Quibus iactis fundamentis, patet manife ſtè, diſplicentiam imperfectam eam eſ ſe, quę nec ſufficiens eſt ad emendandam dei iniuriam, nec ad gratiam ipſius ſarciendam, nec ad pecatum deſtruendum. Vnde colligitur, hanc imperfectam diſplicentiam, multipliciter homini contingere: multis enim modis contingit à perfecto declinari.