17
¶ SED nũquid nunquid in mortis articulo huiusmodi poterunt absoluere? D. Divus Tho. hic in additionibus. q. 19. art. 6. nullum casu excipit. Sed supra. q. 8. generalitèr dixit in articulo mortis quẽlibet quemlibet sacerdotem absoluere posse. Sed. 3. p. q. 82 a. 7. secundũ secundum quod solus baptismus permittitur esse ratus hæreticis & scismaticis in arti. articulo necessitatis. In nullo autẽ autem casu possunt consecrare, vel aliud sacramentum conferre. Et idem hac. q. ar. 5. 3. Et est cōmunis communis opinio. Sed Palude. d. 25. q. 1. circa finẽ finem tenet, quod in arti| culo mortis licitum est ab hęretico haeretico recipere poenitentiam: quia est sacramẽ mentum sacramentum necessitatis, sicut baptismus. Idem Siluester verbo confessor. 1. §. vltimo. Et Maio. d. 17. Et Glo. de spō sa sponsa . ca. 11. Et re vera, de excōicatis excommunicatis catholicis non dubito quin in arti. articulo mortis possint sacramentum poenitentiæ ministrare. Non enim video causam quare fideles in arti. articulo mortis pręsente praesente sacerdote catholico priuentur sacramento necessario ex iure diuino. Nec esset minus intolerabile prohibere absolutionem in art. mortis quā quam reseruare casus: præsertim cum cōmuniter communiter homines habeant attritionẽ attritionem . Itẽ Item licet recipere baptismum, ergo absolutionem: quia vtrum vtrumque est in diuino præcepto, & sacramentum necessitatis. Itẽ Item cap. quod non est de regulis iuris dr̃ dicitur quod necessitas non habet legem. Et idẽ idem mihi probabile est de hæretico, à quo periculum | non timetur, & qui non errat in articulo [sa]sa cramẽti sacramenti poenitentiæ, præsertim si de [iu]iu re diuino quilibet sacerdos habeat [a]a uctoritatẽ auctoritatem in art. articulo mor mortis . Non valet quod [a]a fferri solet in cōtrariũ contrarium de Hermegil. ex. 24. q. 1. c. vltimo, tum quia ibi loquit̃ loquitur de cōmunione communione quæ non est sacramẽtũ sacramentum necessitatis, tum quia id fecit ne faueret . Arriano ep̃o episcopo : qm̃ quem pr̃ pater ob id destinarat. ¶ Sacerdos autem non potest vti claue in quemlibet, sed in eos tm̃ tamen qui ei in sortem venerint: nisi in necessitatis articulo vbi nemini sacramenta sunt deneganda. Hāc Hanc opinionẽ opinionem . d. Tho. ꝓ babiliorẽ probabiliorem facit Martinus. 5. qui in cōcilio concilio Constant. circa finẽ finem , inter reliquas interrogationes ponit hanc, vtrũ vtrum credat auctoritatẽ auctoritatem iurisdictionis papæ, & ep̃i episcopi esse maiorem in soluendo, ligādoque ligandoque , auctoritate simplicis sacerdotis, etiā etiam habẽtis habentis curam aĩarum animarum . Proprius verò sacerdos in aliquibus casibus non | debet absoluere sibi subditum, sed remittere ad superiorem. Primus quandò est solennis poenitentia imponẽda imponenda quia eius proprius minister est ep̃us episcopus . Sed iam hęc haec poenitentia recessit ab vsu. Secundus de excōmunicatis excommunicatis , quando inferior sacerdos non potest absoluere.
Tertius quando inuenit irregularitatẽ irregularitatem cō tractā contractam , pro cuius dispensatione debet ad superiorẽ superiorem remittere. Quartus de incendiarijs. Quintus quando est cōsuetudo consuetudo in aliquo ep̃atu episcopatu quod enormia crimina ad terrorẽ terrorem seruātur seruantur ep̃o episcopo . Et nota solutionẽ solutionem ad primũ primum in additioni. q. 20. a. 2. in qua dicit, quod sacerdos non debet audire cōfessionem confessionem mulieris cum qua peccauerit, sed debet ad alium mittere, nec illa debet ei confiteri, sed petere licentiam ad alium eundi, vel ad superiorem recurrere. Si ille licentiam denegaret, tum propter periculum, tum quia est minor verecundia, si tamen | absolueret, absoluta esset. Et quod Augusti. dicit nullus officio sacerdotis vti debet nisi immunis ab illis sit quæ in alijs iudicat. Dicit tamen d. divus Tho. intelligẽ dum intelligendum secundũ secundum congruitatem & non secundũ secundum necessitatem sacramẽti sacramenti . Et hæc de clauibus dicta sufficiant.
Loading...