Tertia conclu
ſsio.
Cõtritio
Contritio
de
ſsingulis mortalibus
ſspecialis & di
ſstincta, nece
ſs
ſsaria e
ſst ad
ſsalutem: non
ſsolùm nece
ſssitate præcepti, verùm etiam nece
ſssitate finis.
Fuitq́;
Fuitque
ſsemper in
omni lege nece
ſs
ſsaria,
ſsine ordine ad
cõfeſsionem
confessionem
. Itaque non
ſsufficit contritio generalis,
qua doleo me fui
ſs
ſse peccatorem,
ſsed requiritur
ſspecialis quæ di
ſstinctè feratur in
ſsingula,
vt
ſsi peccatis præteritis in memoriam reuocatis, uoluntas vnica contritione vniuer
ſsa illa
dete
ſstetur,
velitq́;
velitque
pro vniuer
ſsis deo
ſsatisfacere. Hæc quippe
ſsat erit,
hancq́;
hancque
nos
pœnitétiam
pœnitentiam
ſspecialem, ac
diſtinctã
distinctam
appellamus.
Nã
Nam
|
ſsi vnico verbo
ſsacerdoti
ſsignificare po
ſs
ſsem
diuer
ſsa peccata mea, illa e
ſs
ſset
ſspecialis
diſtinctaq́;
distinctaque
confe
ſssio. Quo circa, cùm pœnitentia
confeſsioq́;
confessioque
interior
peccatorũ
peccatorum
hominis, ad
deũ
deum
ſsit, vnicus ille actus qui fertur in peccata,
di
ſstincta &
ſspecialiter cognita,
ſspecialis pœ
nitentia & vocatur, & e
ſst. A
ſs
ſserimus autem,
hanc non aliter requiri, ac
rationẽ
rationem
dati & accepti à di
ſspen
ſsatore. Quamquidem confu
ſsam
&
generalẽ
generalem
nemo arbitraretur idoneam, di
ſstinctam &
ſspecialem omnes exi
ſstimarent
nece
ſs
ſsariam.