¶ Dico denique, non sacerdotes posse
excōicare
excommunicare
,
dũmodo
dummodo
iurisdictionẽ
iurisdictionem
habeant in foro contentioso, vt archidiaconi, legati, & electi. Sed est graue
dubiũ
dubium
, an occultè
excōicatus
excommunicatus
possit
excōicare
excommunicare
: ita
ꝙ
quod
talis sententia valeat? Palu.
4. d. 18. q. 2. respondet,
ꝙ
quod
sic. Probat ex
cap. ad probandum de sententia & re
iudicata. Et ex le. Barbarius. ff. de re iu|
dicata. Et habetur. 3. q. 7. ca. 1. &. 8. q. 4
cap. nonne. Idem tenet Gratianus. 3. q.
7. in fine. Contrarium Siluester verbo
excōicatio
excommunicatio
. 2. §. 1. Nam Alexander
24. q. 1. ca. audiuimus, dicit
excōmunicatum
excommunicatum
excōicare
excommunicare
non posse, nec enim
deijcere potest
quẽquam
quemquam
iam prostratus. Idem patet in cap. aduersus de immunitate
ecclesiarũ
ecclesiarum
, & ibi Glosa. Et
in capi.
exceptionẽ
exceptionem
de exceptionibus.
Ad hoc respondetur, publicè
excōicatum
excommunicatum
suspensum esse ab officio & beneficio ecclesiastico, de iure
cōmuni
communi
ecclesiastico tamen, nam à ciuili non est
suspensus, ita
ꝙ
quod
sententiæ non
valeāt
valeant
:
nisi cùm per annum perseuerat in
excōicatione
excommunicatione
: vt habetur extra de hæreticis. ca.
excōmunicamus
excommunicamus
. §. credentes.
Suspensus quoque est á beneficio suscipiendo: ita
ꝙ
quod
non possit accipere,
nec retinere, si accipit. Patet de clerico
excōmunicato
excommunicato
ca. postulastis. à fru|
ctibus
etiā
etiam
percipiẽdis
percipiendis
beneficij quod
habuit ante excomunicationem ipso
iure suspenditur: de appellatio. ca. pastoralis. §. verum quia. Sed non priuatur beneficijs habitis ante
excōicationẽ
excommunicationem
, eo ipso priuandi
tñ
tamen
sunt, & expoliandi, si diu in
excōicatione
excommunicatione
permaneant: vt patet de ætate & qualitate
ca.
cũ
cum
bonæ memoriæ. Et de hæreticis
ca.
excōicamus
excommunicamus
. §. credentes. Quæro
an ab officio sint
suspẽsi
suspensi
. Patet. 24. q.
1. c. audiuimus. Et de excessibus prælatorum. c. vltimo. Et
oẽs
omnes
iurisperiti
at
atque
theologi ita
sentiũt
sentiunt
. Occulte
aũt
autem
excōicatus
excommunicatus
nō
non
est
suspẽsus
suspensus
ab officio.
Nā
Nam
publici officij gesta ab
excōicato
excommunicato
occulto
valẽt
valent
, nec sunt irrita
quādiu
quamdiu
toleratur ab ecclesia. Et hæc est opinio
cōis
.
communis
Ricardi. 4. d. 18. ar. 7. q. 1. Caieta. in
sũ
ma
summa
verbo absolutio.
Innocẽ
Innocen
. ca. veritatis de dolo & contumacia. Panor.
ibidẽ
ibidem
. Siluest. verbo
excōicatio
excommunicatio
. 3. §. 10. 11.
|
&. 23.
Nā
Nam
si actus occultè
excōicati
excommunicati
irritarẽtur
irritarentur
, posteâ
cũ
cum
detegeret̃
detegeretur
excōicatio
excommunicatio
, multi de suo statu
dubitarẽt
dubitarent
.
Itẽ
Item
patet ex
cōcilio
concilio
Cōstant
Constant
. in quo ad
euitā
da
euitanda
scandala & multa pericula,
solũ
solum
priuamur à
cōicatione
communicatione
excōicatorũ
excommunicatorum
, qui
sũt
sunt
specialiter
noĩati
nominati
: vel percussores
clericorũ
clericorum
, &
tñ
tamen
si essent irrita quæ facerent, tenemur abstinere. Item in ca.
ex pia, de exceptio. lib. 6. Item sententia lata ab
excōmunicato
excommunicato
occulte, tenet quantum ad exteriora, & non
solũ
solum
ratione scandali. 8. q. 4. ca. nonne.
Credo tamen
ꝙ
quod
per talem
sententiā
sententiam
non priuatur excommunicatus suffragijs
cōmunibus
communibus
. Quia ex parte ferentis erat nulla: sed est valida ratione
prę
cepti
praecepti
ecclesiastici, & propter
vtilitatẽ
vtilitatem
cōmunem
communem
. Confirmatur, quia concilium Constant. voluit
illā
illam
indulgentiam esse: non in releuationem
excō
municati
excommunicati
, sed populi christiani, ergo
|
cùm priuare suffragijs pertineat ad auctoritatem ipsius
excōicantis
excommunicantis
, non debet releuari: suffragijs
in
inquam
. i. bonis interioribus quæ Deus
prębet
praebet
membris
suæ ecclesiæ. Nam bene priuat
eũ
eum
orationibus publicis, missa, officio diuino
.
An autem publicè
excōicatus
excommunicatus
possit
dare
facultatẽ
facultatem
audiendi confessiones?
Palu. 4. d. 23. q. 2. tenet,
ꝙ
quod
sic. Ego credo
ꝙ
quod
non, quia est suspensus. Occultè
autẽ
autem
excōicatus
excommunicatus
licitè potest alteri
cō
mittere
committere
, ipse verò licite absoluere
nō
non
potest. Quo ad quartum & vltimum
de
excōicatione
excommunicatione
minori, dicimus primò quod excommunicatio minor est
censura ecclesiastica, qua homo excluditur à passiua tantum participatione
sacramentorum: & ex consequenti à
passiua electione canonica. Quia sic
disponit ius extra de clerico excommunicato. Et hæc excommunicatio
post concilium Constant. in duobus
|
tantum casibus incurritur. Primus si
participatio interuenit cum nominatim excommunicatis publicè. Secundus si cum excommunicatis propter
manum violentam in clericum notoriam, extra casus à iure permissos, &
peccat mortaliter peccato sacrilegij
excommunicatus minore excommunicatione, si se ingerit passiuæ participationi cuiusque sacramenti. Quia exclusus ab ecclesia indignus accedit: sicut excommunicatus maiore
ingerẽs
ingerens
se diuinis.
Participātes
Participantes
autem cum excommunicato minore, nullam ex participatione
incurrũt
incurrunt
censuram. Quia
excommunicatio minor non transit
in tertiam personam.