12
¶ Est autem sacerdoti prudentia necessaria ad poenitentibus imponendũ imponendum poenitentiam. Si sciret quantę quantae poenæ sit debitor poenitens, cum sit iudex tenetur æqualem imponere. Sed in poenitentiæ iniunctione multa debent pẽ sari pensari : vt habetur in cap. 8. de poenitent. Nihilominus arbitrium sacerdotis, non debet esse aut sęuerum seuerum , aut remissum: videntur enim rediculæ ridiculæ poenitentię poenitentiae huius temporis. Sed in tribus casibus licet poenitẽtiam poenitentiam leuẽ leuem iniungere. Primò in articulo mortis, & vbicũ  vbicumque poenitens est impotẽs impotens ad poenitentiā poenitentiam grauem implendam. Secundò quando indulgentia conceditur poenitenti ex rationabili causa: illa enim habetur loco satisfactionis. Secus quando indulgẽtia indulgentia est indiscreta: vt habetur ca. 16. de poenitẽt poenitent . Tertiò si appareat magna contritio et peccatũ peccatum non fuit adeo graue. His adderẽ adderent etiā etiam , cum poenitẽs poenitens est tam imbecilli aĩo animo | vt per grauẽ grauem poenitentiā poenitentiam scandalizet̃ scandalizetur .
Loading...