Et Chryſsoſstomus in fine primi libri de cõ tritiõe contritione cordis. Hoc eſst quod expoſscitur à nobis, vt ſsemper recordemur mala noſstra, & ad animum reuocemus, & conſscientiam geſstorum noſstrorum habeamus ante oculos, vt pro iis ſsupplicemus deo. Sed apertius in. 2. lib. etiã etiam circa finem. Oportebat nos ſsemper non ſsolùm ſscire exomologeſsim & confiteri, quia in nobis multa delicta ſsunt, verum & vnũquodque vnumquodque peccatum, & maius & minus, quaſsi in libro ita in corde noſstro habere deſscriptum, idque frequentius recognoſscere, atque ante oculos ponere, & tanqàm tanquam hæc nuper admiſs ſsa lugere. &c. Nec te moueat, quòd confeſssionis Chryſsoſstomus meminit, loquitur enim de confeſssione quæ fit deo, non de ea quę fit ſsacerdotibus: vt poſsterius oſstendemus. Et ad huc manifeſstius hom. 4. de Lazaro circa finẽ finem . Singulis horis & diebus renouemus apud | nos hoc iudicium: ſsententiam aduerſsus nos ipſsos feramus, omniq́; omnique modo conemur confiteri deo. Nam ſsi noſsmetipſsos iudicaremus (vt Paulus ait) non vtiq; vtique iudicaremur à Domino: vt igitur nec puniamur, nec pœnas demus, in ſsuam quiſq; quisque conſscientiam ingrediatur, vitamq́; vitamque explicet, cunctisq́; cunctisque commiſssis diligenter excuſssis, condemnet animam quæ hæc patrauit, puniatq́; puniatque cogitationem, affligat crucietq́; crucietque ſsuam ipſsius metem, ſsupplicium à ſse ipſso exigat pro peccatis. Hactenus Chryſso ſstomus. Et Gregorius. 4. morali. cap. 17. &. 8. libro cap. 16. in illud, confabulabor cum amaritudine animæ meæ: enumerãdo enumerando ſscilicet ſsingula mala quæ feci. Ita enim. D. Gregorius interpretatur. Cuius verba non grauarer equidem recitare, niſsi aliò feſstinaret oratio.
Loading...