Tertia conclusio. Contritio de singulis mortalibus specialis & distincta, neces saria est ad salutem: non solum necessitate praecepti, verum etiam necessitate finis. Fuitque semper in omni lege neces saria, sine ordine ad confessionem . Itaque non sufficit contritio generalis, qua doleo me fuis se peccatorem, sed requiritur specialis quae distincte feratur in singula, vt si peccatis praeteritis in memoriam reuocatis, uoluntas vnica contritione vniuersa illa detestetur, velitque pro vniuersis deo satisfacere. Haec quippe sat erit, hancque nos poenitentiam specialem, ac distinctam appellamus. Nam si vnico verbo sacerdoti significare pos sem diuersa peccata mea, illa es set specialis distinctaque confessio. Quo circa, cum poenitentia confessioque interior peccatorum hominis, ad deum sit, vnicus ille actus qui fertur in peccata, distincta & specialiter cognita, specialis poe nitentia & vocatur, & est. As serimus autem, hanc non aliter requiri, ac rationem dati & accepti a dispensatore. Quamquidem confusam & generalem nemo arbitraretur idoneam, di stinctam & specialem omnes existimarent neces sariam.