IN ſsecunda verò, id vertebatur in quæ ſstionem, an pœnitentia ſsit virtus, Cuius quidẽ quidem quæ ſstionis pars negatiua: ex eo ſsuaderetur in primis quòd nulla virtus, virtutum vitium in eodem ſsubiecto neceſs ſsariò ſsupponit: at oportet hominẽ hominem fuiſs ſse vitioſsum, priuſsquam in homine pœnitentia ſsit: non igitur eſst pœnitentia virtus, Nam & abſsurdum eſst: virtutes te habere non poſs ſse niſsi ante peccaueris, & Chri ſsto domino aliquam denegare in quo omnium virtutum plenitudo eſst.