An sit præceptũ præceptum sumẽdi sumendi eucharist eucharistia .

¶ QVÆRItur, an sit præceptum de sumptione eucharistiæ? S. Tho. 3. p. q. 80. a. 11. ponit duas conclusiones. Prima ex pręcepto præcepto diuino tenentur omnes fideles cōmunicare communicare . Patet Ioannis 6. nisi manducaueritis carnem filij hominis, & biberitis eius sanguinem, non habebitis vitam in vobis. Item consuetum est in ecclesia infirmos cōmunicare communicare , quod non est pręceptum præceptum in iure possitiuo positivo : & qui hoc transgreditur putat se graue malum fecisse, ergo pręceptũ præceptum est in iure diuino. Hoc tenet Dur. 4. d. 9. q. 2. & Palu. d. 9. q. 1. Et hoc præ ceptum diuinũ diuinum obligat sicut alia præ cepta affirmatiua tempore necessitatis: quando scilicet quis est in tali statu, quod iam probabilitèr credit se non habiturum vlterius opportunitatem re| cipiendi. Secunda conclusio. S. Tho. Ex statuto ecclesię ecclesiæ quilibet fidelis tenetur cōmunicare communicare semel in anno: vt patet in ca. oĩs omnis vtrius vtirusque sęxus sexus . Qui autẽ autem iam cōmunicauerit communicauerit in vita, & semel in anno, in articulo mortis non cōmunicans communicans propter negligentiam quandā quandam non peccabit mortalitèr: vt bene dicit Siluester verbo eucharistia, 3. Hoc patet, quia damnatis ad mortem non datur eucharistia. Verum est quòd hæc est pessima consuetudo iudicum, præ tendunt reuerentiam eucharistię eucharistiæ , sed sunt fabulæ: non putant se esse iudices nisi occîdant, tamen non damnantur tanquam rei peccati mortalis.
Loading...