¶ QVÆritur, vtrum ad
baptismũ
baptismum
requiratur intentio baptizantis? Respondeo
secũdũ
secundum
sanct. Tho. 3. p. q. 64.
arti. 8. et
secũdũ
secundum
omnes doctores quòd
sic, nam quando ad vnum
concurrũt
concurrunt
multa, oportet
ꝙ
quod
sit aliquid per quod
ex illis multis fiat vnum, in baptismo
autẽ
autem
concurrunt multa, scilicet materia et forma baptizans, et baptizatus,
&c. ergo oportet cúm sacramentum
sit vnum,
ꝙ
quod
per aliquid fiat vnum, sed
non videtur quomodo aliter fiat
vnũ
unum
,
nisi per hoc quòd applicantur isti per
intentionem, ergo
intẽtio
intentio
requiritur.
Item oportet quòd baptismus sit actio
humana, nam si insanus baptizaret
nō
non
esset baptismus, sed non potest esse actio humana sine intentione, ergo re|
quiritur intentio faciendi quod ecclesia intendit. Requiritur intentio baptizandi, nec
quādo
quando
baptizat requiritur
actualis intentio, sufficit enim virtualis. i. quòd prius voluerit baptizare: licet tunc quando baptizat cogitet de
impertinentibus. Furiosus verò baptizare non potest, quia non habet
intẽ
tionem
intentionem
quæ requiritur, vt dictum est.
Si autem sacerdos putet se baptizare
Petrum, & baptizat
Martinũ
Martinum
, quia
iā
iam
intendit baptizare, verè baptizat: licet
erret in persona. Imo
quāuis
quamuis
erret in
sexu
putās
putans
se baptizare Franciscum,
& baptizat Ioannem contra Ostiens.