¶ QVÆritur,
vtrũ
vtrum
flagella inflicta à
Deo in hoc mundo sint satisfactoria
ꝓ
pro
peccatis? Vt Nabuchodonosor ambulans in solitudine, sicut fera, & Dauid quandó occîsus fuit à Deo puer
eius? Videtur
ꝙ
quod
non, quia talia opera
non sunt voluntaria, actus verò debet
esse meritorius ad hoc quôd sit satisfactorius, sed non potest esse meritorius
nisi sit voluntarius, ergo. In
oppositũ
oppositum
est quia Nahum. 1. dicitur non insurget bis tribulatio. Quod septuaginta
interpretes verterunt, non iudicauit
Deus bis in
idipsũ
idipsum
, ergo si per has tribulationes quas patimur in hoc mundo non satisfacimus, bis de eodem iu|
dicamur. Ad hanc quæstionem
respō
det
respondet
. S. Tho. 4. d. 15. & in
additionibꝰ
additionibus
q. 15. ar. 2. quod poena pro peccato potest duplicitèr exigi. Vno modo ab illo cui non debetur satisfactio, sicut si
occîdi hominem debeo
satisfactionẽ
satisfactionem
Deo. Si autem alius homo verberaret
me propter hoc,
hęc
haec
poena non habet
rationem satisfactionis sed
vindictę
vindictae
: sicut si debeo tibi viginti, & alius accipit a me, per hoc ego non satisfacio tibi. Secundò modo potest exigi, seu infligi poena ab eo cui
debet̃
debetur
satisfactio
& talis poena vocatur propriè satisfactio. sicut illi qui puniuntur a
cōmunitate
communitate
& iudicibus. Hoc supposito dico,
ꝙ
quod
poena a Deo inflicta potest esse satisfactoria. Probat . S. Tho. quia poena
illa potest esse opus peccatoris per hoc
ꝙ
quod
volũtarie
voluntarie
acceptat, &
patiẽtèr
patientèr
sustinet: sicut Iob
ꝗ
qui
dicebat, sicut
dño
domino
placuit ita
factũ
factum
ẽ
est
, sit
nomẽ
nomem
dñi
domini
bñdictũ
benedictum
.
|
Illud erat
satisfactoriũ
satisfactorium
, quia
iā
iam
erat proprium illius. Si autem quis renitatur tali poenæ non est satisfactoria: si talis
resistentia sit
vs
vsque
ad peccatum mortale. Vnde infirmus qui velet sanari si
posset, sed quia non potest fert bono
animo, in nomine
dñi
domini
satisfacit,
nō
non
solũ
solum
per
patiẽtiam
patientiam
quam habet, sed quia
ipsæ poenæ à Deo
inflictę
inflictae
sunt satisfactoriæ de se: sicut etiam
poenę
poenae
purgatorij & multo melius. Dico
prętereà
praetereà
(& hoc est multum probabile, & verisimilè)
ꝙ
quod
quicũ
quicumque
in gratia punitur
à Deo in isto mundo, sufficientèr punitur, & non punietur in alio seculo:
& maximè si morte eum puniat, tunc
enim non dubito quin mors inflicta à
Christo (non loquor de morte naturali) omnem poenam deleat. Probatur, quia nulla est ratio
iā
iam
ꝙ
quod
Deus punit aliquem in vita, cur puniat partem
& non totum. Hoc non negaret Hie|
ronymus qui verbum mirabile dicit
super illud Nahum. i. non consurget
duplex tribulatio. Quod vos potestis
videre si placuerit in suo fonte.