[12]
¶ QVæritur, an obligatio ad non participādum participandum cum excōicatis excommunicatis sit tanta, quod obliget ad sui obseruantiam, etiam cum periculo mortis? V. Verbi g. gratia Tyranus, vel alius excōicatus excommunicatus minatur mihi mortem nisi cōicem communicem cum illo, vel dicam ei missam, an tenear mori potius quam id facere? Est quæstio grauis, & disputat̃ disputatur in prima secundæ. q. 69. ar. 4. Sũt Sunt opinio| nes, quidā quidam dicunt quod lex humana ex natura sua & de per se non pōt potest obligare ad sui obseruantiā obseruantiam cum periculo mortis, & si aliqñ aliquando obligat est đ de per accidẽs accidens quia scilicet adiungitur bono cōmuni communi vel fidei, vel religionis. Probant quia debet esse iusta, vt si papa obligaret me ad non comedẽdũ comedendum carnes feria sexta, certè esset lex impia, ergo. Caietan. prima secundę secundae loco citato, tenet oppositũ oppositum . Dicit em̃ enim quod papa et rex possunt cō dere condere legẽ legem quæ ex sua natura & de per se obliget ad sui obseruantiā obseruantiam cum periculo mortis. Dicit secundô quod si aliqua lex non obligat isto modo, est solũ solum ex benignitate legis latoris qui nolũt nolunt obligare cum tali periculo, non aũt autem ex vi legis in summa aũt autem sua dicit multa. Respō dẽs Respondens ad quæst. Primo ait quod in humanis non est mortale cōicare communicare cum excōicatis excommunicatis in ꝓhibitis prohibitis , & quod ab excōicatione excommunicatione ꝓpter propter talẽ talem metũ metum excusatur. Secundò dicit, quod | in diuinis etiā etiam secluso contẽptu contemptu ecclesiæ nullo modo licet cōmunicare communicare cum excōicatis excommunicatis , etiā etiam ob vitādā vitandam mortẽ mortem . Quia talis participatio est mortalis, quæ nullo metu excusatur: vt dicitur in ca. sacramentis extra de sententia excōicationis excommunicationis . Certè ista sententia est nimis grauis & odiosa. Vndè dico, quod metus mortis excussat à mortali & ab excōicatione excommunicatione , propter participationẽ participacionem in diuinis cum excōicatis excommunicatis incurrendā incurrendam , secluso contẽptu contemptu ecclesiæ. Probo, quia non est verisimile, quod ecclesia intendit obligare ad obseruantiam suarũ suarum legum cum detrimento salutis propriæ. Cum ergo excōicatio excommunicatio sit poena ecclesiastica, & de iure positiuo, non est dicendũ dicendum quod obligat cum periculo mortis. Et sic ad ca. sacramentis, dico quod illa decretalis est intelligenda, quando in contẽptũ contemptum ecclesię ecclesiae minatur mors. Vel quando cōmittitur committitur peccatũ peccatum mortale interueniẽte interueniente morte. Vel quando | participat in crimine criminoso cum excōicato excommunicato , vt ait. S. Tho. quodlibeto. 12. art. 9. & Siluester verbo metus. §. 7. & Durandus distinctiōe distinctione . 18. quæstiōe quæstione . 5.
Loading...