Primum ergo argumentum pro hac conclusione est testimonium Concilij Triden. sessi. 6. capitulo. 14. Docendum est (inquiunt patres) Christiani hominis poenitentiam ( quam , secundam post naufragium tabulam sancti patres apte nuncupauerunt) multo aliam es se a baptismali, eaque contineri, non modo ces sationem a peccatis, & eorum detestationem, aut cor contritum & humiliatum, verum etiam eorundem sacramentalem confessionem, saltem in voto. Itemque satisfactionem per ieiunia, elemosynas, orationes, & alia pia spiritualis vitae exercitia. De qua poenitentia scriptum est: Memor esto vnde excideris, age poenitentiam & prima opera fac. & iterum. Quae secundum Deum tristitia est, poenitentiam in salutem stabilem operatur. & rursus. Poenitentiam agite, & facite fructus dignos poenitentiae. Hactenus Concilium.