expenditur constitutio l. diffamari. C. de ing. & manu.

SVMMARIVM.

  • 1 Nolenti, mandante iudice instrumentum exhibere, denegatur ius id in posterum in iudicio ad fidem obtinendam producendi.
  • 2 Vt imponatur perpetuum silentium diffamanti & nolenti agere, bina admonitio requiritur.
  • 3 Quid distet l. diffamari à l. si contendat. ff. de fideiuss.
  • 4 Iudex ipsius rei principalis adeundus est, cùm alterum ex his remedijs in iudicio proponitur.
  • 5 Excommunicatus non est admittendus, si velit vti auxilio dictarum legum, & ibi de exceptione excommunicationis in foro seculari opposita.
  • 6 Actor vocatus ad iudicium ex l. diffamari. & similibus, poterit eligere alterum ex duobus iudicibus ipsius rei.
  • 7 Dictarum legum decisio etiam in criminalibus admittenda est.
  • 8 Successor vocatus ad primogenium, potest iudicis officium implorare viuente ipso possessore, cui successurus est, vt pronuncietur, primogenium ad eum mortuo possessore pertinere.
CAPVT XVIII.
DVO traduntur iure Cæsarum affinia remedia, quibus consultum est illis, qui vel aliorum diffamatione iactantiáve passim infestantur, vel timent actionibus non oportunè mi peti: eo sanè tempore, quo legitimis defensionibus varijs casibus fuerint frustrati. Primum est ex l. diffamari. C. de inge. & manu. Alterum ex l. si contendat. ff. de fideiussor.
Nam vt primum examinemus, erit diligenter adnotandum, id auxilium diffamatis competere, in eum effectum, vt à iudice cogantur diffamantes intra certum diem actionem vel ius quod habent, in iudicium deducere, adiecta comminatione: & ea postmodum exequutioni tradita, perpetui silentij imponenda, ni intra præfinitum diem egerint. text. singu. in dicta l. diffamari. vbi hoc expressim adnotârunt Albericus, Saly. Fulgo. & Bal. num. 16. Innocent. colum. 1. cui cæteri accessêre in capit. conquerente. de offic. ordin. Antoni. & Feli. num. 16. in cap. accepimus. de fide instrumen. Rota Antiqua. 305. Angel. Areti. Inst. de except. in princip. num. 23. Hanc siquidem formulam præ oculis iudices habêre debent, quoties iusta causa id postulauerit: Decernere sanè tenentur in hunc modum interloquuti, vt intra certum diem agat quis actione sibi competenti, hoc adiecto, eum alioqui non esse audiendum, eiq́ue perpetuum silentium imponi, quod etiam probatur in capit. vlti. qui matri. accusa. possunt. vbi gloss. cap. accepimus, de fide instrumen. gloss. optima, ac communiter recepta in l. 1. C. vt nemo inuit. agere. vel accusa. cogatur. Quibus accedit, quòd si iudex aliqua iusta ratione motus præceperit in
1
*iudicio instrumentum quoddam exhiberi, eius verò possessor obedire noluerit, poterit interloquendo pronunciare, nullam fidem exhibendāexhibendam fore ei instrumento, si quando ab eo contumace fuerit in iudicio productum. l. vt C. de fide instrumen. Barto. in l. 1. §. edenda. ff. de edendo. Innocent. Panorm. & alij in cap. G. perpetuus. de fide instrumen. columna penulti. Bart. Ang. Saly. Alex. Iason in l. 3. col. 3. C. de edendo. Deci. in cap. 1. de probat. columna penult. idem in cap. cùm in ecclesia. de appel. Ancha. in cle. 1. §. cæterùm. ad fin. de vsur. Et licet Innoc. aliqua ex parte diuersam ab hac proposuerit sententiam: frequentissimè tamen ab eo propter similitudinem rationis isthæc conclusio deducitur. Sunt item aliæ iuris vtriusque decisiones, quibus suaderi potest id, quod in dicta l. diffamari. decisum est: quemadmodum Accursius ibi scripsit: & prætereà idem comprobatur in l. si ea. vbi glos. C. de his, qui accusa. non poss. & l. Titia. ff. de accusat.
Verùm ad hoc, vt perpetuum silentium indicatur
2
*diffamanti, oportet binam admonitionem à iudice præmitti. Angel. in authen. de hæredibus & falci. §. si quis autem. collat. 1. Alexan. consil. 108. libro 1. ad finem. idem Angel. per tex. ibi in authen. de ecclesiast. tit. §. si quis autem pro redemptione. Cæpola cautela 110. Ange. Aretin. in princip. institut. de exceptionibus. nume. 23. Matthæ. Afflict. decis. Neapolitan. 264. dicens, hoc ipsum seruari in illius regni prætorio. idem Iason tenet in l. 2. columna 3. C. de edendo. dubius tamen, cùm ea, quæ pro Angelo adducuntur, quibusdam specialibus casibus, non in vniuersum intelligenda sint. Quam ob rem vnicam tantum admonitionem sufficere aduersus Angelum existimant Roma. licet dubitet in in l. quandiu. in 3. numero 12. ff. de adquire. hæred. Alex. in l. vlti. columna 1. ff. de ferijs. Felin. in dict. capit. accepimus. numero 6. Sat enim est, fieri solennem comminationem silentij imponendi, vnica tantum monitione præmissa, quæ quidem opinio apud nos frequentissimè in praxi recipitur: nam vnica, eademq́ue peremptoria monitio sufficit.
Illud sanè non est prætermittendum, iniquissimè agere iudicem, qui hanc monitionem, comminationemq́ue indixerit futuro actori, nisi prius saltem summariè de diffamatione constiterit: quemadmodum scribunt Bartol. in d. l. Titia. ad fin. Angel Aretin. d. numero vigesimotertio, & Alexand. d. consil. 108. columna vlti. & meritò, cùm isthæc diffamatio sit huius iudicij fundamentum, sine quo reus friuolè nimis hoc remedio vtitur, sicuti in ea l. diffamari. satis expressum est. Sed sæpissimè iudicium hoc tractatur omissa hac diffamationis cognitione, ex eo quòd futurus actor simpliciter citatus actionem quam habet, in iudicium deducit, eàque examinatur principaliter vtrinq;vtrinque, & ideò tunc nihil ad rem attinet summaria de diffamatione cognitio, quam etiāetiam effugiunt, qui simul cum hoc auxilio etiam vtuntur remedio
3
*l. si. contendat. quod distinctam rationem habet. Nam ex l. diffamari, hoc agitur, vt pronuntietur nullum ius diffamanti competere aduersum diffamatum: & id nisi præmissa diffamatione tractari non potest, vt eleganter notant Innocen. in cap. Abbate. de verbo. significat. Rota Antiqua. 305. Paulus Castrensis in d. l. si contendat. Barto. Socin. consi. 94. colum penult. lib. 3. Alexand. in l. si finita. §. eleganter. nu. 26. ff. de damno infect. ex quibus duo colliguntur. Primum quidem, mè etiam alicuius rei possessorẽpossessorem regulariter non posse à iudice petere, vt cogat Titium super eadẽeadem re intra certum terminum agere: vel declaret ei nullum ad eam rem ius competere, quia nemo inuitus agere cogẽduscogendus est, nisi diffamatio pręcesserit. Secũ| p. 151dumSecundum, quod ab eisdem communiter receptũreceptum est, ad l. si contendat, pertinet: scilicet, posse quem petere à iudice, vt pronunciet sibi exceptionem aduersus Titium competere, séque liberum esse ab ea actione, quæ in ipsum Titio competierat, aut competere aliquo modo videtur. quod probatur in dicta l. si contendat. vbi glos. communi omnium consensu probata idem adserit: cui similis est in l. Aurehus. §. centum. ff. de liber. legatis. cuius meminêre Panormit. in capitu. si quis contra. columna secunda de for. competen. & Roma. consi. 90. & consi. 412. notat Bartholo. in dicto. §. eleganter. Felin. in dicto capitul. si quis contra. columna prima. text. optimus in l. si pater. C. qui bonis ced. poss. & ibi Bartholome. ac Felin. rursum in capit. significauit. de testib. numero 5. text. & ibi gloss. in l. vltima. C. de vsur. pupi. quorum opinio Communis est secundum So. dict. consi. 94. lib. 3 col. 1. tametsi non desint. qui contrarium tenêre tentauerint. Nec ad hoc proponendum, tractandùmue in iudicio, diffamatio requiritur, igitur discrimen maximum apparet inter ea, quæ ex d. l. diffamari. & l. si contendat. passim deducuntur. Quin & vsu aduocatorum obtentum est, hæc duo remedia simul misceri ad faciliorem causæ, & litis expeditionem.
Erit tamen operæ pretium inuestigare, quis iudex erit adeundus, vbi hæc remedia in iudici
4
*um deducantur, an iudex ipsius diffamantis, contra quem hæc auxilia iure proponuntur, an ipsius diffamati, qui verè reus est, licet primum ad iudicium alterum prouocauerit? Et quibusdam visum est, hanc controuersiam tractandam esse coram eo iudice, qui competens esset, si actione vsus diffamator velit diffamatum conuenire cùm attenta origine, & naturali ipsius causæ conditione, & is, qui modò lirem incipit, vere reus sit, & ideò eius iudex adiri poterit, tametsi actor non sit illius iurisdictioni subditus, argumento adsumpto à iurisconsulto in leg. qui habebat. ff. de tutel. Nam & Bartol. cui cæteri consentiunt, adnotauit in l. libertus. ff. de in ius vocando. in hac causa verè reum esse, qui alterum ad iudicium prouocat, per tex. ibi probantem, posse libertum sine veniæ petitione postulare à iudice, vt ingenuus pronuncietur: aut offerre huius liberi status aduersus patronum legitimam defensionem. Igitur si venia necessaria non est, apparet manifestè, hunc libertum verum actorem non esse. Sed nec tex. ibi nec Bartol. decisio huic opinioni suffragantur, textus inquam, quia non tractat speciem istam, vbi libertus vtitur remedio l. diffamari. cùm ibi libertus esset iam à patrono prouocante in ius vocatus. Deinde Barto. licet existimet vtentem remedio l. diffamari. quo ad reliqua vere reum esse, tamen apertè asseuerat, quo ad primam petitionẽpetitionem actorem esse, & ideo oportêre, vt tunc libertus veniam petat, quod cæteri Doct. sequuntur, maximè Paul. Castr.
5
*ex hoc scribens, excommunicatum proponentem in iudicio auxilium. leg. diffamari. exceptione excommunicationis repellendum esse, idem ibi probat Alexan. post Anton. & Abb. in capitul. intelleximus. de iudic. vbi Felin. nume. 9. & Deci. nume. 14. eandem opinionem veram esse censent. Imò idem erit, si excommunicatus vtatur beneficio l. si contendat, nam cùm & tunc non sit reus necessarius, ac potius prouocet alium ad iudicium, admittendus non est, secundum Abb. Imol. Felin. & Deci. in capitu. cùm inter. in fine de except. eundem Felin. in d. capit. intelleximus. nume. 7. licet in hoc vltimo Anton. in dicto. cap. cùm inter. & in vtroq;vtroque IoāIoan. Ananias in cap. dura de crimi. fals. nume. 5. contrarium tenuerint. Non ergo adducitur commodè in huius prioris opinionis fauorem, id quod Bartol. notauit in dicta l. libertus.
Obiter tamen erit considerandum, non tantùm in foro ecclesiastico, sed etiam in seculari exceptionem excommunicationis maioris actorem à iudicio excludere. tex in capit. decernimus. de senten. ex communica. in 6. Bald. in capi. exceptionem. de exceptio. tex in cap. in princip. hic finitur lex. in feudis. gloss. in capitu. pia, de exceptio. in 6. versic. opponat. & versic. ecclesiasticis notant Feli. in capit. vlti. nume. 10. de exceptioni. Ias. in l. prima. argu. gloss. ibidem. C. de iuris, & fact. ignor. Regia l. 4. tit. 10. lib. 2. fori. l. 176. styli. Quin imò & si lex secularis in contrarium fieret, minimè valeret, vt scribit Ioannes Baptista de sancto Seuerino in l. omnes populi. col. 39. ff. de iusti. & iure. In Gallia sanè moribus, & iudiciali, ac forensi stylo inductum est, vt huius exceptionis ratione nemo ab agendo repellatur, teste Fabro in. §. vlti. Inst. de curatorib. & Iohanne Rupellano libro 1. Forens. institut. capitu. 35. qui hoc mirum esse censet, Gallis religiosissimè Christi fidem colentibus, cùm eis deorum gentilium veterem illam colluuiem venerantibus isthęc exceptio maximam vim haberet. De his siquidem Iulius Cæsar lib. 6. de bello Gallico hæc verba subdit. Si quis autem priuatus, aut publicus eorum decreto non steterit, sacrificijs inter dicunt. Hæc pœna apud eos est grauissima. Quibus ita est interdictum, ij numero impiorum, ac sceleratorum habentur, ij omnes decedunt, ad itum sermonèmque defugiunt, ne quid ex contagione incommodi accipiant, neque his petentibus ius redditur, neque honos vllus communicatur. hactenus Cæsar. Apud Hispanos etiam videmus, passim à iudicibus secularibus non obstante exceptione excommunicationis actorem ad agendum admitti. Adducitur, his omissis, | Secundo loco ad probationem huius sententiæ quod Bartol. notat in l. in criminali. C. de iurisdict. omnium iudicum. immerito tamen. Nam is tantum adserit reum vtentem remedio l. diffamari. vel l. si contendat. debere actorem conuenire coram iudice competenti. Nec tamen aperit, an si iudex competens ipse, coram quo reus esset conueniendus, an is, cui actor subditus est. Et ideo tertio pro hac parte consideratur quod idem Bar. resoluit in l. si societatem. §. arbitrorum ff. pro socio. nume. 19. dicens, condemnatum ab arbitris volentem reductionem ad boni viri arbitrium petere, hoc ipsum petere debere à iudice qui de ea causa ordinario iure cogniturus esset, si compromissum non fuisset. idẽidem Abb. & Doct. in cap. exposita. de arbitr. per tex. ibi. idem Abb. in cap. Quintauallis. de iureiur. num. 39. Socin. consi. 18. num. 31. lib. 1. Frede. Senensis consi. 285. Lanfran. de arbitr. parte vlt. q. 19. Carol. Ruinus consil. 7. lib. 4. Marcus Anto. Blancus de compromis. q. 10. nume. 13. Alex. in consil. 131. lib. 2. dicens, hanc opinionem Communem esse: & ibi Carol. Moli. in additionibus testatur, eam in praxi receptam esse. licet Rom. consil. 265. & Matth. Afflict. decis. 51. tenuerint, hanc causam reductionis tractandam esse corācoram superiori ipsius arbitratoris, qui sententiam tulit. Quartò ad idem facit tex. in l. cùm hi. §. transactiones. ff. de transactio. vbi transactio super alimentis recipere debet authoritatem ab eo iudice, qui causam principalem tractat. Quintò idem probatur ea ratione, quòd absolutio à iuramento in contractu vsurario præstito peti poterit ab episcopo, qui superior ipsius iurantis est, secundum Calderi. consil. 1. de offic. ordi. & consi. 6. de iureiur. Abb. in capi. si quis contra. col. 2. de foro competen. Lapum allegat. x. licet Felin. aliquantum dubitauerit in cap. 1. col. vlti. de iureiur. non animaduertens, eum episcopum absoluere posse, qui esset iudex competens super ipsius contractus executione. Ex quibus apparet agentem ex l. diffamari. vel ex l. si contendat. adire posse eum iudicem, coram quo ipse per actorem esset conueniendus: quod in hac specie expressim adserunt Antoni. col. vlti. & in cap. si clericus. Maria. Soci. in cap. cùm sit generale. 2. col. Panormit. in dict. cap. si quis contra clericum 2. col. de foro competen. Alexan. consil. 103. libro 5. Roman. consil. 412. Barth. Socin. consil. 94 lib. 3. Abb. in capit. ex parte. nume. 5. de restitutione spoliato. Bar. in dict. cap. si quis contra, nume. 6. decisio. Neapolitana in nouis Anto. Capitij. 18. ex quo & Alexand. in dicto consil. 103. constat hoc adeò verum esse, vt hac ratione possit etiam episcopus ad iudicem laicum trahi: atque ita ex præmissis opinor hanc sententiam magis Communem esse. Et si contrarium, nempe vtentem remedio l. diffamari. vel l. si contentat. debere sequi forum alterius. cùm in hoc verè sit actor, tenuerunt Paulus Castrensis in dicta l. in criminali. numero 3. & Matthæ. Afflict. decisio 268. dicens, ita decisum fuisse in Regio Neapolitano Prætorio.
Cæterùm hac in quæstione superest egregia du
6
*bitatio, quid dicendum sit: vbi diffamatus vel reus, agens auxilio l. si contendat. habet duos iudices. Nam vt vulgò receptum est, licet actor sequi debeat forum rei, si tamen ipse reus iure communi non iure speciali habeat duos iudices, poterit actor ex his, quem maluerit, eligere ad actionem prosequendam. textus. & ibi omnes in l. vlti. C. de iurisdict. omnium iudic. & in l. cum clericis. vbi Baldus. numero. 1. C. de episcopis & cleri. glos. & Doct. in l. vlti. C. vbi in rem actio. text. in capitu. cum sit generale. & glos. in capitu. dilecti de foro compet. glossa. in capitul. statutum. §. cùm verò de re scription. in 6. ad finem. Roma. consil. 412. Matthæ. Afflict. decis. 257. Quòd si reus proponat in iudicio coram iudice ab eo electo remedium ex l. diffamari. vel ex l. si contendat. poterit equidem actor ex supradictis petere, causam istam ad alterum rei iudicem remitti, eò, quòd ipsum elegerit: sicuti ad quæstionem eleganter respondit Barto. Socinus, consilio 94. libro 3. motus sanè pluribus rationibus, & maximè ex eo, quod reus prouocans actorem ad iudicium, adire debet, & potest eum iudicem, quem aditurus esset actor, si is primum actione non egisset: sed actor non egisset coram iudice per reum electo, imò coram altero, quem modo actor eligit: Igitur ad electum ab actore causa est remittenda: deinde actore comparante in iudicio, reus, qui prouocauerat, verè partes rei agit: & in omnibus vti reus iudicandus est. probatur in capitu. in præsentia de probatio. & per Bartho. in d. l. libertus. ff. de in ius vocand. ergo actor iudicis electionem habet, etiam si reus coram vno ex proprijs iudicibus actorem in iudicium vocauerit: idem probat Maria. Soci. in cap. proposuisti. de foro compet. nu. 26. hoc intelligens, vbi de ipsa principali causa, actione inquam & exceptionibus tractandum est: nam si de eo solum ageretur, vt actori certum tempus statueretur, intra quod actionem proponeret, perpetui silentij comminatione in dicta, iudex à reo electus competens ad id & idoneus esset, quòd manifestam rationem habet, & ideò probatissimi iuris est.
Præter hæc est aduertendum, decisionem dictæ l.
7
*diffamari. seruandam esse in criminalibus, sicuti probatur in l. si ea. C. qui accusa. non possunt notant Barthol. & alij communiter in l. Titia. ff. de accusat. idem Bartol. in l. Papinianus. §. si quis post rem. ff. de inoffic. testa. Oldrad. con|sil. 3. Antonius Abb. Anania, & Aretin. in cap. licet de accusatio. vbi tex. non parum ad hoc facere videtur. Hanc tamen opinionem video non omninò in praxi admissam esse, siquidem etiam accusatore non probante minimè imponitur perpetuum silentium in criminalibus controuersijs: Sed tantùm absoluitur accusatus ab obseruatione iudicij, quemadmodum dixi cap. 1. huius operis, nume. 8. & fortassis illud obtinet, postquàm accusator accusationem fuerit in iudicio prosecutus: quasi secus sit dicendum, vbi admonitus à iudice, accusare omisit: tunc etenim iuxta dictam l. si ea. silentium ei perpetuum indicetur.
Quin & illud est obseruandum ex decisionibus,
8
*l. diffamari. & l. si contendat. vocatum ad primogenium, timentem à possessore alienationem faciendam esse bonorum eorum, quæ sub primogenij vinculo continentur: vel si possessor ipse iactet assiduè, bona illa esse libera, nulliq;nullique restitutioni subiecta, posse officium iudicis postulare, & præfatis beneficijs vti in iudicio, vt bona prædicta per sententiam pronuncientur primogenio subdita, idq́ue primogenium post obitum possessoris ad eum pertinere: quod in hac specie docet Rodericus Xuares allegat. 4. conducunt ad idem l. si pater. C. qui bonis ced. poss. l. si finita. §. eleganter. & ibi glo. ff. de damno infect. leg. si duo patroni. in principi. iuncta gloss. ff. de iureiur.
Et erit satis, vt sit locus remedio l. diffamari. diffamationem extraiudicialem esse, nec est necessariũnecessarium, iactationem istam in iudicio, vel apud ipsa forensia tribunalia contingere, sic etenim probatur in d. l. diffamari. & notant Panormit & alij frequentissimè in d. cap. conque. de off. ordi. hoc ex eodem capite colligentes.
Loading...