Itinerā tiũ & peregrinorum quis sit proprius cōfessor . ¶ De secularibꝰ nihil ꝓrsus est in iure Sed de vagabũdis ( mudauiẽtos ) ꝗ sẽ ꝑ ābulāt , dico ꝙ tales ꝗ nullibi habitāt , cuilibet confessori: quia nō est maior ratio de vno quā de alio. De alijs qui quęrunt sibi domicilium & nondum statuerunt vbi pedem figant, idem est iudiciũ , sicut de vagabundis. Nec quā tum ad hoc oportet respicere vbi hospitentur: non enim tenentur confiteri parrocho illius parrochię . De peregrinis verò qui veniunt ab alijs locis, vt viatores, & mercatores &c. Dicendum, ꝙ si habeant expressam licentiā peregrinandi á suo proprio sacerdote: sicut aliqñ fuit consuetum, iam possunt eligere sibi quẽcun confessorẽ ex licentia interpretatiua proprij sacerdotis. Sed si non habeant licentiā , vt mercatores qui habent alicubi habitationem animo manendi quinque vel. 6. mensibus, dico, ꝙ debent confiteri cũ proprio sacerdote ad cuius parrochiam pertinet domus quā inhabitant. De viatoribus autem, & peregri nantibus sine licentia suorum sacerdotũ ordinariorũ , dico ꝙ debent cōfiteri in ecclesia cathedrali, & non possunt eligere confessorẽ ad libitũ , si nō habeant aliam auctoritatem, aut facultatem. Reliqua vide apud summistas.