Ad
ſecũdam
secundam
vero confutationem, in qua
difficultas e
ſst maxima,
ſsunt qui negant primam contritionem meritoriam e
ſs
ſse, quam
ego
ſsententiam olim iuuenis tenere
ſolebã
solebam
,
nec enim poteram eam per
ſsua
ſsionem induere, vt gratia habitualis qua iu
ſstificamur, prima contritione prior e
ſs
ſset: quod tamen erat
nece
ſs
ſsarium, vt illa contritio e
ſs
ſset meritoria:
quippe, cum gratia & amicitia dei, totius meriti radix & origo
ſsit,
atq;
atque
id etiam. D.
Tho.
mihi ſsentire videbatur. 1. p. q. 62. art. 2. ad. 3. in
hæc verba. Triplex e
ſst conuer
ſsio in Deum:
vna quidem per dilectionem perfectam, quę
e
ſst creaturæ iam deo fruentis. Et ad hanc
cõ
uerſionem
conuersionem
, requiritur gratia
cõ
ſumata
consumata
. Alia
conuer
ſsio e
ſst, quæ e
ſst meritum beatitudinis,
& ad hanc requiritur habitualis, gratia quæ
e
ſst merendi principium. Tertia
cõuerſio
conuersio
e
ſst,
|
per quam aliquis præparat
ſse ad
gratiã
gratiam
habendã
habendam
, & ad hanc non exigitur aliqua habitualis
gratia,
ſsed operatio Dei ad
ſse animam
cõuertentis
conuertentis
:
ſsecundum illud,
cõuertenos
conuertenos
domine,
&
cõuertemur
conuertemur
. &.
3. p. q. 89. art. 1. ad. 2. Actus
inquit, primus
pœnitẽtis
pœnitentis
ſse habet: vt vltima
di
ſspo
ſsitio ad gratiam
conſequẽdam
consequendam
:
ſscilicet,
contritio. Alij verò
ſsequentes actus pœnitentiæ, procedunt iam ex gratia & virtutibus.
Sed quoniam. D.
Thomas.
quẽ
quem
ego
authorẽ
authorem
libenti
ſssimè
ſsequor.
1. 2. q. 112. art. 2. ad. 1. contrariam
ſsententiam tenet: concedo contritionem primam e
ſs
ſse meritoriam gloriæ. Primò, quia e
ſst operatio amici Dei ordinata in
finem
ſsupernaturalem. Imò vt o
ſsten
ſsum e
ſst,
in finem charitatis, ab ip
ſsa charitate ordinata
ergo e
ſst meritoria.