QVÆRITVR, vtrum missa sacerdotis mali tantum prosit alijs, sicut
missa boni? S. Tho. 3. p. q. 82. art. 6. dicit
quòd in missa duo sunt consideranda
scilicet ipsum sacramentum, & orationes quæ in ea dicuntur ac oblatio sacrificij.
Quātum
Quantum
ad primum quod est
principale,
nō
non
minus valet sacerdotis
mali missa, quàm missa boni ex opere
operato. Orationes autem possunt dupliciter
cōsiderari
considerari
. Vno modo in
quā
tum
quantum
procedunt ab hac priuata persona: & ex hac parte maioris
efficacię
efficaciae
sunt orationes boni sacerdotis, quàm
orationes mali: quia licet aliquandò
Deus audiat malos tamen certum est
quòd potius audit bonos. Alio modo
possunt considerari prædictæ orationes tanquam procedentes â celebrante in persona ecclesiæ: & quantum ad
hoc tantam
efficaciā
efficaciam
habet oratio mali, sicut oratio boni sacerdotis, & e con|
tra. Et idem dicendum est de horis canonicis, quæ si dicantur á ministro ecclesiæ, etiam in peccato mortali prosunt, quia dicuntur in persona ecclesiæ. Quoniam is cui mittitur aliquid
non respicit per
quẽ
quem
mittatur, sed quis
& quid mittat: hæc sanct. Tho. Si
em̃
enim
quis mitteret seruum ad dandam eleemosynam, licet seruus doleret, & repugnaret, nihilominus eleemosyna
valeret omnibus illis pro quibus offertur. Sic sacerdos cùm sit minister
ecclesię
ecclesiae
missam celebrans, licet peccet
ipse, prodest
tamẽ
tamen
alijs eius
sacrificiũ
sacrificium
.
Ex parte autem orationum, & ipsius
oblationis, quo melior fuerit minister
eo magis accepta erit oblatio: facilius
enim &
sępius
saepius
, & amplius impetrat
bonus, quám malus. Augetur
etiā
etiam
valor missæ ex assistentia audientium:
offerunt enim sacrificium circunstantes. Vnde in canone dicitur, pro
quibꝰ
quibus
|
tibi offerimus, vel
ꝗ
qui
tibi offerunt.
Vn
đ
Vnde
regularitèr maioris valoris est missa
dicta vbi
sũt
sunt
multi,
quam
vbi sunt pauci.