¶ QVÆritur, quando obligat præceptum confessionis, an statim post peccatum? S. Tho. 4. d. 17. & in additionibus. q. 6. ar. 4. dicit quòd hoc
præceptũ
præceptum
potest multipliciter considerari. Vno
modo
stādo
stando
in solo iure diuino, seclusa ecclesiæ determinatione. Alio modo post ecclesiæ
determinationẽ
determinationem
. Loquendo igitur secundùm primam
cō
siderationem
considerationem
,
dicũt
dicunt
aliqui, quòd obligat solùm semel in vita, in casu necessitatis: sicut & alia præcepta affirmatiua, putâ in articulo mortis. Sed
cōtra
contra
quia tunc esset impossibile confiteri
peccata, nam
cũ
cum
ad hoc requiratur memoria peccatorum, videtur impossibi|
le moraliter loquendo, quòd quis habeat in memoria peccata quæ
cōmissit
commissit
in. 40. annis: & sic
frustraret̃
frustraretur
illud
præceptũ
præceptum
,
saltẽ
saltem
pro maiori parte, quia
paucorum
peccatorũ
peccatorum
in fine vitæ posset quis habere
memoriā
memoriam
. Ideò dicunt
Quādo
Quando
tenemur
cō
fiteri
confiteri
.
alij,
ꝙ
quod
tenetur quilibet confiteri in articulo necessitatis: qui vocatur
qñ
quando
est
periculũ
periculum
obliuionis, sicuti & alia præ
cepta tenemur implere
qñ
quando
est probabile quôd si tunc non implentur posteà non poterunt impleri: sicut de auditione
missę
missae
, non teneor eam audire
manè, nisi solùm sit vnica missa
quę
quae
manè celebratur: & sic de confessione
quā
quam
tenetur facere intra illud
tp̃us
tempus
quod sufficit ad
memoriā
memoriam
peccatorũ
peccatorum
retinendā
retinendam
. Sed
cōtra
contra
, quia si hoc esset
verũ
verum
, ecclesia negligenter determinasset in cap. omnis
vtrius
vtriusque
sexus
tẽpus
tempus
vnius anni pro confessione:
nā
nam
ꝓbabile
probabile
est,
ꝙ
quod
in vno anno obliuiscuntur
|
aliqua peccata. Certum est enim,
ꝙ
quod
si
de iure diuino teneremur confiteri
peccata
nr̃a
nostra
pluries in anno, non posset ecclesia dare facultatem,
ꝙ
quod
differretur confessio
vsq;
vsque
ad annum: sed
sũt
sunt
aliqui qui in vno anno obliuiscuntur
ergo. Ad hoc
sciẽdum
sciendum
,
ꝙ
quod
ecclesia,
nō
non
dedit nouam licentiam, sed
cohercuit
coercuit
negligentiam, nec voluit dicere
ꝙ
quod
nō
non
confiteantur ante annum: sed quo ad
forum exterius voluit arctare. Vnde
si quis aggrederetur periculum mortis ante annum ecclesia non de obligabit illum à confessione in tali casu facienda. Sed quia nunc nemo obligatur
cōfiteri
confiteri
nisi semel in
āno
anno
(aliâs ecclesia deciperet nos) ideò
falsũ
falsum
est
qđ
quod
isti
dicũt
dicunt
.
Ita
Itaque
videtur mihi, & est
notandũ
notandum
pro alijs præceptis,
ꝙ
quod
Christus
instituit ecclesiam & dedit sacramenta &
pręcepta
praecepta
generalia,
nō
non
aũt
autem
dedit
pręcepta
praecepta
particularia, et ordinationes
|
spetiales quibus solis posset gubernari: vti isti hæretici
sōniant
somniant
. Quod patet
nam Christus non determinauit episcopos per diuersas dioceses, &
tñ
tamen
nisi
essent episcopatus distincti esset impossibile
ecclesiā
ecclesiam
gubernari: quia possent præcipere
cōtraria
contraria
. Nec ideò fuit
prouisio Christi insufficiens,
nā
nam
idcirco constituit prælatos vt
gubernarẽt
gubernarent
ecclesiam, & præcipit fidelibus, obedite præpositis vestris. Secundó
notādũ
notandum
ꝙ
quod
Christus reliquit aliqua præcepta
generalia sine
determinatiōe
determinatione
quę
quae
quidem
nō
non
possent
cōmodè
commodè
obseruari ad
Christi intentionem, nisi ecclesia determinasset tempus, vel modum, &c.
V
Verbi
.
g
gratia
. Christus posuit præceptum eucharistiæ dicens, nisi manducaueritis
carnem filij hominis &c. Stando
solũ
solum
in præcepto Christi,
quādo
quando
teneretur
homo sumere eucharistiam? Si dicas,
ꝙ
quod
semel in vita, hoc non est verisimi|
le, cùm
secũdũ
secundum
Hieronymũ
Hieronymum
,
Augusti.
Augustinum,
Ambrosium, & alios doctores, in oratione dominica per panem quotidianum intelligatur eucharistia.
Cũ
Cum
etiā
etiam
apostoli, & in primitiua ecclesia fideles frequentarent hoc mysterium. Et
Christus dixit, hæc
quotiescun
quotiescunque
feceritis in mei memoriam facietis. Et iterum hoc facite in meam comemorationem, ac priondè paret prædictum
præceptum non posse
cōmodè
commodè
obseruari ad intentionem Christi sine ordinatione, & determinatione ecclesiæ.
Item
præceptũ
præceptum
de celebratione festi,
quomodo impleretur? nunquid sufficeret semel in vita genua flectere, &
Deũ
Deum
collere? Sic
igit̃
igitur
dico de
pręcepto
praecepto
cōfessionis
confessionis
,
ꝙ
quod
de iure diuino tenemur
cōfiteri
confiteri
qñ
quando
ecclesia determinauit. Nec
em̃
enim
stādo
stando
in iure diuino
pōt
potest
determĩari
determinari
qñ
quando
obliget: fuit etenim
intẽtio
intentio
Christi
ꝙ
quod
ista mysteria frequentarentur.