Covarrubias y Leyva: Opera Omnia - The School of Salamanca

CAPVT VI.

MVLTA, variaq́;variaque sunt in vtroq;vtroque iure negotia, quæ mandatum exigunt speciale, & ea sanè traduntur per gloss. & Doctor. in capit. coram. de in integrum restitut. text. gl. & Francum in cap. qui ad agendum. de procurat. in 6. gloss. & Felin. in cap. nonnulli. §. 1. colum. 2. de rescript. Angel. Aretin. in §. 2. Institut. de his, per quos agere possumus, è quibus id modò tractandum erit, an ad petendam in integrum restitutionem sit necessarium speciale mandatum? quod expressim Iurisconsultus scribit in l. illud. in fine. ff. de minoribus. cui conuenit Pontificum decisio in dicto cap. coram. idem statuit Regia l. 15. titu. 5. part. 3. Ex his etenim apparet, auxilium istud ecclesijs, minoribus atq;atque alijs competens, non posse alterius nomine, absq;absque speciali mandato postulari, quæ quidem conclusio ad veram eius resolutionem sequentes admittit intellectus.

Primò sanè id intelligendum est, vbi restitutio in

1

*integrum principaliter petitur, nam si de ea incidenter agatur, minimè necessarium est mandatum speciale. text. in cap. suscitata. de in integrum restitutio. vbi hoc ipsum notat gloss. quæ singularis est secundum Abb. ibi, & eundem in cap. 2. de offic. delegat. et ordinaria secundum Roma. Singu. 125. notant Barto. & Iason in l. cũcum procurator. in princ. ff. de noui operis nunciat. Barto. per text. ibi in l. indebitam. ff. de condictio. indebit. Iason in l. quoties. 3. colum. C. de iudic. quorum opinio Communis est, vt fatetur Abb. in dicto capit. suscitata. cui plurimum suffragatur text. in cap. penultimo, de in integrum restitut. qui probat ex frequenti omniũomnium, post gloss. ibi intellectu, iudicem, qui alioqui de causa in integrum restitutionis nequit principaliter cognoscere, posse eam tractare, si incidenter causæ principali accesserit. Nec tantùm dicitur incidens in integrum restitutio, quando interim dum causa principalis agitur eam peti contigerit, sed & quando finita causa principali per sententiam, in cōtinenticontinenti, quod aiunt, nempe intra decem dies, & sic terminum appellandi, petatur, sicuti ex glos. colligunt Abb. & alij in dicto cap. suscitata.

Hæc tamen prima interpretatio à quibusdam in hunc modum accipitur, vt tunc dicatur incidenter peti in integrum restitutio etiam ante definitionem causæ, quando intra decem dies postulatur, quod in specie notant Ioan. Andræ. Hostiens. Card. & Antoni. in d. cap. coram. ad hoc illum text. inducentes, quos ipse minimè sequor ea ratione, quòd etiam lapsis decem diebus, à sententia interloquutoria nondum causa principalis est finita, ad cuius definitionem, & ad omnia ea, sine quibus causa definiri iustè nequit, mandatum habere videtur procurator etiam generaliter constitutus ad causam illam. l. ad rem. & l. ad legatum. ff. de procuratoribus.

Ex quibus fundamentum capit primus hic, & communis Doctorum intellectus, vt scribit pręter alios Henric. in dicto cap. suscitata. Hinc etenim, sicuti modò diximus, deducitur, finita causa principali per sententiam, quæ in rem transierit iudicatam, non posse peti in integrum restitutionem absque mandato speciali. Sic sanè dicemus, nondum finita causa principali, vtcunq;vtcunque inciderit actus, siue sententia inter litigandum, posse peti, per generalem ipsius causæ procuratorem in integrum restitutionem, quamuis sit lapsus terminus à iure cōstitutusconstitutus ad appellandum ab eo actu sententiáue, quod in specie notat Imol. in dicto capitulo coram. Licet Panormita. ibi aliter distinguat, nec quicquam priorem sententiam iuuat text. in dicto capitulo. coram. cùm ibi mandatum speciale sponte fuerit à procuratoribus, non necessariò exhibitum, quemad modam & ipsimet Doctor. fatentur. Ex his, ni fallor, mihi non admodum placet, quod Innocent. scribit in dicto capitulo suscitata, dicens: tunc demum posse procuratorem absq;absque mandato speciali petere in inte|

p. 50

grum restitutionem, vbi litem fuerit in eadem causa contestatus ex eo, quòd iam fuerit factus dominus litis. textus in capitulo primo. §. primo. de procurator. in 6. l. nihil. & l. nulla. C. eodem titulo. Non enim efficit ratio ista, quòd peti possit incidenter in integrum restitutio per procuratorem, generale mandatum habentem, sed illa, quam paulò antè notauimus. Vnde poterit procurator generale mandatum habens in integrum restitutionem petere incidenter, quamuis nondum in principali causa fuerit lis contestata, tametsi non desint, qui Innocent. sententiam probent, quorum vnus est ipse Panormit. in d. cap. coram.

Secunda huiusce regulæ interpretatio in hũchunc modum expeditur, vt sit satis, mandatum esse spe

2

*ciale ad petendam generaliter in integrum restitutionem, licet non sit expressa causa, in qua eadem restitutio postulanda sit. Barto. in l. filiusfamilias. numero 10. ff. de donationibus Innocent. Abb. & Doctor. Communiter in dicto capit. suscitata. & in dicto capitul. coram. Cassador. decis. 1. ad finem. de procuratoribus, vnde non oportet esse mandatum speciale, quo ad causam, nec quo ad personas, ex eorundem Doctorum authoritate, super quo disputat Aegidius à Bella mera decisio. 32. licet Bartol. & alij in l. si quis mihi bona. §. sed vtrum. ff. de adquirend. hæredit. requirant mandatum speciale, saltem quo ad causam, quæ quidem opinio maximum fundamentum habet in eo §. sed vtrum. cùm ibidem Iurisconsultus in iussu paterno ad adeundam hæreditatem exigat exprimi ipsam hæreditatem, quæ adeunda est. Sed illud ita cautum est, ne damnosam hæreditatem filius accipiat patris authoritate, non enim esse cautum patris consilium, licentiam filio concedere ad accipiendam hæreditatem, ni prius pater ipse præuidisset, quænam esset conditio ipsius adeundæ hæreditatis, ex qua forsan incautè adita, dispendium filius pati posset, cui quidem periculo lex mederi voluit: hoc verò periculum in mandato concesso ad petendam in integrum restitutionem, etiam in ipso negotio in specie non expresso, vel raro, vel potius nunquam continget. Eadem ferè, vel simili ratione excluditur, quod plæriq;plærique notant dicentes: mandatum speciale, quod à iure exigitur, ad iurandum de calumnia, capitu. vlt. de iuram. calum. in 6. ita concipiendum esse, vt nominatim causa vel negotium ipsum eidem mandato adscribatur: Nec satis esse mandatũmandatum concedi ad iurandum de calumnia, sicuti scribunt Ioan. Andræ. & alij in dicto capit. vltim. Bart. in l. 2. §. vltimo. C. de iuram. calum. Abb. & Barb. in cap. in pertractandis. eod. titu. Bart. & Alexand. in l. qui bona. §. si alieno. ff. de dam. infect. Hæc etenim conclusio iustissimam rationem habet, cùm procurator iuramentum de calumnia in animam principalis referre debeat, et ideò nimirum, si mandatum ita speciale ad hoc necessarium sit, vt mentio expressim fiat causæ in iudicio absq;absque calumnia tractandæ, alioqui forsan procurator iuraret de calumnia in ea causa, quæ domini principalis iudicio iniqua videretur, quod colligitur ex gloss. in cap. primo. de iudic. in 6. Innocent. in cap. præsentium. de testib. eod. lib. colum. 2. Bald. in Margarita. verbo, iurans in animam. & Catellia. Cotta, dictione, procurator. vnde PRAXIS aduersum hoc inducta, vt sufficiat mandatum speciale ad iurandum de calumnia absq;absque ipsius causæ tractandæ mentione, non admodum conueniens animæ, nec conscientiæ, nec Reipublicæ videtur, licet eius meminerint Barto. & Alexand. in dicto §. si alieno. Matthæ Mathes. notabil. cl. Capella Tholosana 132.

Tertia in eandem principalem adsertionem ex his deducitur intelligentia, vt sanè quoties verba ipsius mandati non tantùm expressè, sed & tacitè sub generali verborum serie, speciale mandatum ad hoc significent, ipse procurator admittendus omninò sit ad huius auxilij petitionem, quod Abb. notat num. 5. in d. cap. coram. qua ratione scribit Cassador. decisio. prima. de procurat. procuratorem habentem mandatum ad agendum, defendendum et supplicandũsupplicandum, posse petere in integrũintegrum restitutionem etiam principaliter, quasi mandatum habeat ad id speciale, saltem in dicta clausula subintellectum.

Quartò, manifestè constat ex pręmissis, sat esse in mandato aliquot exprimi, quæ mandatum exigant speciale, adiecta clausula generali in hunc sanè modum, & ad omnia alia requirentia mandatum speciale, text. optimus ad hoc in cap. qui ad agendum. de procuratorib. in 6. notat Abb. in dicto cap. coram. colum. 3. Cassador. dicta decis. prima.

Quintò, ab eadem ratione procedit, procuratorem habentem mandatum cum libera administratione, posse petere in integrum restitutionem, quod probatur ex eo, quòd licet habens generale mandatum non possit transigere, si

3

*tamen illud mandatum processerit cum libera administratione, poterit transigere & expedire ea, quæ mandatum speciale requirunt. text. in d. capit. qui ad agendum. l. transactionis. C. de transactionibus, l. procurator, qui generaliter. ff. de procuratorib. Bald. in l. illud. ff. de minorib. Iason in l. indebitam. ff. de condit. indeb. Felin. in cap. nonnulli. §. primo. colum. 1. de rescript. Bald. in l. nam & nocere. 1. notab. ff. de pact. dicens: tàm in contractibus, quàm in iudicijs ęqualem vim habere speciale mandatum, & generale cum libera administratione. Et id maximè obtinet in eo casu, quẽquem tractamus, cùm |

p. 51

is verò similiter non tendat in præiudiciũpræiudicium mandantis, nam in his, quæ solent graue dispendium, damnúmue mandanti afferre, prædicta clausula, quæ potius ex tabellionũtabellionum stylo, quàm mandantis voluntate exprimitur, non habet eam vim, vt speciale mandatum inducat, quod ego aliàs scripsi in rub. de testamentis. 2. parte. nume. 14.

Sextò, ex his infero, non tantùm præfatam clausulam mandatum speciale inducere, sed & ei similem, vt puta, si plena concedatur administratio, vel facultas agendi quidquid ipse mandans facere posset. Bart. in dicta l. procurator cui. Francus in dicto capi. qui ad agendum. fin. colum. Iason in l. si procurator. C. de procurat. Domini. consi. 129. colum. 3. Deci. cons. 493. colum. prima. Nam quod scribitur in l. quam Tuberonis. §. alia. ff. de peculio. adnotante Baldo in cap. contingit. de transactioni. nunquam liberam potestatem concessam censeri, nisi exprimatur, intelligendum est sanè per specialia verba, vel eis æquipollentia.

Septimò forsan ex hoc quibusdam videbitur, habentem generale mandatum cum clausula rati

4

*habitionis, posse restitutionem in integrum petere ex authoritate Bernardi, qui in c. per tuas. de arbitr. existimat, quemadmodum ex eo notat Panormi. clausulam ratihabitionis in mandato generali scriptam, efficere, vt possit procurator expedire ea, quæ requirunt speciale mandatum. quod etiam Barto. probat in dicta l. procurator cui. ff. de procura. Verius tamen est, quod Accursius notauit in l. si procuratorem absentem. ff. de procuratorib. scribens: dictam clausulam nihil saltem ad hoc operari, licet in mandato fuerit expressa, sicuti notātnotant Angel. & Doct. ibi ex ea glo. quam singularem esse existimant, idem Angel. in l. si procurator. Iason in l. si indebitam. ff. de condict. indebi. Alex. in l. qui bona. §. si alieno. colum. penult. ff. de damno infecto. Notant & idem Domini. in dicto cap. qui ad agendum. Iason in l. si procurator. C. de procurat. idem Iason consil. 134. lib. 3. idem Iason & nouiores in l. transactionis. C. de transactionib. gloss. Imol. & Abb. in c. contingit, de transactionib. Abb. & Imola in dicto c. per tuas. optima glos. cap. cùm dilectus. de reli. domibus. ea siquidem clausula hunc effectum habet, vt procurator minimè teneatur cauere de iudicato soluendo. l. prima. C. de satisdando, tametsi eam cautionem præstiturus esset, licet de mandato constaret, vt scribit Bald. in l. prima. C. de procuratorib. vltima oppositione. Cùm igitur ad hoc & similia, promissio ratihabitionis adijciatur mandatis, non est eadem ratio ad extensionem ipsius potestatis mandatario concessæ deducenda. Nec obstat authoritas Bernardi, nam & is statim in fine eiusdem glossematis Palinodiam canit à proposita opinione discedens. Sic & Barto. in dicta l. procurator cui. hanc quæstionem tractans nihil definiens, lectorem remisit ad ea, quæ is scripserat in l. 1. ff. de offic. procurat. Cæsar. vbi idem quod Accursius notat. Quamuis Curtius Iunior, & Alciat. in dicta l. transactionis, aliter velint Barto. verba interpretari. Vnde infero, veriorem, magisq́;magisque receptam esse Accursij sententiāsententiam, sicuti & Alexander fatetur in dicta l. si procurator. C. de procurator. illud sanè verũverum est, quoties de mandato speciali dubitatur, posse peti in integrum restitutionem præstita cautione rati. text. in l. quòd si de speciali. ff. de minori. Abb. in cap. coram. de in integr. restit. col. 3.

Octauo loco non erit alienum, imo verè congruum inquirere, an consanguineus possit sine

5

*mandato hanc in integrum restitutionem petere præstita ratihabitionis cautione secundum Vlpiani sententiam in l. sed & hæ. in princip. ff. de procurat. Quæ quidem est intelligenda de consanguineis intra quartum gradum, vt intelligunt Bald. & Doctor. ibi. Quibus accedit Regia l. 10. titu. 5. part. 3. & sanè in hac specie, quam tractamus, Iurisconsultus in l. patri pro filio. ff. de minori. censet non esse admittendum præter patrem, aliquem ex consanguineis ad petendam in integrum restitutionem. Quin ex hoc, & illud receptum est, in exigentibus speciale mandatum, non esse locum decisioni. d. l. sed & hæ. iuxta gloss. in l. exigendi. C. de procur. quam ibi Docto. sequuntur. Felin. in c. coram. 2. col. de offic. deleg. Abb. & idem Feli. in c. cum M. de constit. vbi Deci. & Ripa hanc opinionem fatentur Communem esse. Cui tamen ipse Deci. refragatur ex eo, quòd literæ ad lites non possunt absq;absque mandato speciali impetrari, & tamen coniunctus pro coniuncto poterit eas petere, & valide obtinere, text. expressus in cap. nonnulli. §. 1. de rescript. Nec satis ei respōdentrespondent, priorem opinionem sequuti authore Decio. Dum dicunt in eo casu agi de modico præiudicio, atq;atque ideo, licet speciale mandatum requiratur, sufficere ipsum impetrantem coniunctum esse, quia vbiq;vbique modicum, vel nullum pręiudicium absentis tractatur, cùm absq;absque ratihabitione minimè noceat absenti, quòd eius nomine cōiunctusconiunctus sine mandato egerit. l. 1. C. qui. res iud. non noc. l. 3. §. 1. ff. iudi. solui. Ego verò communem sententiam veriorem esse opinor, quàm ex nouioribus defendunt Ripa in dicto cap. cùm M. nume. 60. & Ioan. Crottus in l. si constante. ff. solut. matrimo. 2. lectione. nu. 96. quibus non parùm suffragatur text. in l. filius. C. de pact. & in l. qui hominem. §. gener. ff. de solutioni. l. non solùm. ff. soluto matrimo. l. qui aliena. §. quanquam. ff. de negotijs gestis. Deinde illud ipse considero, consanguineos agere |

p. 52

posse pro consanguineis sine mandato ex legis dispositione, quæ quidem in eo tantùm casu prouidet, quo mandatum etiam generale sufficiebat, nec quidquam sanxit in his, quæ mandatum exigunt speciale. d. l. sed & hæc. Imò tunc id fieri vetuit expressè dicta l. patri. nolens specialem absentis consensum supplere, sat esse existimans in his, quæ possunt mandato generali expediri, præmissa cautione ratihabitionis, ipsos consanguineos pro absentibus admitti. qua ratione perpensa, cùm Romanus Pontifex in dicto capitulo nonnulli. §. primo. potius ex rigore, odioq́;odioque literas ad lites impetrantium, quàm ex iusta iuris ciuilis consideratione induxisset, mandatum speciale requiri ad harum literarum impetrationem, æquitate cam decisionem temperans, statuit, hoc mandatum non esse exigendum à consanguineis, nec ab his, qui sine mandato agere possunt. Constat etenim in PRAXI, eum rigorem ita temperatum esse, vt nec ab extraneis mandatum speciale exigatur ad harum literarum impetrationem, sicuti testantur gloss. in dicto capitulo nonnulli. §. vltimo. & Cassador. decisione 1. de procuratoribus in fine. Quo sit, vt minimè congrua sit Doct. responsio, quæ dictat in dicto §. vltimo. ideò admitti coniunctos in exigentibus mandatum speciale, quòd ea res parui esset præiudicij, nec enim ita est, vt ipsi existimant. Et deinde restitutio in integrũintegrum non solet præiudicium inferre ei, cuius nomine petitur, & tamen ipsimet Doct. fatentur, non posse à coniuncto, nomine coniuncti absentis eam postulari absq;absque speciali mandato. multò minus mihi placet, quòd Communem sententiam defendens scribit Ioannes Crott. in dicta l. si constante. dicens: nequaquam probari in dicto §. vltimo. posse literas ad lites impetrari à consanguineis sine mandato, sed tantùm illud ibi statui, coniunctum eas sine mandato, coniuncti nomine impetrantem, falsi vitium euadere. NāNam hanc considerationem verba dict. §. vltim. excludunt in hunc, qui sequitur modum. Sancimus, vt si aliquis super aliqua quæstione, de cætero sine speciali mandato domini, literas Apostolicas impetrare præsumpserit, & literæ illæ non valeant, & ipse tanquam falsarius puniatur, nisi fortè de illis personis extiterit, à quib. non debet exigi de iure mandatum. Hactenus Decretalis constitutio, ex qua manifestè cōstatconstat, literas Apostolicas ad lites posse tutò & validè impetrari ab his, à quibus de iure necessariò mandatum non exigitur, nec esse mandatum ad hanc impetrationem exigendum ab his, qui de iure sine mandato agere possunt. Deducitur ergò ex præmissis in integrum restitutionem, nequaquam posse peti absq;absque mandato speciali, etiam ab eo, qui coniunctus est, & id verè probari in dicta l. patri pro filio. Cui minus aptè satisfacere conatur Deci. in dicto cap. cùm M. dicens ibidem non probari Communem Doctorum opinionem, cuius inductio apparet ex intellectu verborum Iurisconsulti ita scribentis: patri pro filio omni modo præstanda restitutio est, licet filius restitui nolit, quia patris periculum agitur, qui de peculio tenetur. Ex quo apparet, cæteros cognatos vel affines alterius esse conditionis, nec aliter audiri oportere, quàm si ex volũtatevoluntate adolescentis postulent, aut eius vitæ sit iste adolescens, vt meritò etiam bonis ei debeat interdici. Ex his sanè verbis Deci. existimat sufficere adolescentis tacitam voluntatem, quæ à lege præsumitur, cùm ex ea voluntate tacita, admittat lex ipsa cognatos, iuxta textum in dicta l. sed & hæ. vnde pater potest etiam filio contradicente restitutionem istam petere: cæteri verò cognati minimè poterunt ipso adolescente inuito: benè tamen admittentur ipso absente, nec expressim contradicente ex voluntate eius tacita, & à iure præsumpta. Atq;Atque ita Decius Iurisconsulti verba subtiliter interpretatur: verùm hæc interpretatio refellitur planè ab Accursio omnium consensu probato, qui voluntatem expressam exigit, nec tacitam sufficere, palàm asseuerat. Prætereà absentis & ignorantis nulla est voluntas tacita, vbi expressa deficit: is enim, qui absens est, nec consensum expressim præstitit, tacitè consentire non videtur. Nam vt consentire quis tacitè videatur, requiritur præsentia l. qui patitur. ff. manda. Vel scientia text. insignis in l. 2. §. vltimo. ff. soluto matrimo. qui probat, filiāfiliam absentem, nec tamen furiosam, dementémue, minimè tacitè consentire, vt pater dotem exigat. Ita si quidem scriptũscriptum est, vbi enim sapit, scire eam exigimus, vt videatur non contradicere.

Superest tamen perpendere, num in cap. constitutus. de in integrum restitutione, probetur quidquam, quod huic receptæ sententię præiudicet. Nam & ibi frater pro fratre restitutionem in integrum postulauit, nec in eo capite mentio fit specialis mandati. Sed Panormitanus ibi colum. vltim. ex aliorum mente scribit, mandatum speciale fratrem illum habuisse, nec hic intellectus abhorreret à veritate, siquidem in his Decretalium concisis decisionibus, non semper mentio fit omnium, quæ ad rigorem processus, & ordinis iudicialis exigũturexiguntur, quod frequentissimè contingit. Sic & gloss. in dicto cap. constitutus, adnotauit, eam restitutionem

6

*non potuisse peti, sine alterius fratris mandato speciali. Cæterùm ex nouioribus quidam, & is eruditione insignis, in relectione dicti cap. constitutus. aliter eam decisionem intellexit, ex professo opinatus, eum fratrem ideò admissum fuisse sine mandato, ad petendam in integrum |

p. 53

restitutionem, quòd consors esset litis: quod etiam Felin. notauit post alios in cap. coram. 2. colum. de offic. deleg. eundem intellectum facilè admitterent Decius, & Ripa in dicto cap. cùm M. numero 58. quippe qui aduersus Panormitanum opinentur, consortem sine mandato esse admittendum, etiam in his, quæ mandatum requirunt speciale, inducentes optimũoptimum textum in clemen. religiosus. de procur. Ex qua apparet, absq;absque licentia Abbatis posse religiosum esse procuratorem pro consorte litis: tametsi alioqui non posset hoc nunus exercere, nisi ex Abbatis licentia. Imò vt religiosus pro consorte agat, non est mandatum necessarium, nam sine eo potest agere pro consorte, vt existimant Cardina. in dicta Clemen. religiosus. Felin. & Deci. in dicto cap. cùm M. colum. 3. contra Antoni. ibid. Duo tamen sese offerunt, quæ minimè patiuntur ita intelligi tex. in dicto cap. constitutus. Primùm, quòd ibi ante litis contestationem petebatur in integrum restitutio, & tamen Deci. Ripa, & frequentissimè omnes, quoties admittendum esse censent litis consortem, præmittunt litis contestationem, cùm ante eam cōsorsconsors litis pro consorte agere nequeat. text. in l. 2. C. de consort. eiusd. lit. l. si petitor. ff. de iudic. Secundum quod Abb. & Felin. in dicto c. cùm M. negant, consortem litis, etiam lite contestata admittendum esse ad ea, quæ speciale mandatum requirunt, hoc probantes ex eo, quòd nec coniunctus admittatur, qui maiorem potestatem à lege habere censentur, cùm et is agere possit, etiam lite nondum contestata, nec oberit Clem. religiosus. quę id tantùm probat, religiosum pro consorte admittendum sine licentia Abbatis: non tamen ad ea, quæ exigunt speciale mandatum. Quibus sanè perpensis, non procedit planè, & absq;absque controuersia prædictus intellectus, nisi dixeris coniunctum maximè fratrem simul & consortẽconsortem litis, etiam ante litis contestationem, admittendum esse ad petendam in integrum restitutionem.

Nonò erit aduertendum, tutorem, curatorem, œconomum, prælatum, ac cæteros habentes administrationem alieni patrimonij, absq;absque mandato speciali, restitutionem in integrum postulare posse, quemadmodum notant Innocent. Abb. num. 6. & alij Communiter in cap. suscitata. de in integrum restitut. argument. l. si actor. C. de appellatio. nam & hi sine mandato speciali iuramentum calumniæ præstant. tex. & ibi Bart. Communiter receptus in l. 2. §. quod obseruari. C. de iureiuran. propter calumniam. Abb. & omnes in cap. Imperatorem. de iura. calum. glos. vlt. ab omnibus recepta in c. in pertractandis. eo. titu. Regia l. 24. titu. 11. part. 3.

Decimò, adnotandum est, non esse necessariũnecessarium speciale mandatum ad defendendum aliquem in causa restitutionis in integrum, licet ad eam tractandam, & ipsam restitutionem petendam ex præmissis tale mandatum exigatur. Innocent. & Abb. in dicto cap. suscitata. nume. 5. Cassador. decis. 2. titu. de procurat. Aegidius à Bella Mera. decisio. 283. optimus text. in l. qui proprio. §. item quæritur. ff. de procuratori. secundum vltimum intellectum, gloss. ibi. quam Paulus Castrensis post alios sequitur.

Covarrubias ...: Opera Omnia

ARGVMENTVM CAP. VI.

SVMMARIVM.