Et Chry
ſso
ſstomus in fine primi libri de
cõ
tritiõe
contritione
cordis. Hoc e
ſst quod expo
ſscitur à nobis, vt
ſsemper recordemur mala no
ſstra, & ad
animum reuocemus, & con
ſscientiam ge
ſstorum no
ſstrorum habeamus ante oculos, vt
ꝓ
pro
iis
ſsupplicemus deo. Sed apertius in. 2. lib.
etiã
etiam
circa finem. Oportebat nos
ſsemper non
ſsolùm
ſscire exomologe
ſsim & confiteri, quia in
nobis multa delicta
ſsunt, verum &
vnũquodque
vnumquodque
peccatum, & maius & minus, qua
ſsi in libro ita in corde no
ſstro habere de
ſscriptum,
idque frequentius recogno
ſscere, atque ante
oculos ponere, &
tanqàm
tanquam
hæc nuper admi
ſs
ſsa lugere. &c. Nec te moueat, quòd confe
ſssionis Chry
ſso
ſstomus meminit, loquitur enim
de confe
ſssione quæ fit deo, non de ea quę fit
ſsacerdotibus: vt po
ſsterius o
ſstendemus. Et ad
huc manife
ſstius hom. 4. de Lazaro circa
finẽ
finem
. Singulis horis & diebus renouemus apud
|
nos hoc iudicium:
ſsententiam aduer
ſsus nos
ip
ſsos feramus,
omniq́;
omnique
modo conemur confiteri deo. Nam
ſsi no
ſsmetip
ſsos iudicaremus
(vt Paulus ait) non
vtiq;
vtique
iudicaremur à Domino: vt igitur nec puniamur, nec pœnas demus, in
ſsuam
quiſq;
quisque
con
ſscientiam ingrediatur,
vitamq́;
vitamque
explicet,
cunctisq́;
cunctisque
commi
ſssis diligenter excu
ſssis, condemnet animam quæ
hæc patrauit,
puniatq́;
puniatque
cogitationem, affligat
crucietq́;
crucietque
ſsuam ip
ſsius metem,
ſsupplicium à
ſse
ip
ſso exigat pro peccatis. Hactenus Chry
ſso
ſstomus. Et Gregorius. 4. morali. cap. 17. &. 8.
libro cap. 16. in illud, confabulabor cum amaritudine animæ meæ:
enumerãdo
enumerando
ſscilicet
ſsingula mala quæ feci. Ita enim. D. Gregorius interpretatur. Cuius verba non grauarer equidem recitare, ni
ſsi aliò fe
ſstinaret oratio.