6
¶ SED vtrũ vtrum , statim quòd homo peccat mortalitèr, possit excōmunicari excommunicari ? Respond. quod non, quousque sit contumax & rebelis ecclesiæ. Patet Matth. 18. si peccauerit in te frater tuus corripe eum, adhibe tecum, dic ecclesiæ, & vltimo venit excommunicatio, sit tibi quasi ethnicus. Idem constat ex Paulo hęreticum haereticum hominem post primam & secundam admonitionem debita. Vndè de iure nullus potest excōmunicari excommunicari , nisi præcedat trina admonitio: vt patet in cap. sacro sancta de senten. excōmunica excommunica . Trina tamẽ tamen admonitio non est de essentia excōicationis excommunicationis : vt benè notat Palude. d. 18. in. 4. & Durā Duran . ibidem, & Glosa in cap. prædicto, & in ca. statuimus. Nec hoc est cōtra contra euā gelium euangelium , nam in euangelio ostenditur ordo iuris, non tamen dicitur, quòd ille est necessarius. Verum est quòd non expedit alitèr fieri quàm in euāgelio euangelio | expressum est. Nihilominus si quis semel admonitus excōmunicaretur excommunicaretur per mortali, excōmunicatio excommunicatio esset valida. Non dubito tamen quin admonitio sit de essentia excōmunicationis excommunicationis : ita quòd si quis excōmunicaretur excommunicaretur antequā antequam esset admonitus, excōmunicatio excommunicatio non teneret. Cōtra Contra hoc potest fieri vnum argumentum, quia incurrentes excōicationes excommunicationes latas in iure non admonent̃ admonentur prius, vt patet de incendiarijs, de percussoribus clericorũ clericorum &c. qui quidẽ quidem ipso facto incurrunt in sententiā sententiam , ergo. Respō. Respondeo quod tales iam sunt admoniti ab ecclesia, & à lege Christi prohibente talia crimina, & ista est sufficiens admonitio.
Loading...