Panis a ʒzimus materia eucharistiæ.

¶ QVÆritur, an panis consecrationis debeat esse azimus. i. sine fermento? Respon. sanct. Tho. 3. p. q. 74. a. 4. quòd non est de essentia sacramẽti sacramenti , quod panis sit azimus, sed potest confici etiā etiam | in fermẽtato fermentato , quia est verus panis. Cō ueniens Conveniens tamen est quòd quilibet consecret secundũ secundum ritum suæ ecclesiæ. In ecclesia autem circa hoc non est vnus ritus solus, nam Græci conficiunt in fermentato: vt dicit Grego. in regno. Sed consuetudo latinorum consecrandi in azimo conuenientior est quā quam cō suetudo consuetudo Græcorum. Nam Christus celebrauit in azimo, vt patet Matth. 26. prima autem die azimorũ azimorum accesserũt acceserunt discipuli ad IESVM dicentes, vbi vis paremus tibi commedere pascha? Et Luc. 22. venit aũt autem dies azimorũ azimorum in qua necesse erat occîdi pascha. Græci verò propter detestationem Nazareorũ Nazareorum qui putabant legalia simul esse obseruanda cum euāgelio euangelio : quia in lege Iudęorum Iudaeorum cōmedebantur commendabantur panes azimi, ipsi elegerunt non consecrare in azimo. Et etiā etiam vt expressius significarẽt significarent Christum ex carne, & diuinitate factũ factum . Vn| dè in hoc non sunt hæretici, nec peccant consecrantes in fermentato.
Loading...