¶ Iam verò de secundo principalitèr
quæritur,
vtrũ
vtrum
liceat
cōicare
communicare
cũ
cum
excōicato
excommunicato
? Hic sunt breuitèr tria definienda.
Primũ
Primum
in quibus sit
licitũ
licitum
cōicare
communicare
cũ
cum
excōicato
excommunicato
, & in quibus non.
Secũ
dũ
Secundum
an incurrat
aliquā
aliquam
censurā
censuram
qui participat
cũ
cum
excōicato
excommunicato
in prohibitis.
Tertiũ
Tertium
an sit semper mortale
peccatũ
peccatum
participare cum
excōicatis
excommunicatis
in prohibitis.
Quo ad
primũ
primum
, sit prima propositio,
post
cōciliũ
concilium
Cōstāt
Constant
. duo genera
excōicatorũ
excommunicatorum
tenemur vitare, scilicet
excōicatos
excommunicatos
nominatim, &
excōicatos
excommunicatos
propter
notoriā
notoriam
clerici
percussionẽ
percussionem
,
cũ
cum
his inquantum est
prohibitũ
prohibitum
participare, in
his quæ in hoc carmine continentur.
Os, orare, vale,
cōmunio
communio
,
mẽsa
mensa
negat̃
negatur
.
Hoc tamen intelligendum est,
quādò
quandò
|
tales
excōmunicati
excommunicati
nō
non
tolerant̃
tolerantur
in ministerio ecclesiæ.
Nā
Nam
si tolerantur per
cōmunem
communem
errorem,
iā
iam
diximus supra
ꝙ
quod
sacramenta ab eis collata sunt valida, ac proindè
nō
non
tenemur vitare eos:
etiam in istis. Hoc patet ex iure, & ex
prædicto concil. Secunda,
cũ
cum
omnibꝰ
omnibus
excōmunicatis
excommunicatis
quocun
quocunque
modo sint
excōicati
excommunicati
, est
licitũ
licitum
participare in his
quæ hoc carmine continentur. Vtile,
lex, humile, res ignorata necesse. Vide
in summa Caietani
declarationẽ
declarationem
horũ
horum
verborũ
verborum
. Tertia,
excōicatos
excommunicatos
non nominatim, nec propter
notoriā
notoriam
clerici percussionem, nullus tenetur vitare post
cōciliũ
concilium
Constan. etiam in contentis in
primo versu. Vndè possumus cum eis
colloqui, diuina officia audire, inducere eos ad administrandum sacramenta: si eis ex officio, vel ex commissione
hoc incumbat: quia sic ordinauit
conciliũ
concilium
, in
fauorẽ
fauorem
animarum. Hæc est
ali| fol. [237]v
quorũ
aliq
uorum
non
omniũ
omnium
. Nam Siluest. Caie
ta. & Adria.
tenẽt
tenent
oppositũ
oppositum
, quo ad
participationẽ
participationem
sacramentorũ
sacramentorum
tam
actiuā
actiuam
,
quam passiuam: aiunt
em̃
enim
eos peccare
in tali administratione
sacramentorũ
sacramentorum
ac proindè
nō
non
licere fidelibus eos inducere ad eam. Forsitan
conciliũ
concilium
non
ordinauit, nisi
ꝙ
quod
facta per tales essent
valida: quia hoc maximè expediebat
aĩabus
animabus
. Quo ad
secudũ
secundum
de quantitate
poenę
poenae
, sit prima propositio. Qui participat in prohibitis cum
excōicatis
excommunicatis
de
quibus loquitur prima propositio, incurrit sententiam
excōicationis
excommunicationis
maioris in duobus casibus. Primò
qñ
quando
participat in crimine pro quo fuit lata
excōmunicatio
excommunicatio
. Secundò
qñ
quando
excōicatio
excommunicatio
fertur sub hac forma,
excōicamus
excommunicamus
Pe
trum &
oẽs
omnes
participantes, & cum illo
cōicantes
communicantes
. Extra hos duos casus solùm
incurrit̃
incurritur
excōicatio
excommunicatio
minor: & de hoc
non est
dubitandũ
dubitandum
. Secunda proposi|
tio, participare
cũ
cum
excoĩcatis
excommunicatis
de quibus
in prima propositione, est peccatum
mortale,
solũ
solum
in tribus casibus, scilicet
si participet in diuinis, vel in crimine
vel in
contẽptu
contemptu
ecclesiæ seu clauium.
In
oĩbus
omnibus
alijs solùm erit veniale participare cum eis. Hæc
oĩa
omnia
habent̃
habentur
ex determinatione concilij
Constantiẽ
Constantien
. vt
Adria. Antoni. Caiet. Siluest. & vsus
ecclesię
ecclesiae
testatur. Hoc dico quia illa determinatio non extat apud nos, nec in
prędicto
praedicto
concil. ex defectu impressorum. Sed multi
testant̃
testantur
se vidisse illam
.
Et papa Eugen. in quibusdam ordinationibus reuocauit
oĩa
omnia
facta in concil.
Basiliensi, vbi fuit ordinatum,
ꝙ
quod
oẽs
omnes
excōicati
excommunicati
vitarent̃
vitarentur
,
qđ
quod
erat contra
determinationẽ
determinationem
concilij Constant. Nota
hic
ꝙ
quod
quilibet fidelis
tenet̃
tenetur
iure diuino
vitare
excōicatũ
excommunicatum
(
quocun
quocunque
modo sit
excōicatꝰ
excommunicatus
) in duobus
casibꝰ
casibus
pręter
praeter
eos
quos
recẽsuimꝰ
recensuimus
.
Primꝰ
Primus
qñ
quando
eiꝰ
eius
cōuersa
conuersatio
|
est mihi nociua qua moueat nocendo
in fide, vel circa bonos mores. Secundus
qñ
quando
ex mea conuersatione ipse sumit
fauorẽ
fauore
,
para autorizar su doctrina
falsa, ò error, propter quod est excommunicatus. Extra hos duos casus non
est de iure diuino vitare
excōmunicatum
excommunicatum
, sed solùm de iure positiuo.