Præterea, & id accipiamus, quod exploratum quoq; eſt, dolere de peccato, vt languenti animo medeamur, non in digere alia virtute præter charitatem. Nam ſicut ex amore na turali, medicinam oppono morbis corporis ita ex charitate, qua meipſum diligo propter Deum, medicinam adfero ægritudinibus animi. Atq; ab eadem omnino charitate eſt, triſtari de culpa: vt mihi conſiliem Deũ . Etenim, quæcunq; humana actio, ob id parata, vt comparem amicitiam hominis, nullã exigit ſpecialem virtutem humanam, ſed ex quodã deſiderio amicitiæ conſequendæ proficiſcitur, quod inchoatio quædã eſt, & veluti amicitię veluti ſemẽ . Triſtari ergo de peccato vt in gratiã Dei redeamus, inchoatio quæ dam eſt diuinæ amicitiæ: nec ad aliam virtutem pertinere poteſt. Imò adeò virtutis nomen non meretur, cùm in genere amicitiæ actus ille im perfectiſsimus ſit, virtus autẽ ſit diſpoſitio perfecti ad optimum, vt ex Ariſt. 7. phyſ. lib. colligitur.