Triſstari ergo de culpa, eo fine vt compen
ſsetur offenſsa, quæ aduerſsum Deum
cõmiſ
ſa
commissa
eſst, id nos aſs
ſserimus exigere propriam
ſpecialemq;
specialemque
virtutẽ
virtutem
. Nam, vt dare Petro pecunias
ſsi in ſse quidem abſsolutè conſsideretur,
nullã
nullam
habet laudem: ſsed ſsi do, vt releuem,
miſeriã
miseriam
eius, actus eſst miſseriæ: ſsi vt bene illi faciam,
ſscilicet quia bonum ipſsius eſst, ad beneuolentiam & amicitiam pertinet. Sin verò,
tanquã
tanquam
donum gratuitum pecunias confero, nempè
vt ſsuo loco & tempore, quibus decet
diſtri| fol. [21]v
tur
diſtri
buatur
ad
virtutẽ
virtutem
liberalitatis ſspectat. Ita
triſtitiã
tristitiam
aſs
ſsumere, quia iniurię deo factæ
compẽ
ſatio
compensatio
fiat, à virtute ſspeciali oriatur neceſs
ſse eſst, cùm
finis ille tam ſspecialis ſsit, vt pertinere ad duas
virtutes nequeat, nedum ad plures. Diuerſsa
quippe formalia motiua voluntatis, diuerſs
æ
ſsunt formales rationes obiecti:
atq;
atque
cõ
ſequẽ
ter
consequenter
, diuerſsos habitus & virtutes efficiunt.