¶ SED
nũquid
nunquid
in mortis articulo huiusmodi poterunt absoluere?
D.
Divus
Tho.
hic in additionibus. q. 19. art. 6. nullum
casu excipit. Sed supra. q. 8. generalitèr dixit in articulo mortis
quẽlibet
quemlibet
sacerdotem absoluere posse. Sed. 3. p. q.
82 a. 7.
secundũ
secundum
ꝙ
quod
solus baptismus permittitur esse ratus hæreticis & scismaticis in
arti.
articulo
necessitatis. In nullo
autẽ
autem
casu possunt consecrare, vel aliud sacramentum conferre. Et idem hac. q.
ar. 5. 3. Et est
cōmunis
communis
opinio. Sed Palude. d. 25. q. 1. circa
finẽ
finem
tenet,
ꝙ
quod
in arti|
culo mortis licitum est ab
hęretico
haeretico
recipere poenitentiam: quia est
sacramẽ
mentum
sacramentum
necessitatis, sicut baptismus.
Idem Siluester verbo confessor. 1. §.
vltimo. Et Maio. d. 17. Et Glo. de
spō
sa
sponsa
. ca. 11. Et re vera, de
excōicatis
excommunicatis
catholicis
nō
non
dubito quin in
arti.
articulo
mortis possint sacramentum poenitentiæ ministrare. Non enim video causam quare fideles in
arti.
articulo
mortis
pręsente
praesente
sacerdote catholico priuentur sacramento
necessario ex iure diuino. Nec esset
minus intolerabile prohibere absolutionem in art. mortis
quā
quam
reseruare casus: præsertim
cũ
cum
cōmuniter
communiter
homines
habeant
attritionẽ
attritionem
.
Itẽ
Item
licet recipere
baptismum, ergo absolutionem: quia
vtrum
vtrumque
est in diuino præcepto, & sacramentum necessitatis.
Itẽ
Item
cap. quod
nō
non
est de regulis iuris
dr̃
dicitur
ꝙ
quod
necessitas
non habet legem. Et
idẽ
idem
mihi probabile est de hæretico, à quo periculum
|
nō
non
timetur, & qui
nō
non
errat in articulo
[sa]sa
cramẽti
sacramenti
poenitentiæ, præsertim si de
[iu]iu
re diuino quilibet sacerdos habeat
[a]a
uctoritatẽ
auctoritatem
in
art.
articulo
mor
mortis
.
Nō
Non
valet quod
[a]a
fferri solet in
cōtrariũ
contrarium
de Hermegil.
ex. 24. q. 1. c. vltimo,
tũ
tum
quia ibi
loquit̃
loquitur
de
cōmunione
communione
quæ
nō
non
est
sacramẽtũ
sacramentum
necessitatis,
tũ
tum
quia id fecit ne faueret
.
Arriano
ep̃o
episcopo
:
qm̃
quem
pr̃
pater
ob id destinarat.
¶ Sacerdos autem non potest vti claue in quemlibet, sed in eos
tm̃
tamen
qui ei in
sortem venerint: nisi in necessitatis
articulo vbi nemini sacramenta sunt
deneganda.
Hāc
Hanc
opinionẽ
opinionem
. d. Tho.
ꝓ
babiliorẽ
probabiliorem
facit Martinus. 5. qui in
cōcilio
concilio
Constant. circa
finẽ
finem
, inter reliquas
interrogationes ponit hanc,
vtrũ
vtrum
credat
auctoritatẽ
auctoritatem
iurisdictionis papæ, &
ep̃i
episcopi
esse maiorem in soluendo,
ligādoque
ligandoque
, auctoritate simplicis sacerdotis,
etiā
etiam
habẽtis
habentis
curam
aĩarum
animarum
. Proprius
verò sacerdos in aliquibus casibus
nō
non
|
debet absoluere sibi subditum, sed remittere ad superiorem. Primus quandò est solennis poenitentia
imponẽda
imponenda
quia eius proprius minister est
ep̃us
episcopus
.
Sed
iā
iam
hęc
haec
poenitentia recessit ab vsu.
Secundus de
excōmunicatis
excommunicatis
,
qñ
quando
inferior sacerdos non potest absoluere.