¶ In tertia quæst. Vtrum liceat in sacrificio uti
hominis sanguine. Dato
ꝙ
quod
ita sit, quòd non
liceat comedere carnes humanas, an liceat sacrificare ut Barbari
faciũt
faciunt
. Et uidetur primo
ꝙ
quod
hoc non sit contra ius naturale. Primùm, quia
multæ nationes quondam habuerunt in usu,
ut Scythę
Tauri
Taurique
aduenas Dianę
immolabãt
immolabant
,
Laodiceæ, uirgines Palladi, Arcades Ioui Lycæo puerum, Carthaginenses Saturno pueros
etiam regiæ nobilitatis:
Sapiẽtes
Sapientes
etiã
etiam
Gallorũ
Gallorum
,
Druidæ: Cimbri, Blemmyę, de quo uide
Alexandrũ
Alexandrum
de Ales, fol. 193. Imò ad propitiandos
deos uicti Carthaginenses ab Agatho, dicuntur nobilitatis filios mactasse ad aras. Et Germani, & Cimbri, & Senones, & penè omnes
nationes hoc in sacrificiis habuerunt, ut mundarent humano sanguine, imò hac superstitione non caruerunt. De quibus legimus, quòd
ex fatalibus libris
Gręcorũ
Gręcorum
, Et
Gręcũ
Gręcum
in foro
Boario confoderunt ad placandas, scilicet iras
deorum.
factũque
factumque
hoc fuit per Cornelium Lentulum, & Publium Lucinium Crassum Consules. Item dominus præcepit Abrahæ sacrificare filium Isaac, Genes. 22. Non ergo debuit
credere si erat contra ius naturale. Item Iephte
Iudic. 11. obtulit
unicã
unicam
filiam in holocaustum,
&
tamẽ
tamen
ponitur inter sanctos, Hebr. 11. Mirum
|
est autem si hoc erat contra ius naturale, quòd
ipse non intellexisset, cùm esset fidelis, esse impium, uel non admoneretur à sacerdotibus. Et
maxime quia habetur,
ꝙ
quod
uenit spiritus Domini super Iephte, & ex illo spiritu uouit uotum,
quod postea persoluit. uide S. Tho. 2. 2. q. 88.
art. 2. ad 2. & idem. 4. dist. 38. q. 1. art. 1. q. 2. ad 2.
& Heb. 11. lectione 7. & August. quæstione super Iudic. lib. 7. à pagina. 222. c. 49. ubi sub dubio reliquit, an peccauerit necne.
Itẽ
Item
ipse Redemptor noster seipsum sacrificauit in cruce.