HOMINVM genera multa eße non ignoras (Præsul illustrißime) qui in perniciem bonarum literarum
quodãmodoquodammodo nati
eße uidentur: sed unum illud
certißimũcertißimum, qui
(ut ait
Comicus) labore alieno magnam partam gloriam, uerbis sæpe in se transmouent.
Ab ijs enim factum est, ut complura doctissimorum uirorum opera uel omnino
supprimerẽtursupprimerentur, uel alieno sub nomine truncata, uel
imperitorum
hominũhominum stultis cogitationibus
sepulta posteritati
obtruderẽturobtruderentur. Quæ pestis
cùm in omnes bonas artes irrepserit, mirum
tamen est, quo pacto tam longè
latélateque in præclarißima disciplinarum omnium Theologia graßetur, ut pristino candori & synceritati uix iam ullus sit relictus locus. Nam si ueterum ecclesiasticorum scriptorum libros
|
ad
staterãstateram reuocare uelimus, nullus profectò
erit, qui ab ea labe se liberum poßit aßerere.
Origenes,
Hieronymus,
Augustinus,
Ambrosius, quot in locis
trũcatitruncati, confusi, obscuri,
perplexi, ac
denidenique alienis inuentis
cõspurcaticonspurcati
leguntur? Quot præterea uolumina,
otiosorũotiosorum
hominum deliramenta, uiris illis grauißimis
& religiosißimis falsò
attribuũturattribuuntur? In cuius
generis homines cùm optimi ac eruditißimi uiri
FrãcisciFrancisci de Victoria (cuius ego memoria
maximè recreor) lucubrationes incidißent,
quid non licenter in eis sibi
permiserũtpermiserunt? alius
transcribendo miserè dilacerauit, alius corruptè recitauit, alius suppreßo uiri nomine
bonam
magnaḿmagnamque operis partem usurpauit:
plures
denidenique mentis insanæ
cõmentacommenta, uiri illius religiosißimi doctrina ac singulari eruditione, non secus ac gemmam
adulterinãadulterinam auro
contexerunt:
debitaḿdebitamque authori gloriam sceleratißimi
quiquique impune sibi uendicauerunt.
Cui ego malo cùm auxilium accerserem, nullum nec præsentius, nec dignius quàm tuum,
adhiberi poße existimaui, qui ad bonas artes
|
restituendas, ad
ChristianãChristianam religionem promouendam, ad omnes
denidenique uirtutes stabiliendas, unus præ cæteris quodammodo natus
eße uideris. Cuius rei testis est fidelis celeberrima hæc
Salmanticensis Academia,
quãquam
extructis ad fouenda literatorum hominum
studia monumentis, ac ædificijs, ista tua liberalitate & magnificentia non inferioribus,
multo clariorem, ac ornatiorem reddidisti.
AtAtque ut interim
omittãomittam præclarißimas animi tui dotes omni laude superiores, generis
splendorem, ordinis istius Archiepiscopalis
amplitudinem,
cæterácæteráque in uniuersam Hispaniam beneficia, quorum memoriam uentura
secula (quando eas laudes incredibilis animi
tui
mãsuetudomansuetudo prædicari
nõnon sinit) æternis
cõsecrabitconsecrabit encomijs: me
dudũdudum aliquid edere
cogitantẽcogitantem impulit summa tua erga omnes beneuolentia & amor, ut audacter qualecunque
meæ in te obseruantiæ testimonium darem.
Illud autem erit opus hoc duodecim Relectionum, uiri
nũquamnumquam satis dignè laudati,
Francisci de Victoria: quod si eo animo suscipis ac|
tueris, quo authorem ipsum, quandiu hoc
cõmunicommuni respirandi beneficio usus est, à te
dilectũdilectum
atque amatum scio: iam nihil est, quòd maleuolorum hominum calumnias reformidem.
Allatrent usque licet, & dente canino
mordeant laudis alienæ fures: nam dum labores nostros tibi gratos eße sentiam, illis esse ingratos, hoc sciant mihi gratißimum.
Quantam uerò operam dederim, ut totum opus tersum ac planè purum in lucem eruerem, ijs licebit æstimare, qui ipsum authorem aliquando dicentem audiuêrunt: &
ijs, qui paulò accuratius hanc editionem considerarint,
atatque cum priuatis scriptis contulerint. Adiecimus præterea, ut & nihil ornamenti desyderari poßet, & lectorem labore non mediocri subleuaremus, Relectionum
singularum
ἀνακεφαλάιωσιν quandam, additionésque, locorum sacræ scripturæ indices. Denique nihil à me prætermißum est,
in quo doctißimi uiri memoriæ & laudi non
studiosißimè consuluerim. Suscipe igitur
(Præsul amplißime) has industriæ nostræ pri|
mitias, tuóque patrocinio & clientela foue,
ut cætera eiusdem authoris opera in
quartũquartum
Sententiarum, atque alios
Diui Thomæ libros, ex hoc uno periculum
faciãtfaciant, ac propediem in lucem alacrius prodeant. Dominus
Iesus Christus R. D. V. semper sua manu protegat. Salmanticæ, Calendis
Septembris.
1556.