Ad tertiam, nihil vetat, cùm quis ſsemel habuit actum amoris, odio habere malum ſsine amore præ ſsenti, ex vi tamen præcedentis, vt poſst primum aſs ſsenſsum concluſsionis, quem ſsine aſs ſsenſsu antecedenti principiorum habere nequiuimus, nihil prohibet eidem conclu ſsioni iterum atque iterum aſs ſsentiri ſsine principiorum aſs ſsenſsu. Sic & priman primam pænitentiã pænitentiam ſsine dilectione habere impoſssibile fuit. Secũ dam Secundam verò vel tertiã tertiam habere poterimus ex efficacia ſsolum prioris dilectionis. Ita quoque puer vi & potentia amoris naturalis, quem dubio procul aliquando primũ primum habui habuit poſstea malum fugit naturæ contrarium, etiam ſsi amor ille actu non perduret. Quin etiam nõ non oportet duas ſsemper operationes differentes habere amoris & pœnitentiæ: ſsed poteſst vnus et idẽ idem actus à charitate et pœnitẽtia pœnitentia proficiſsci, vt interim media & finẽ finem vnico actu cõ plectimur complectimur , & principijs & concluſsioni vnico actu aſs ſsentimur.