¶ QVÆritur, an oporteat pluries in
die celebrare? Respondeo, quòd in capit. consuluisti, & capit. te referente,
de celebra. missarum, prohibitum est
|
pluries in die celebrare, & communicare. Sed ponuntur plures exceptiones quas ego non intelligo. Prima est
in natiuitate
dñi
domini
, in qua ter
celebramꝰ
celebramus
& hæc clara est. Secundam ponit Siluester si
defunctꝰ
defunctus
sit præsens post missam celebratam.
Tũc
Tunc
forsan
hęc
haec
erat
consuetudo: quæ iam videtur
abrrogata
abrogata
. Si tamen aliquis hoc faceret non reputaretur peccare mortaliter. Tertia
qñ
quando
est necessarium infirmis viaticum
porrigere, & aliter haberi non potest
.
Quarta, pro necessitate
peregrinorũ
peregrinorum
,
si peregrinantes in die festo venerunt
post missam
celebratā
celebratam
. Ego miror certè, & puto
ꝙ
quod
āte
ante
non erat ita arcta
cō
suetudo
consuetudo
semel
tm̃
tamen
celebrādi
celebrandi
, sicut
nũc
nunc
est. Quinta pro necessitate
nuptiarũ
nuptiarum
scilicet
qñ
quando
tẽpus
tempus
laberet̃
laberetur
, &
nō
non
possent
nuptię
nuptiae
differri. Has exceptiones ponit
etiā
etiam
Raymũ
Raymundus
. Sexta
secũdũ
secundum
Hostiẽsẽ
Hostiensem
qñ
quando
quis habet duas ecclesias, etiam si
|
vna sit in titulo, & alia
cōmendata
commendata
: &
hæc consuetudo adhuc durat. Septima quando eodem die
occurrũt
occurrunt
duæ
missæ, vna de die, alia de ieiunio. Hos,
7. casus ponit Palu. 4. d. 12. q. 1. arti. 4.
vbi notat
ꝙ
quod
omnes
prædictę
praedictae
exceptiones intelliguntur quando sacerdos est
ieiunus, aliâs in nulla necessitate licet
Panor. in dicto cap. consuluisti, ponit
8. exceptiones. 7. prædictas, &
octauā
octauam
si superueniat aliqua magna persona,
vt episcopus & similes, quos non licet
transire sine auditione missæ. Et
idẽ
idem
est (ait Siluester) de quolibet alio in
die festo, quoniam habet præceptum
audiendi missam. Glo. in dicto ca. ponit
nonā
nonam
. s. si esset
cōsuetum
consuetum
in aliqua
ecclesia dicere duas missas, & non sit
nisi vnus sacerdos idoneus ad
celebrā
dum
celebrandum
. Addunt aliqui
decimā
decimam
propter
paupertatem ecclesiarum, &
raritatẽ
raritatem
sacerdotũ
sacerdotum
. Et hoc habetur in iure. 21.
|
q. 1. ca. clericus in fine. & de electione
ca. dudum, &. 10. q. 3. ca. vnio. & ita habet etiam consuetudo. Siluester addit vndecimam, scilicet
quandócunq:
quandócunque
occurrit necessitas arbitrio boni viri.
Probat ex dicto ca. consuluisti, vbi dicitur,
ꝙ
quod
propter
necessitatẽ
necessitatem
licet pluries celebrare. Ex quo dicto
eliciũt
eliciunt
doctores hos casus. Notat Palu.
ꝙ
quod
nō
non
licet sacerdoti pluries in die
quauis
quamvis
celebrare. Pro
quacũ
quacumque
aũt
autem
necessitate nemini licet bis
cōmunicare
communicare
in die
eodẽ
eodem