¶
TertiũTertium dubiũdubium, Quid
* faciendum
cũcum iustitia
belli dubia est, hoc est cum in
utrãqueutramque partem
sunt rationes apparentes & probabiles. Prima
propositio, Quo ad ipsos principes uidetur,
ꝙquod
si unus est in legitima possessione, quòd manente dubio non possit alius bello, et armis repetere. Vt, exempli gratia, si rex Francorum
est in legitima possessione
BurgũdiæBurgundiæ, si etiam
est dubium an habeat ius ad illam necne, non uidetur quòd Imperator possit armis repetere: & econtrario Rex
FrancorũFrancorum Neapolim aut
MediolanũMediolanum, si dubium est cuius iuris sint. Probatur, Quia in dubiis melior est
cõditioconditio possidentis. ergo
nõnon licet spoliare possessorem pro re dubia. Item si res ageretur coram iudice legitimo,
nũquamnunquam in re dubia spoliaret possessorem. ergo dato quod illi principes, qui prætendunt ius, sint iudices in illa causa,
nõnon potest licitè spoliare possessorem manente dubio de
iure. Item in rebus & causis priuatorum nun|
quam in causa dubia licet spoliare
possessorẽpossessorem
legitimũlegitimum: ergo nec in causis principum. leges
enim sunt principum. si ergo secundum leges
humanas non licet in causa dubia spoliare legitimum possessorem, ergo meritò potest obiici
principibus, Patere legem, quam ipse tuleris.
Quod enim quisque iuris in alios statuit, ipse
eodem iure uti debet. Item aliâs esset bellum
iustum ex utraque parte, & bellum nunquam
cõponicomponi posset. Si enim in causa dubia licet uni
armis repetere, ergo alteri defendere: & postquam unus recuperasset, posset iterum alius
reposcere. & sic nunquam esset finis bellorum
cum pernicie & calamitate populorum.