16
¶ Dico denique, non sacerdotes posse excōicare excommunicare , dũmodo dummodo iurisdictionẽ iurisdictionem habeant in foro contentioso, vt archidiaconi, legati, & electi. Sed est graue dubiũ dubium , an occultè excōicatus excommunicatus possit excōicare excommunicare : ita quod talis sententia valeat? Palu. 4. d. 18. q. 2. respondet, quod sic. Probat ex cap. ad probandum de sententia & re iudicata. Et ex le. Barbarius. ff. de re iu| dicata. Et habetur. 3. q. 7. ca. 1. &. 8. q. 4 cap. nonne. Idem tenet Gratianus. 3. q. 7. in fine. Contrarium Siluester verbo excōicatio excommunicatio . 2. §. 1. Nam Alexander 24. q. 1. ca. audiuimus, dicit excōmunicatum excommunicatum excōicare excommunicare non posse, nec enim deijcere potest quẽquam quemquam iam prostratus. Idem patet in cap. aduersus de immunitate ecclesiarũ ecclesiarum , & ibi Glosa. Et in capi. exceptionẽ exceptionem de exceptionibus. Ad hoc respondetur, publicè excōicatum excommunicatum suspensum esse ab officio & beneficio ecclesiastico, de iure cōmuni communi ecclesiastico tamen, nam à ciuili non est suspensus, ita quod sententiæ non valeāt valeant : nisi cùm per annum perseuerat in excōicatione excommunicatione : vt habetur extra de hæreticis. ca. excōmunicamus excommunicamus . §. credentes. Suspensus quoque est á beneficio suscipiendo: ita quod non possit accipere, nec retinere, si accipit. Patet de clerico excōmunicato excommunicato ca. postulastis. à fru| ctibus etiā etiam percipiẽdis percipiendis beneficij quod habuit ante excomunicationem ipso iure suspenditur: de appellatio. ca. pastoralis. §. verum quia. Sed non priuatur beneficijs habitis ante excōicationẽ excommunicationem , eo ipso priuandi tamen sunt, & expoliandi, si diu in excōicatione excommunicatione permaneant: vt patet de ætate & qualitate ca. cum bonæ memoriæ. Et de hæreticis ca. excōicamus excommunicamus . §. credentes. Quæro an ab officio sint suspẽsi suspensi . Patet. 24. q. 1. c. audiuimus. Et de excessibus prælatorum. c. vltimo. Et oẽs omnes iurisperiti at atque theologi ita sentiũt sentiunt . Occulte aũt autem excōicatus excommunicatus non est suspẽsus suspensus ab officio. Nam publici officij gesta ab excōicato excommunicato occulto valẽt valent , nec sunt irrita quādiu quamdiu toleratur ab ecclesia. Et hæc est opinio cōis . communis Ricardi. 4. d. 18. ar. 7. q. 1. Caieta. in sũ ma summa verbo absolutio. Innocẽ Innocen . ca. veritatis de dolo & contumacia. Panor. ibidẽ ibidem . Siluest. verbo excōicatio excommunicatio . 3. §. 10. 11. | &. 23. Nam si actus occultè excōicati excommunicati irritarẽtur irritarentur , posteâ cum detegeret̃ detegeretur excōicatio excommunicatio , multi de suo statu dubitarẽt dubitarent . Itẽ Item patet ex cōcilio concilio Cōstant Constant . in quo ad euitā da euitanda scandala & multa pericula, solũ solum priuamur à cōicatione communicatione excōicatorũ excommunicatorum , qui sũt sunt specialiter noĩati nominati : vel percussores clericorũ clericorum , & tamen si essent irrita quæ facerent, tenemur abstinere. Item in ca. ex pia, de exceptio. lib. 6. Item sententia lata ab excōmunicato excommunicato occulte, tenet quantum ad exteriora, & non solũ solum ratione scandali. 8. q. 4. ca. nonne. Credo tamen quod per talem sententiā sententiam non priuatur excommunicatus suffragijs cōmunibus communibus . Quia ex parte ferentis erat nulla: sed est valida ratione prę cepti praecepti ecclesiastici, & propter vtilitatẽ vtilitatem cōmunem communem . Confirmatur, quia concilium Constant. voluit illā illam indulgentiam esse: non in releuationem excō municati excommunicati , sed populi christiani, ergo | cùm priuare suffragijs pertineat ad auctoritatem ipsius excōicantis excommunicantis , non debet releuari: suffragijs in inquam . i. bonis interioribus quæ Deus prębet praebet membris suæ ecclesiæ. Nam bene priuat eum orationibus publicis, missa, officio diuino . An autem publicè excōicatus excommunicatus possit dare facultatẽ facultatem audiendi confessiones? Palu. 4. d. 23. q. 2. tenet, quod sic. Ego credo quod non, quia est suspensus. Occultè autẽ autem excōicatus excommunicatus licitè potest alteri cō mittere committere , ipse verò licite absoluere non potest. Quo ad quartum & vltimum de excōicatione excommunicatione minori, dicimus primò quod excommunicatio minor est censura ecclesiastica, qua homo excluditur à passiua tantum participatione sacramentorum: & ex consequenti à passiua electione canonica. Quia sic disponit ius extra de clerico excommunicato. Et hæc excommunicatio post concilium Constant. in duobus | tantum casibus incurritur. Primus si participatio interuenit cum nominatim excommunicatis publicè. Secundus si cum excommunicatis propter manum violentam in clericum notoriam, extra casus à iure permissos, & peccat mortaliter peccato sacrilegij excommunicatus minore excommunicatione, si se ingerit passiuæ participationi cuiusque sacramenti. Quia exclusus ab ecclesia indignus accedit: sicut excommunicatus maiore ingerẽs ingerens se diuinis. Participātes Participantes autem cum excommunicato minore, nullam ex participatione incurrũt incurrunt censuram. Quia excommunicatio minor non transit in tertiam personam.
Loading...