¶ QVæritur, an obligatio ad non
participādum
participandum
cum
excōicatis
excommunicatis
sit tanta,
ꝙ
quod
obliget ad sui obseruantiam, etiam
cũ
cum
periculo mortis?
V.
Verbi
g.
gratia
Tyranus, vel alius
excōicatus
excommunicatus
minatur mihi mortem
nisi
cōicem
communicem
cum illo, vel dicam ei missam, an tenear mori potius
quam
id facere? Est quæstio grauis, &
disputat̃
disputatur
in
prima secundæ. q. 69. ar. 4.
Sũt
Sunt
opinio|
nes,
quidā
quidam
dicunt
ꝙ
quod
lex humana ex natura sua & de per se non
pōt
potest
obligare
ad sui
obseruantiā
obseruantiam
cum periculo mortis, & si
aliqñ
aliquando
obligat est
đ
de
per
accidẽs
accidens
quia scilicet adiungitur bono
cōmuni
communi
vel fidei, vel religionis. Probant quia
debet esse iusta, vt si papa obligaret
me ad non
comedẽdũ
comedendum
carnes feria sexta, certè esset lex impia, ergo. Caietan.
prima
secundę
secundae
loco citato, tenet
oppositũ
oppositum
. Dicit
em̃
enim
ꝙ
quod
papa et rex possunt
cō
dere
condere
legẽ
legem
quæ ex sua natura & de per
se obliget ad sui
obseruantiā
obseruantiam
cum periculo mortis. Dicit secundô
ꝙ
quod
si aliqua
lex non obligat isto modo, est
solũ
solum
ex
benignitate legis latoris qui
nolũt
nolunt
obligare
cũ
cum
tali periculo,
nō
non
aũt
autem
ex vi legis
in summa
aũt
autem
sua dicit multa.
Respō
dẽs
Respondens
ad quæst. Primo ait
ꝙ
quod
in humanis
nō
non
ẽ
est
mortale
cōicare
communicare
cũ
cum
excōicatis
excommunicatis
in
ꝓhibitis
prohibitis
, &
ꝙ
quod
ab
excōicatione
excommunicatione
ꝓpter
propter
talẽ
talem
metũ
metum
excusatur. Secundò dicit,
ꝙ
quod
|
in diuinis
etiā
etiam
secluso
contẽptu
contemptu
ecclesiæ nullo modo licet
cōmunicare
communicare
cũ
cum
excōicatis
excommunicatis
,
etiā
etiam
ob
vitādā
vitandam
mortẽ
mortem
. Quia
talis participatio est mortalis, quæ nullo metu excusatur: vt dicitur in ca. sacramentis extra de sententia
excōicationis
excommunicationis
. Certè ista sententia est nimis
grauis & odiosa. Vndè dico,
ꝙ
quod
metus
mortis excussat à mortali & ab
excōicatione
excommunicatione
, propter
participationẽ
participacionem
in diuinis
cũ
cum
excōicatis
excommunicatis
incurrendā
incurrendam
, secluso
contẽptu
contemptu
ecclesiæ. Probo, quia
nō
non
est
verisimile,
ꝙ
quod
ecclesia intendit obligare ad obseruantiam
suarũ
suarum
legum cum
detrimento salutis propriæ.
Cũ
Cum
ergo
excōicatio
excommunicatio
sit poena ecclesiastica, &
de iure positiuo,
nō
non
est
dicendũ
dicendum
ꝙ
quod
obligat
cũ
cum
periculo mortis. Et sic ad ca. sacramentis, dico
ꝙ
quod
illa decretalis est intelligenda,
qñ
quando
in
contẽptũ
contemptum
ecclesię
ecclesiae
minatur mors. Vel
qñ
quando
cōmittitur
committitur
peccatũ
peccatum
mortale
interueniẽte
interueniente
morte. Vel
qñ
quando
|
participat in crimine criminoso
cũ
cum
excōicato
excommunicato
, vt ait. S. Tho. quodlibeto. 12.
art. 9. & Siluester verbo metus. §. 7. &
Durandus
distinctiōe
distinctione
. 18.
quæstiōe
quæstione
. 5.