¶ QVÆRITVR, an sit necessarium quòd chrisma sit consecratum?
Respond.
Respondetur
ꝙ
quod
sic. Ita tenet Scotus, Duran. Palu. Marsi. Siluest. Florenti. &
omnes, & videtur idem sentire sanctus Tho. 3. p. q. 72. arti. 3. vnde si chrismate non consecrato per
errorẽ
errorem
quis
confirmaretur, non esset confirmatus
nam Christus hoc instituit, quod patet ex ritu ecclesiæ, & auctoritate antiquorum
doctorũ
doctorum
. Cypria. in opusculo de vnctione chrismatis, & Dionysius, ca. 4. de ecclesiasti. hierarch. Ratio huius
assignat̃
assignatur
à S. Tho. Ricard.
|
Alex. &
Bonauẽ
Bonaven
. Quia
cũ
cum
sacramentũ
sacramentum
sanctificet actione, oportet vt in se
sit
sanctũ
sanctum
& proptereà
congruũ
congruum
fuit,
vt ipsa materia habeat in se
sanctificationẽ
sanctificationem
. Sed est
differẽtia
differentia
inter materias
sacramentorum, nam aliquas sanctificauit Christus immediate, vt sunt materiæ
illorũ
illorum
sacramẽtorũ
sacramentorum
quibus
Xp̃s
Christus
est vsus scilicet baptismi, & eucharistiæ. Aliorum verò
sacramentorũ
sacramentorum
quibus Christus non est vsus materias
nō
non
sanctificauit, vt
materiā
materiam
confirmationis &c. Et ideò necesse est,
ꝙ
quod
tales materiæ
consecrent̃
consecrentur
. Et licet
Xp̃s
Christus
receperit
vnctionẽ
vnctionem
á Magdalena, & in sepulchro, illud fuit modo humano, non
sacramẽtali
sacramentali
vel spirituali, vel ad
aliquẽ
aliquem
effectũ
effectum
spiritualem, sicut sanctificauit
aquas in baptismo, non tamen
qñ
quando
bibebat, nec
panẽ
panem
quando
cōmedebat
commedebat
.