[13]
¶ QVÆritur, vtrum ipsemet excommunicatus teneatur vitare fideles? & loquor de omnibus excommunicatis quocunque modo. Respondeo, & sit prima propositio, excōmunicatus excommunicatus cuius excōmunicatio excommunicatio est occulta non tenetur ratione excōmunicationis excommunicationis abstinere in publico consortium aliorum, & cōmunionem communionem , etiam in diuinis, sed potest & debet se in omnibus ita habere, ac si non esset excommunicatus. Hæc est cōclusio conclusio Siluestri verbo excō municatio excommunicatio . 3. §. 5. Probatur nullus tenetur se infamare, imò omnes tenent̃ tenentur iure diuino & naturali ad tuẽdam tuendam famā famam maximè propriā propriam (curam habe de bono nomine) ergo. Itẽ Item quia quilibet tenetur non scandalizare alios, sed si | excommunicatus secrete fugeret aliorā aliorum consortia scandalizarentur illi nescientes causam, ergo non debet fugere. Secunda, publicè excōmunicatus excommunicatus tenetur vitare alios fideles tam in publico quam in secreto: de hoc non est dubiũ dubium . De quantitate publici excommunicati publice si communicet cum alijs in diuinis & prohibitis, idem est iudiciũ iudicium ac de peccato participantium cum eo, non peccat ille magis quā quam illi: excepto quod fideles post cōciliũ concilium Constātiẽse Constantiense habent facultatem inducendi excommunicatos non nominatim, nec propter notoriam clerici percussionẽ percussionem , ad aliqua in quibꝰ quibus si se intromitterẽt intromitterent ipsi excōicati excommunicati non rogati, grauiter peccarẽt peccarent
Loading...