10
¶ Iam verò de secundo principalitèr quæritur, vtrũ vtrum liceat cōicare communicare cum excōicato excommunicato ? Hic sunt breuitèr tria definienda. Primũ Primum in quibus sit licitũ licitum cōicare communicare cum excōicato excommunicato , & in quibus non. Secũ dũ Secundum an incurrat aliquā aliquam censurā censuram qui participat cum excōicato excommunicato in prohibitis. Tertiũ Tertium an sit semper mortale peccatũ peccatum participare cum excōicatis excommunicatis in prohibitis. Quo ad primũ primum , sit prima propositio, post cōciliũ concilium Cōstāt Constant . duo genera excōicatorũ excommunicatorum tenemur vitare, scilicet excōicatos excommunicatos nominatim, & excōicatos excommunicatos propter notoriā notoriam clerici percussionẽ percussionem , cum his inquantum est prohibitũ prohibitum participare, in his quæ in hoc carmine continentur. Os, orare, vale, cōmunio communio , mẽsa mensa negat̃ negatur . Hoc tamen intelligendum est, quādò quandò | tales excōmunicati excommunicati non tolerant̃ tolerantur in ministerio ecclesiæ. Nam si tolerantur per cōmunem communem errorem, iam diximus supra quod sacramenta ab eis collata sunt valida, ac proindè non tenemur vitare eos: etiam in istis. Hoc patet ex iure, & ex prædicto concil. Secunda, cum omnibꝰ omnibus excōmunicatis excommunicatis quocun quocunque modo sint excōicati excommunicati , est licitũ licitum participare in his quæ hoc carmine continentur. Vtile, lex, humile, res ignorata necesse. Vide in summa Caietani declarationẽ declarationem horũ horum verborũ verborum . Tertia, excōicatos excommunicatos non nominatim, nec propter notoriā notoriam clerici percussionem, nullus tenetur vitare post cōciliũ concilium Constan. etiam in contentis in primo versu. Vndè possumus cum eis colloqui, diuina officia audire, inducere eos ad administrandum sacramenta: si eis ex officio, vel ex commissione hoc incumbat: quia sic ordinauit conciliũ concilium , in fauorẽ fauorem animarum. Hæc est ali| fol. [237]v quorũ aliq uorum non omniũ omnium . Nam Siluest. Caie ta. & Adria. tenẽt tenent oppositũ oppositum , quo ad participationẽ participationem sacramentorũ sacramentorum tam actiuā actiuam , quam passiuam: aiunt em̃ enim eos peccare in tali administratione sacramentorũ sacramentorum ac proindè non licere fidelibus eos inducere ad eam. Forsitan conciliũ concilium non ordinauit, nisi quod facta per tales essent valida: quia hoc maximè expediebat aĩabus animabus . Quo ad secudũ secundum de quantitate poenę poenae , sit prima propositio. Qui participat in prohibitis cum excōicatis excommunicatis de quibus loquitur prima propositio, incurrit sententiam excōicationis excommunicationis maioris in duobus casibus. Primò quando participat in crimine pro quo fuit lata excōmunicatio excommunicatio . Secundò quando excōicatio excommunicatio fertur sub hac forma, excōicamus excommunicamus Pe trum & oẽs omnes participantes, & cum illo cōicantes communicantes . Extra hos duos casus solùm incurrit̃ incurritur excōicatio excommunicatio minor: & de hoc non est dubitandũ dubitandum . Secunda proposi| tio, participare cum excoĩcatis excommunicatis de quibus in prima propositione, est peccatum mortale, solũ solum in tribus casibus, scilicet si participet in diuinis, vel in crimine vel in contẽptu contemptu ecclesiæ seu clauium. In oĩbus omnibus alijs solùm erit veniale participare cum eis. Hæc oĩa omnia habent̃ habentur ex determinatione concilij Constantiẽ Constantien . vt Adria. Antoni. Caiet. Siluest. & vsus ecclesię ecclesiae testatur. Hoc dico quia illa determinatio non extat apud nos, nec in prędicto praedicto concil. ex defectu impressorum. Sed multi testant̃ testantur se vidisse illam . Et papa Eugen. in quibusdam ordinationibus reuocauit oĩa omnia facta in concil. Basiliensi, vbi fuit ordinatum, quod oẽs omnes excōicati excommunicati vitarent̃ vitarentur , quod erat contra determinationẽ determinationem concilij Constant. Nota hic quod quilibet fidelis tenet̃ tenetur iure diuino vitare excōicatũ excommunicatum ( quocun quocunque modo sit excōicatꝰ excommunicatus ) in duobus casibꝰ casibus pręter praeter eos quos recẽsuimꝰ recensuimus . Primꝰ Primus quando eiꝰ eius cōuersa conuersatio | est mihi nociua qua moueat nocendo in fide, vel circa bonos mores. Secundus quando ex mea conuersatione ipse sumit fauorẽ fauore , para autorizar su doctrina falsa, ò error, propter quod est excommunicatus. Extra hos duos casus non est de iure diuino vitare excōmunicatum excommunicatum , sed solùm de iure positiuo.
Loading...