An vino cōsecrato consecrato posit misceri alius liquor.

¶ QVÆritur, vtrum vino consecrato possit misceri aliquis liquor non cō secratus consecratus ? & si talis mixtio fiat, an sit totum consecratum? vel pars, aut nihil, vel pars sic, & pars non? Hæc est grauis difficultas. Sanct. Tho. 3. p. q. 77. a. 8. ponit aliquas propositiones. Prima, si misceantur duo liquores diuerssarũ diuersarum specierum, si sint in quantitate sufficiẽti sufficienti , & fiat perfecta mixtio, vtrum vtrumque corrumpitur & fit vnum tertium. Secunda, si misceātur misceantur duo liquores eiusdem speciei, & in quantitate sufficienti, vtrum vtrumque corrumpitur, & fit vnum tertiũ tertium . Tertia, si vino consecrato apponatur tantũdem tantundem aquæ, vel alterius liquoris, non manet ibi corpus Christi: iam enim non est vinum. Quarta si | vino consecrato misceatur aliud vinũ vinum non consecratũ consecratum eiusdẽ eiusdem speciei in quā titate quantitate sufficienti, non manet ibi corpus Christi. Sed hoc vltimũ vltimum intellige quā dò quandò per multum tempus, & per motũ motum magnum (quod raro continget) fieret perfecta mixtio. Tunc enim non manerent partes vini consecrati, quia essent diuisæ sub intrantibus alijs vini superadditi. Vnde post sumptionẽ sumptionem sanguinis ecclesia consueuit accipere bis vinum, vt si manserit aliquid sanguinis assumatur. Dico ergo sine metu quod etiam addito multo vino non cō secrato consecrato , manet ibi corpus Christi, & sanguis eius, et consequentèr quòd in secũda secunda ablutione, melius erit assumere plus aquæ quam vini: quia tunc corrumpẽtur corrumpentur species vini.
Loading...