¶ Est autem sacerdoti prudentia necessaria ad poenitentibus
imponendũ
imponendum
poenitentiam. Si sciret
quantę
quantae
poenæ
sit debitor poenitens, cum sit iudex tenetur æqualem imponere. Sed in poenitentiæ iniunctione multa debent
pẽ
sari
pensari
: vt habetur in cap. 8. de poenitent.
Nihilominus arbitrium sacerdotis,
nō
non
debet esse aut
sęuerum
seuerum
, aut remissum:
videntur enim
rediculæ
ridiculæ
poenitentię
poenitentiae
huius temporis. Sed in tribus casibus
licet
poenitẽtiam
poenitentiam
leuẽ
leuem
iniungere. Primò in articulo mortis, &
vbicũ
vbicumque
poenitens est
impotẽs
impotens
ad
poenitentiā
poenitentiam
grauem implendam. Secundò
qñ
quando
indulgentia conceditur poenitenti ex rationabili causa: illa enim habetur loco satisfactionis. Secus
qñ
quando
indulgẽtia
indulgentia
est indiscreta: vt habetur ca. 16. de
poenitẽt
poenitent
.
Tertiò si appareat magna contritio et
peccatũ
peccatum
nō
non
fuit adeo graue. His
adderẽ
adderent
etiā
etiam
,
cũ
cum
poenitẽs
poenitens
est
tā
tam
imbecilli
aĩo
animo
|
vt per
grauẽ
grauem
poenitentiā
poenitentiam
scandalizet̃
scandalizetur
.