5
¶ QVÆritur, de causa excōicationis excommunicationis an sit peccatum mortale? Quæstio hęc haec potest duplicitèr intelligi. Primó de iure. i. vtrum non debeat ecclesia excōicare excommunicare , nisi propter mortale. Secun| dò de facto, an si excommunicet propter veniale, vel aliud factũ factum quod non sit peccatum, excommunicatio tenet. In primo sensu cōmunis communis opinio est, quod nullus potest iure excommunicari, nisi propter mortale. Patet ex verbis domini Matthæi. 18. vbi tradita fuit potestas excommunicandi, si peccauerit in te frater tuus &c. Clarum est quòd de venialibus non requiritur illa diligentia. Item ex concilio Meldensi. 11. q. 3. capit. nemo. Et hoc tenendum est pro certo: licet aliquandò viderim oppositum defendi. Secũdò Secundò dico, quòd licet excommunicatio possit iure ferri pro quolibet mortali, quia finis ipsius est solus Christus vt patet. 1. Corinthio. 5. quā quam tollit quodlibet mortale, tamẽ tamen non debet ferri nisi pro grauissimis criminibus de quibus alitèr non speratur sanitas. Patet quia est vltima medicina ecclesiastica, & nocet plusquā plusquam si gla| dijs feriretur: vt ait August. Itẽ Item , quia excōmunicatio excommunicatio non debet ferri quousque peccator non audiat ecclesiam. Item, quia Paulus non meminit excō municationis excommunicationis , nisi propter incestum, cum tamẽ tamen essent plura alia crimina. Vndè patet, quod pro temporali dāno damno non potest ferri excommunicatio, nisi sit nimis graue. Et quidem iudices pessimè faciunt, & grauitèr peccant concedendo excōmunicationes excommunicationes pro rebus leuibus, por las vbas vuas , mā çanas mançanas &c. Et est vna de pessimis consuetudinibus quorundam ministrorum ecclesiastica potestate abutẽtiũ abutentium ista, quæ omnia iam corrupta sunt. Et anathematis nomen, quo audito maiores nostri tremebant, & irrisioni nostris temporibus expositum est. Et ego credo, quòd istę istae excōmunicationes excommunicationes non obligant, nisi præsumatur esse mortale id pro quo feruntur: non enim de hoc dubito.
Loading...