¶ QVÆRITV
R, an liceat recipere sacramenta á malis ministris scilicet à concubinarijs, &c? Sanct. Tho
mas. 3. par. quæstione. 64. articulo. 6.
in solutionibus
argumentorũ
argumentorum
, &. 4. distinctio. 5. q. 2. tractat hanc materiam.
|
Respondeo
ꝙ
quod
duplex potest esse minister malus, vnus qui toleratur ab ecclesia quoniam scilicet non est
excō
municatus
excommunicatus
, nec præcissus, & á tali licitum est recipere sacramenta, non tamen (vt benè notat Caietanus) licet
eum inducere ad conferendum sacramentum, nisi in duobus casibus. Primò quando ipse tenetur conferre sacramentum illud, putâ quia est curatus, & dominica dies possum eum inducere ad
celebrandũ
celebrandum
, licet sit in mortali: quia ego vtor iure meo, & exigo
quod ipse potest benè facere, & si malè agit ipse viderit. Secundó in articulo necessitatis,
quādo
quando
in periculo mortis egeo baptismo, possum inducere
tunc ministrum quantumuis
pessimũ
pessimum
ad
cōferendum
conferendum
mihi
sacramentũ
sacramentum
. Alter potest esse minister malus, qui sit
excōmunicatus
excommunicatus
, &
pręcisus
praecisus
ab ecclesia, & à tali non licet recipere baptis|
mum ac proinde nec aliud quodvis
sacramẽtum
sacramentum
. Has duas propositiones
ponit sanctus Thom. Caieta. Duran.
Palu. Adria. & Scot. qui addit quod
si sim in extrema necessitate, et egeo
baptismo, & sunt duo qui possunt me
baptizare, scilicet laicus bonus, et sacerdos iniquus, potius debeo inducere sacerdotem ad me baptizandum,
quàm secularem, et bene dicit, nam
laicus non est minister sacramenti baptismi, nisi in defectu sacerdotis. Tempore verò necessitatis licitum est
etiā
etiam
suscipere sacramentum baptismi ab
excommunicato, et
pręcisso
praecisso
, vt benè
dicit sanctus Tho. et Scotus. nam talis
minister solo iure positiuo impeditur
ab administratione sacramentorum,
sed in casu necessitatis est præceptum
de iure diuino vt iste baptizetur, et
qđ
quod
ille eum baptizet, ergo. Et ita determinatur in cap. si quem fortè. et cap. sub
|
diaconus. 24. q. 1. Et Augus. allegatur
ab Adriano in libro de vno baptismo
de quodam qui in extremis ab hæretico est baptizatus. Super quo Augustinus ait, non solum quod fecit non improbamus, sed etiam securissimè, &
verissimè laudamus, possunt ergo, &
tenentur in articulo necessitatis ab
hę
reticis
haereticis
excōmunicatis
excommunicatis
,
pręcissis
praecissisque
suscipere
sacramẽtũ
sacramentum
baptismi. vt
dictũ
dictum
est.