¶ POtest
autẽ
autem
sacerdos ligare ad poenam. Scotus. dis. 18. &. 19. asserit
nullũ
nullum
poenitentem obligari ad
acceptandũ
acceptandum
poenitentiam
quā
quam
iniungit sacerdos.
Idem Gabriel. d. 16. q. 2. Quia ad satisfactionem pro poena duo sunt remedia
alterum in hac vita, alterum in purgatorio, ergo poenitens poterit suo
cędere
cedere
fauori. Quia ex misericordia Dei satisfactio præsens
acceptat̃
acceptatur
pro futura
poena. Secundò dicit
ꝙ
quod
si poenitens acceptet poenitentiam iniunctam, tenetur illam implere sub mortali: quod
tamen videtur irrationabile. Nam si
sacerdos non potest obligare ad mortale, mea acceptatio non inducit peccati mortalis obligationem:
nō
non
enim
volo implere poenitentiam
iniunctā
iniunctam
,
nisi eo modo quo sacerdos obligare
|
potest. Proptereá Caieta. q. 2. de satisfactione ad. 2. tenet contrarium
ꝙ
quod
nō
non
tenetur acceptare poenitentiam, nec
acceptatam sub mortali adimplere.
D
.
Divus
Tho. hic non dicit, an teneatur, sed
ꝙ
quod
sacerdos ligat, nec dicit an ad mortale
vel veniale. Sed. d. 16. in expositione
textus dicit
ꝙ
quod
est
pręceptum
praeceptum
de satisfactione. Et ita tenet Siluester verbo
cō
fessio
confessio
. 1. §. 26. Et ita
tenendũ
tenendum
est,
ꝙ
quod
præ
ceptum obligans ad mortale, si poenitentia iniuncta sit rationabilis. Probatur, quia est sacrilegium voluntariè relinquere
sacramentũ
sacramentum
imperfectũ
imperfectum
.
Itẽ
Item
in foro contentioso iudex habet potestatem imponendi poenam pro delicto
quā
quam
reus subire tenetur, ergo & iudex ecclesiasticus in foro
conscientię
conscientiae
.
Itẽ
Item
in ca.
oĩs
omnis
vtrius
vtriusque
sæxus de
poenitẽ
tijs
poenitentijs
& remissio.
iniunctā
iniunctam
poenitẽtiā
poenitentiam
ꝓ
pro
viribus studeat adimplere. Item suadetur ex capit. vltimo de maledicis.