QVo ad primum,
excōmunicatio
excommunicatio
est separatio à communione
ecclesię
ecclesiae
quo ad
fructũ
fructum
& suffragia
gñralia
generalia
, & est diffinitio
excōmunicationis
excommunicationis
maioris. Pro
cuius
intelligẽtia
intelligentia
est notandum,
ꝙ
quod
excōicatio
excommunicatio
non
ẽ
est
peccatum, nam quodlibet peccatum (etiam veniale) est maius malum
quā
quam
excōicatio
excommunicatio
, sed est poena: poena autem est priuatio alicuius
boni, & sic
excōicatio
excommunicatio
est priuatio
cōicationis
communicaitonis
ecclesię
ecclesiae
,
quę
quae
quidẽ
quidem
est quoddam
bonũ
bonum
. Secundò nota
ꝙ
quod
inter christianos sunt quatuor gradus
cōicationis
communicationis
. Primus est
cōicatio
communicatio
humana quæ
etiam inuenitur inter infideles, sicut
cōmedere
commedere
simul colloqui, tractare, &
hęc
haec
cōmunio
communio
non est propriè
fideliũ
fidelium
,
sed conuenit eis quatenus ciues, & politici sunt. Secundus est
cōmunicatio
communicatio
quæ consistit in hoc
ꝙ
quod
est simul conuenire in ecclesia ad orandum, ad re|
cipiendum sacramenta, ad
electionẽ
electionem
canonicā
canonicam
actiuam & passiuam, & ad
audiendũ
audiendum
diuina officia. Tertius est
cō
municatio
communicatio
bonorũ
bonorum
&
suffragiorũ
suffragiorum
quę
quae
ex intentione ecclesiæ applicantur,
seu offeruntur pro omnibus christianis. Quartus est communicare, seu habere partem in bonis & meritis aliorum fidelium, quæ titulo charitatis
applicātur
applicantur
omnibus existentibus in gratia: secundum illud psal. 118. Particeps
ego sum omnium timentium te, & custodientium mandata tua. His suppositis sit prima propositio,
excōmunicatio
excommunicatio
non priuat quarta
cōmunicatione
communicatione
.
Probatur, quia illa
cōmunicatio
communicatio
fundatur in charitate, charitatem autem
non expellit nisi
peccatũ
peccatum
, sed
excōmunicatio
excommunicatio
nō
non
est
peccatũ
peccatum
, vt diximus, ergo. Secunda propositio
excōicatio
excommunicatio
priuat hominem reliquis tribus
cōmunicationibus
communicationibus
. Vnde solet ab alijs diffi|
niri (& benè)
excōmunicatio
excommunicatio
est priuatio â quacunque licita communicatione
fideliũ
fidelium
. Consule
Caietanũ
Caietanum
quodlibeto. 2. q. 12. Et nota antiquam
cōsuetudinem
consuetudinem
ecclesiæ in
excōmunicatione
excommunicatione
, quòd gradatim fideles
cōmunicatione
communicatione
priuantur. Et fortè tot erant genera
excōmunicationum
excommunicationum
quot genera
cōmunionum
communionum
. Vnde Siluester tria
genera ponit verbo excommunicatio
primo. §. 1.
Aliquādò
Aliquandò
enim
priuabant̃
priuabantur
sola communione eucharistiæ quæ
āthonomaticè
anthonomaticè
cōmunio
communio
dicit̃
dicitur
, vt tradit
Dionysius de ecclesi. hierarchia ca. 3.
&
ostẽdit
ostendit
Vualden. lib. de
sacramẽtis
sacramentis
ca. 95. Et de hac intelligo
decretũ
decretum
Ioā
nis
Ioannis
papæ. 3. q. 4. c.
engeltrudā
Engeltrudam
.
Aliquā
dó
Aliquandó
priuant̃
priuantur
Christi fideles ecclesiastico
cōuẽtu
conuentu
ad officia diuina audienda,
vel ab
oratiōe
oratione
cōmuni
communi
quæ
ōes
omnes
poterant appellari minores
excōmunicatiōes
excommunicationes
, & eas videre licet. 5. q. 2. c.
pręsẽti
praesenti
.
|
Et. 11. q. 3. ca. admensam. Et in concilio
Niceno. ca. 11. &. 12. Et Chrisosto. home. 17. in
Matthęum
Matthaeum
circa finem. Aliquandò fideles priuabantur omni
cō
munione
communione
, quasi
pręscisi
praescisi
ab ecclesiastico corpore: &
hāc
hanc
veteres
appellabāt
appellabant
anathema, qua voce
iudęi
iudaei
extremam
detestationem significare solebant: teste Hierony.
suꝑ
super
. 1. ca.
epistolę
epistolae
ad Galatas. Nos hac tempestate duas
tātum
tantum
excōicationes
excommunicationes
nouimus,
minorẽ
minorem
qua
quis
priuat̃
priuatur
cōmunione
communione
passiua
sacramẽtorũ
sacramentorum
oĩum
omnium
,
maiorẽ
maiorem
, qua
etiā
etiam
priuat̃
priuatur
alijs
fideliũ
fidelium
cōmunicationibus
communicationibus
: vt habes de clerico
excōmunicato
excommunicato
ca. vlti.