Obiicit tamen nobis Lutherus apud Ro| fenſs. ar, 5. Imò & Eraſsmus in annotationibus ſsuper tertium Matth. caput, quòd apud Græ cos μετὰνοια non pœna aut dolor eſst, ſsed reſipiſcẽtia resipiscentia : & μετανοεῖν reſsipiſscere. At vbi interpres noui teſstamenti vſsurpat pœnitentiæ vocabulum, græco in fonte μετὰνοια eſst. vbi pœ nitent agite, Græca lectio habet μετανοεῖτε, non ergo in vſsu ſscripturę ſsacræ pœnitẽtia pœnitentia dolor aut pœna eſst, ſsed mutatio cõ ſilij consilij & mẽtis mentis & pœnitere, ſsapere poſst erratũ erratum , inſtituereq; instituereque animum ad viuẽdum viuendum rectè. Scilicet hoc irrefragabili argumento, in illam hęræ ſsim incidê re Germani, vt crederent, veram pœnitentiã pœnitentiam nihil aliud eſs ſse, quàm nouã nouam vitã vitam . Iuxta quod Ambroſs. apud Magiſstrum. 14. diſst. ait, veram pœnitentiam eſs ſse, ceſs ſsare à peccato. Hinc verò nos, paucis extricare poſ ſemꝰ possemus , ſsi veteris interpretis, & Chriſstianorum omnium latinè loquentium authoritate contenti, latini nominis notionẽ notionem & originẽ originem ſsequeremur: que ſsatis (vt arbitror) ante nobis explicata eſst. Quin etiam, ſsi rerum ordo, fuerit diligenter inſspectus, reſsipiſscentia atque triſsticia, vſsque adeò ſsibi viciſssim hærent, vt, ſsi alteram tollas, vtrãque vtramque neceſs ſse ſsit eſs ſse ſsublatam. Etenim, ſsi ſsapis, protinꝰ protinus incipit diſsplicere, quod placuit. Imò, ſsi erratũ erratum tuum ſsemel intelligis, tu ipſse incipis, tibi illico diſsplicere. Cùm verò, quicquàm di ſsplicet quod placebat. id quemadmodũ quemadmodum quo | tempore placuit delectabat, ita neceſs ſse eſst, cõ triſtare contristare dum diſsplicet. Ac ne hunc quidem re ſsipiſscentiæ triſtitiæq; tristiæque nexum, arcanæ literę tacuerunt. Geneſs. 6. Videns Deus quòd multa malitia hominum eſs ſset in terra, pœnituit eum , quòd hominem feciſs ſset, & tactus dolore cordis intrinſsecus. En poſst pœnitentiã pœnitentiam : dolor cordis apponitur, & Hiere. 31. Poſstquàm cõ uertiſti conuertisti me egii pœnitentiam, & poſtquã postquam oſtẽ diſti ostendisti mihi, percuſssi femur meũ meum : in quæ verba Hierony. Dolentis (inquit) & plangentis. & ſsuper errore priſstino plorantis indiciũ indicium eſst, vt femur manu percutiat, & ſtultũ stultum ſse ante fuiſs ſse fateatur. Dolor itaque, comes indiuiduus eſst reſsipiſscentiæ.
Loading...