Hæc & multa alia dicũtur dicuntur ab iis theologis, qui priorem opinionem de baptiſsmo tuentur. Sed exoriuntur ex alia parte aduerſsarij qui aſstruere videntur, non requiri aut contritionem, aut atritionem, ſsed ſsatis eſs ſse pœ nitentiam virtualem, hoc eſst, velle ſsuſscipere baptiſsmum inſstitutum ad remittenda peccata, & id ſsine complacentia in pecatum. Quẽ Wuem in modum loquitur Ambroſsi. lib. 3. de ſsacramentis cap. vltimo. Quòd etiam ſsi non confiteatur peccatum qui venit ad baptiſsmum, tamen hoc ipſso implet confeſs ſsionem omniũ omnium peccatorum, quo baptizari petit vt iuſstificetur, & ita ſsacramentum baptiſsmi, iuxta communem expoſsittionem, vocatur pœnitentia ad Hebræ. 6. Impoſssibile eſst, renouari ad pœ nitentiam. & Luc. vltimo. Oportebat predicari in nomine eius pœnitentiam & remiſssionem peccatorum in omnes gentes. Vbi, quæ Matt. de baptiſsmo dixit, Lucas refert de pœ nitentia. Idem videtur nonnullis Scotus ſsentire. diſst. 14. q. 4. & Caiet. 3. p. q. 86. art. 2. & ꝓ batur probatur ex Ambro. in illud epiſstolæ ad Roma. Sine pœnitentia ſsunt dona Dei. Gratia Dei in baptiſsmate non quærit gemitum aut planctum, ſsed ſsolam ex corde profeſssionem. Et | quia, quæ grauiter peccantur, non niſsi fletu & gemitu ad veniam pertinẽt pertinent , ideo illos iam non accipere veniam putarent, quia dolore illos non videbant, oſtẽdit ostendit hoc inter primordia fidei non requiri.