1
QVo ad primum, excōmunicatio excommunicatio est separatio à communione ecclesię ecclesiae quo ad fructũ fructum & suffragia gñralia generalia , & est diffinitio excōmunicationis excommunicationis maioris. Pro cuius intelligẽtia intelligentia est notandum, quod excōicatio excommunicatio non est peccatum, nam quodlibet peccatum (etiam veniale) est maius malum quā quam excōicatio excommunicatio , sed est poena: poena autem est priuatio alicuius boni, & sic excōicatio excommunicatio est priuatio cōicationis communicaitonis ecclesię ecclesiae , quę quae quidẽ quidem est quoddam bonũ bonum . Secundò nota quod inter christianos sunt quatuor gradus cōicationis communicationis . Primus est cōicatio communicatio humana quæ etiam inuenitur inter infideles, sicut cōmedere commedere simul colloqui, tractare, & hęc haec cōmunio communio non est propriè fideliũ fidelium , sed conuenit eis quatenus ciues, & politici sunt. Secundus est cōmunicatio communicatio quæ consistit in hoc quod est simul conuenire in ecclesia ad orandum, ad re| cipiendum sacramenta, ad electionẽ electionem canonicā canonicam actiuam & passiuam, & ad audiendũ audiendum diuina officia. Tertius est cō municatio communicatio bonorũ bonorum & suffragiorũ suffragiorum quę quae ex intentione ecclesiæ applicantur, seu offeruntur pro omnibus christianis. Quartus est communicare, seu habere partem in bonis & meritis aliorum fidelium, quæ titulo charitatis applicātur applicantur omnibus existentibus in gratia: secundum illud psal. 118. Particeps ego sum omnium timentium te, & custodientium mandata tua. His suppositis sit prima propositio, excōmunicatio excommunicatio non priuat quarta cōmunicatione communicatione . Probatur, quia illa cōmunicatio communicatio fundatur in charitate, charitatem autem non expellit nisi peccatũ peccatum , sed excōmunicatio excommunicatio non est peccatũ peccatum , vt diximus, ergo. Secunda propositio excōicatio excommunicatio priuat hominem reliquis tribus cōmunicationibus communicationibus . Vnde solet ab alijs diffi| niri (& benè) excōmunicatio excommunicatio est priuatio â quacunque licita communicatione fideliũ fidelium . Consule Caietanũ Caietanum quodlibeto. 2. q. 12. Et nota antiquam cōsuetudinem consuetudinem ecclesiæ in excōmunicatione excommunicatione , quòd gradatim fideles cōmunicatione communicatione priuantur. Et fortè tot erant genera excōmunicationum excommunicationum quot genera cōmunionum communionum . Vnde Siluester tria genera ponit verbo excommunicatio primo. §. 1. Aliquādò Aliquandò enim priuabant̃ priuabantur sola communione eucharistiæ quæ āthonomaticè anthonomaticè cōmunio communio dicit̃ dicitur , vt tradit Dionysius de ecclesi. hierarchia ca. 3. & ostẽdit ostendit Vualden. lib. de sacramẽtis sacramentis ca. 95. Et de hac intelligo decretũ decretum Ioā nis Ioannis papæ. 3. q. 4. c. engeltrudā Engeltrudam . Aliquā dó Aliquandó priuant̃ priuantur Christi fideles ecclesiastico cōuẽtu conuentu ad officia diuina audienda, vel ab oratiōe oratione cōmuni communi quæ ōes omnes poterant appellari minores excōmunicatiōes excommunicationes , & eas videre licet. 5. q. 2. c. pręsẽti praesenti . | Et. 11. q. 3. ca. admensam. Et in concilio Niceno. ca. 11. &. 12. Et Chrisosto. home. 17. in Matthęum Matthaeum circa finem. Aliquandò fideles priuabantur omni cō munione communione , quasi pręscisi praescisi ab ecclesiastico corpore: & hāc hanc veteres appellabāt appellabant anathema, qua voce iudęi iudaei extremam detestationem significare solebant: teste Hierony. suꝑ super . 1. ca. epistolę epistolae ad Galatas. Nos hac tempestate duas tātum tantum excōicationes excommunicationes nouimus, minorẽ minorem qua quis priuat̃ priuatur cōmunione communione passiua sacramẽtorũ sacramentorum oĩum omnium , maiorẽ maiorem , qua etiā etiam priuat̃ priuatur alijs fideliũ fidelium cōmunicationibus communicationibus : vt habes de clerico excōmunicato excommunicato ca. vlti.
Loading...